Όταν είχε φανεί πριν 4-5 χρόνια ότι το καθεστώς Άσαντ επικράτησε των εξτρεμιστών ανταρτών και του ISIS και είχαν αποκλιμακωθεί οι εχθροπραξίες, πάρα πολλοί στην Κύπρο και αλλού ξεσπάθωσαν και ζητούσαν την εδώ και τώρα -και κακήν κακώς, στην ανάγκη- απομάκρυνση ή εκδίωξη των Σύρων προσφύγων και αιτητών ασύλου ή διεθνούς προστασίας.
Τέλειωσε ο πόλεμος, έλεγαν, γιατί να μένουν στην Κύπρο, γιατί να εξακολουθούν να ζητούν άσυλο, γιατί οι κρατικές υπηρεσίες να εξετάζουν ακόμα αυτές τις αιτήσεις;
Τώρα που μέσα σε λίγες μέρες το καθεστώς Άσαντ κατέρρευσε υπό την πολιορκία των ανταρτών και εκατοντάδες χιλιάδες Σύροι είτε κινούνται για τον επαναπατρισμό τους ή προετοιμάζονται γι’ αυτόν, οι ίδιοι εκείνοι που ήθελαν να τους διώξουν τότε επειδή… δεν υπήρχε λόγος να παραμένουν στην Κύπρο, μακριά από την πατρίδα τους, ζητούν πάλι -με την ίδια ποιότητα πολιτικής ανάλυσης- να επισπευθεί η επιστροφή όλων αυτών των προσφύγων στη Συρία.
Καμία διάθεση να αναγνωρίσουν ότι έσφαλαν όταν ωρύονταν πως ο πόλεμος και η βία στη Συρία είχαν τελειώσει προ ετών και ότι όφειλε η Κυβέρνηση να δρομολογήσει τις διαδικασίες για να φύγουν όλοι άρον-άρον και να επιστρέψουν στη χώρα τους. Και ότι έσφαλαν όταν επέμεναν να κραυγάζουν πως οι Σύροι στην ολότητά τους είναι οικονομικοί μετανάστες και όχι πρόσφυγες και κυνηγημένοι.
Καμιά διάθεση αναθεώρησης των απόψεων τους για τα κίνητρα αυτών ανθρώπων, τώρα που κατά χιλιάδες, χωρίς να τους το ζητήσει κανένας, συρρέουν ήδη στη χώρα τους (συνεπώς είχαν βάσιμους λόγους να μην το κάνουν όταν διεσώθη ο Άσαντ) και θα τους μιμηθούν πολλαπλάσιοι άλλοι αν ευοδωθούν οι ελπίδες για επιστροφή της χώρας στην ομαλότητα.
Επιβεβαιώθηκε, έστω τώρα, πως δεν σηκώνονται τόσες χιλιάδες -μερικά εκατομμύρια- να ξενητευτούν και να διακινδυνεύσουν τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους, αν δεν απειλούνται άμεσα.
Ο ίδιος σάλος για την εξάλειψη, υποτίθεται, της ανάγκης να τυγχάνουν προστασίας και ασύλου οι Σύροι πρόσφυγες γινόταν και σε άλλες χώρες της ΕΕ, όπου επίσης καλλιεργείται και «ευδοκιμεί» η έχθρα προς τους πρόσφυγες και τους οικονομικούς μετανάστες. Ακόμα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έψαχνε και ίσως ψάχνει ακόμα να βρει τον τρόπο να βαφτίσει ειρηνική και ασφαλή χώρα τη Συρία, για να απαλλαγεί από την υποχρέωση να παραχωρεί καθεστώς προστασίας στους πολίτες της.
Αυτοί που δεν αντιλήφθηκαν τότε, μετά την προσωρινή, όπως αποδείχθηκε, νίκη του Άσαντ πως ούτε η ειρήνη, ούτε η δημοκρατία, ούτε η ασφάλεια είχαν επιστρέψει στη Συρία, πολύ πιθανό να μην το αντιλαμβάνονται ούτε σήμερα. Ακούγοντας χθες τον εκπρόσωπο Τύπου του ΕΛΑΜ στο ΡΙΚ, αυτό καταλαβαίνει κάποιος. Ότι και πάλι διαβάζουν λάθος τις εξελίξεις. Και τις χρησιμοποιούν προσχηματικά για να σπρώξουν να υλοποιηθεί αυτό που ζητά η αποστροφή τους στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Ας παρακολουθήσουν πιο προσεκτικά την κατάσταση, όπως λένε ότι κάνουν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι κυβερνήσεις των κρατών μελών, και να εύχονται να μην έπεται άλλη μια ανατροπή, που θα επιβεβαιώσει όσους φοβούνται πως ο εμφύλιος στη γειτονική χώρα ίσως να έχει αρκετά άλλα επεισόδια ακόμα.
Τι να πεις όμως για το ΕΛΑΜ ή άλλους της ίδιας πολιτικής και ανθρωπιστικής αντίληψης στην Κύπρο, όταν τα ευρωπαϊκά κράτη, το ένα μετά το άλλο, σπεύδουν να ανακοινώσουν -για να χαροποιήσουν το αντιμεταναστευτικό τους ακροατήριο- ότι αναστέλλουν τις διαδικασίες εξέτασης χιλιάδων εκκρεμούντων αιτήσεων ασύλου, ως εάν όλα να ξανάγιναν μέλι-γάλα, επειδή επικράτησε ένα συνονθύλευμα ένοπλων εξτρεμιστών, με προϊστορία σε φρικιαστικά μαζικά εγκλήματα. Και την ίδια ώρα που αναστέλλουν την εξέταση των αιτήσεων ασύλου, δημιουργώντας μία αίσθηση επείγουσας ανάγκης εκδίωξης των Σύρων- οι ίδιες κυβερνήσεις υποκριτικά συστήνουν ψυχραιμία, γιατί η κατάσταση στη Συρία «είναι εξαιρετικά ασαφής» και οι εξελίξεις αβέβαιες.
