Ίαν Μπρέμερ, 55, πρόεδρος και ιδρυτής του Eurasia Group, που εκδίδει το πολιτικό newsletter GZERO. Ο τίτλος είναι ένα «λογοπαίγνιο» με βάση του G7, που χρησιμοποιείται για τις 7 ισχυρότερες οικονομικά χώρες του κόσμου. Ο Μπρέμερ, κράτησε το G, αλλά δίπλα έβαλε το «0» – «μηδέν»! Με αυτό, θέλει να πει ότι στόχος του είναι να δώσει βάση στις λεγόμενες ανερχόμενες δυνάμεις του κόσμου, όπως Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, Τουρκία και άλλες.
Στην πιο πρόσφατη ανάρτησή του, εξηγεί τους (κατά τη γνώμη του) «4 λόγους που η Τουρκία είναι ενθουσιασμένη με την πτώση του Άσαντ». Τους παραθέτω επιγραμματικά:
1. Το προσφυγικό πρόβλημα. Σχεδόν 4 εκατομμύρια Σύριοι πρόσφυγες έφτασαν στην Τουρκία από την έναρξη του συριακού εμφυλίου πολέμου το 2011. Η Άγκυρα έλαβε περίπου 9 δισεκατομμύρια ευρώ από την ΕΕ για να τους περιθάλψει, να τους βοηθήσει να ενσωματωθούν στην κοινωνία, κυρίως όμως να τους εμποδίσει να ταξιδέψουν στην Ευρώπη. Η παρουσία όμως τόσων προσφύγων στην Τουρκία, έχει δημιουργήσει και μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό. Τώρα, με τον Άσαντ εκτός εξουσίας, ο Ερντογάν βλέπει την ευκαιρία να τους στείλει πίσω στο σπίτι τους!
2. Το περιφερειακό παιχνίδι εξουσίας. Η σουνιτική ισλαμιστική κυβέρνηση του Ερντογάν πάντα έβλεπε το σιιτικό επαναστατικό Ιράν ως περιφερειακό αντίπαλο. Ο Άσαντ, υποστηριζόμενος από την Τεχεράνη, ήταν ο θεμέλιος λίθος του τόξου περιφερειακής ισχύος του Ιράν, επιτρέποντας στην Τεχεράνη να προβάλει την εξουσία μέσω ομάδων πληρεξουσίων στον γειτονικό Λίβανο, το Ιράκ και τα παλαιστινιακά εδάφη. Με την πτώση τώρα του Άσαντ, μια φιλική προς την Τουρκία σουνιτική ισλαμιστική ομάδα παίρνει τα ινία και είναι σε θέση να μαζέψει τα κομμάτια της χώρας. Αυτό, δίνει στην Άγκυρα την ευκαιρία να εμπλακεί με μαζικό τρόπο στην ανοικοδόμηση της Συρίας και να επεκτείνει την επιρροή της και σε όλη την περιοχή.
3. Η κουρδική επιπλοκή. Για δεκαετίες, η Άγκυρα αντιμετώπιζε αυτονομιστικες δράσεις από κουρδικές ομάδες στην νοτιοανατολική Τουρκία και ήταν εχθρική προς τις συριακές κουρδικές ομάδες που δημιούργησαν δικές τους αυτόνομες ζώνες κατά τη διάρκεια του συριακού εμφυλίου πολέμου. Η αβεβαιότητα τώρα στη μετά Άσαντ εποχή, δίνει ευκαιρία στον Ερντογάν να χρησιμοποιήσει τοπικές παραστρατιωτικές δυνάμεις για να κινηθεί πιο δυναμικά εναντίον των Κούρδων της Συρίας. Όμως, θα πρέπει να αποφύγει σύγκρουση με τις ΗΠΑ, που έχουν υποστηρίξει τους Κούρδους της Συρίας στον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, θέλει να μείνει έξω από τη Συρία, κάτι που καλωσορίζει ο Ερντογάν. Όμως, αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο. Ήδη χθες, η Ουάσιγκτον διαμήνυσε ότι είναι παρούσα…
4. Και τέλος, ο εγχώριος παράγοντας. Η Τουρκία βρίσκεται σε τεράστια οικονομική κρίση. Το κόστος ζωής ανυπόφορο, ο πληθωρισμός κοντά στο 50%. Άρα, τα γεγονότα στη Συρία επιτρέπουν στον Ερντογάν να υποβαθμίσει τη σημασία του εσωτερικού μετώπου και να εμφανιστεί πλέον ως «παγκόσμιος παίκτης». Κάτι που ήταν ανέκαθεν διακαής του πόθος!
Τζορτζ Τσούνης (βαφτισμένος Γεώργιος-Δημήτριος), 56, Αμερικανός ελληνικής καταγωγής, δικηγόρος και επιχειρηματίας από το Κουήνς της Νέας Υόρκης, από το 2022 πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Σε λίγες εβδομάδες, όπως ανακοινώθηκε από τον επερχόμενο Πρόεδρο, παραδίδει τα σκήπτρα στην Κίμπερλι Γκίλφοϊ , 55, πρώην παρουσιάστρια του δικτύου Fox News και πρώην αρραβωνιαστικιά του Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ. Ωραία πράγματα…
> Όμως, για να επανέλθω στον Τζορτζ Τσούνις, που πραγματικά συγκίνησε όσους βρεθήκαμε τη Τρίτη το βράδυ στο φιλανθρωπικό δείπνο του Ελληνοαμερικάνικου Ινστιτούτου στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια» της Αθήνας, με έναν εμπνευσμένο λόγο του, απέξω, εκτός κειμένου, για την Ελλάδα που θα αποχαιρετίσει σε περίπου 6 εβδομάδες.
>Συγκράτησα μια αναφορά του, αρκετά εκτενή, στο θέμα των μεταναστών. «Κάθε άνθρωπος», είπε, «που φεύγει κυνηγημένος από τη χώρα του, από πόλεμο ή και φτώχεια και τον ξεβράζει η θάλασσα στις δικές μας ακτές εδώ στην Ελλάδα, πρέπει να τον αγκαλιάσουμε, να του δώσουμε τις ευκαιρίες που δεν είχε στη δική του χώρα, να τον βοηθήσουμε να ενσωματωθεί στον τόπο μας, να τον αγαπήσει και να προσφέρει».
> Δεν λέγονται εύκολα τέτοια λόγια σήμερα. Ειπώθηκαν, όμως, από έναν άνθρωπο που οι ελληνικές του ρίζες σε άλλη χώρα άνθισαν…
