«Ο ΔΗΣΥ πρέπει να αποκόψει το απόστημα αυτό για να προχωρήσει μπροστά. Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν όσοι πήραν πόστα και προσωπικά οφέλη. Ούτε αυτοί που περιμένουν διορισμούς και οφίκια. Δεν πρέπει να μας νοιάζουν. Να απαλλαγούμε από τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες που ενοχλούν την κοινωνία. Να προτάξουμε την ηθική έναντι της μικροπολιτικής. Να απευθυνθούμε στους απλούς πολίτες και τον απλό κόσμο του ΔΗΣΥ που δεν αναμένει κάτι προσωπικό. Που νόμιζε ότι θα δει κάτι καινούργιο και απογοητεύτηκε από τον κ. Χριστοδουλίδη».

Μεγάλες αλήθειες δια στόματος του βουλευτή του ΔΗΣΥ Ονούφριου Κουλλά. Θα τολμήσω να πω, βγαλμένες από τις παλαιές εποχές του συγκεκριμένου κόμματος. Τότε, που δεν κυριαρχούσαν οι προσωπικές ατζέντες, ο ατομισμός, οι εγωισμοί και η καταστροφική εσωστρέφεια. Στα χρόνια πριν ο Συναγερμός να γίνει εξουσία, όταν πολλοί προσέγγιζαν το συγκεκριμένο κόμμα επειδή ακριβώς πίστευαν σε αυτά τα μηνύματα τα οποία έστελναν τα πρωτοκλασάτα στελέχη του. Του ιδρυτή του προεξάρχοντος.

Ο συμπαθής Κουλλάς, όμως, ξεχνά ότι στις δύο δεκαετής διακυβερνήσεις του τόπου από την Πινδάρου, η αγνή -ομολογουμένως- θέση του, ποδοπατήθηκε άγαρμπα από ένα σωρό στελέχη. Πολλά από τα οποία με εξόφθαλμα τυχοδιωκτικό τρόπο κυνήγησαν πολιτειακά αξιώματα. Ξεχνά, προφανώς, ότι τα ιδανικά και τις αξίες τις οποίες διαφήμιζαν, τις ισοπέδωσαν οι χείριστες πολιτικές συμπεριφορές. Διαπλοκής, διαφθοράς, εξασφάλισης προσωπικού κέρδους κ.α.

Τουτέστιν, όσο και αν πιστεύει αυτά τα οποία διακηρύττει, η κοινωνία, πλέον, τα αντικρίζει με δυσπιστία. Άλλωστε, ούτε δύο χρόνια δεν πέρασαν από το χείριστο παράδειγμα. Τις προεδρικές εκλογές, όπου το ένα κορυφαίο στέλεχος έθεσε υπεράνω του κομματικού συμφέροντος την προσωπική του φιλοδοξία, κλείνοντας τα μάτια στις δημοσκοπήσεις που βοούσαν.

Το έτερο κορυφαίο στέλεχος, σε μια ανεπανάληπτη υποκριτική εμφάνιση, έβγαινε στα μπαλκόνια της Πινδάρου και χάιδευε τον επίσημο υποψήφιο της κι έμπαινε στα δωμάτια σαν άλλος ελέφαντας, ποδοπατούσε τα πάντα και πρόσφερε στήριξη στο δικό του εκλεκτό.

Ο κ. Κουλλά, η Αννίτα και η λοιπή ηγεσία της Πινδάρου δεν αντιλήφθηκαν ακόμη την σκληρή πραγματικότητα. Μάλλον πίστευαν πως μετά τις προεδρικές εκλογές και την ανάδειξη νέας ηγεσίας, τα δύσκολα θα περνούσαν. Μάλλον, θεώρησαν πως επειδή έφυγε ο αντιπαθής (για πολλούς) Αβέρωφ και ανέλαβε η συμπαθής (για πολλούς) Αννίτα, όλα θα κυλούσαν πάλι ομαλά.

Ενάμιση χρόνο μετά την εκλογή της Αννίτας Δημητρίου στην ηγεσία, είναι ξεκάθαρο ότι η εσωστρέφεια παραμένει ζωντανή στην Πινδάρου. Μάλιστα, το σκηνικό εμφανίζεται εξαιρετικά επικίνδυνο εξαιτίας του γεγονότος ότι οι τέως κεφαλές του κόμματος συνεχίζουν να λειτουργούν στη βάση προσωπικών ατζέντων. Με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται. Με την Αννίτα να βολοδέρνει στη μέση, προσπαθώντας να βρει ρότα…

Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν περιορίζεται μόνο στις τέως κεφαλές. Είναι εμφανές ότι μερίδα στελεχών και μελών, πλέον, καλοβλέπουν μια συνεργασία με την Κυβέρνηση, στην οποία, ούτως ή άλλως, συμμετέχουν και συναγερμικοί. Παράλληλα, ηλίου φαεινότερον είναι το γεγονός, πως πέραν του Αβέρωφ, υπάρχουν και άλλα στελέχη τα οποία δεν δείχνουν πρόθυμα να συμβιβαστούν με την δήθεν «υπεύθυνη αντιπολίτευση». Δυσανασχετούν με την χλωμή πολιτική την οποία ακολουθεί η Πινδάρου. Ποθούν μια σκληρή αντιπολίτευση.

Στη μέση όλου αυτού του κομματικού μπάχαλου βρίσκεται η 39χρονη Αννίτα, η οποία μπορεί να ευνοήθηκε κατά κόρον με την εκλογή της σε τόσο νεαρή ηλικία, πρώτα στην προεδρία της Βουλής και μετά στην προεδρία του κόμματος, αλλά τώρα, προφανώς, αντιλαμβάνεται ότι έχει να παλέψει με θηρία για να επιβιώσει πολιτικά. Είναι υποχρεωμένη να ξεκαθαρίσει πολιτικές και θέσεις. Ακόμη και να συγκρουστεί, εάν θέλει να σταματήσει την καταστροφική εσωστρέφεια.

Σε παλαιότερο άρθρο η στήλη είχε αναφερθεί στο μετέωρο βήμα της Αννίτας. Σε μια παραλλαγή της ταινίας του Αγγελόπουλου, «Το μετέωρο βήμα του πελαργού», όπου όλα μετεωρίζονται σε μιαν αβέβαιη πραγματικότητα. Παρομοίως, και η Αννίτα μετεωρίζεται μεταξύ Αβέρωφ και Αναστασιάδη. Μεταξύ φανατισμένων συναγερμικών (που αναζητούν εκδίκηση), κάποιων μετριοπαθών (που αναζητούν σταθερότητα) και των φευγάτων που επέλεξαν Χριστοδουλίδη.

Αν η Αννίτα διέθετε τη δύναμη να συγκρουστεί με τους εφιάλτες, τότε ίσως θα είχε πιθανότητες. Έδωσε, όμως, πολλά δείγματα γραφής τελευταίως, ιδίως με το καραμπινάτο μπάχαλο την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή, που επιβεβαιώνουν πως δεν… Αν ήταν αυτόφωτη και με όραμα, θα μπορούσε να προσφέρει ελπίδα και να προσελκύσει τον διασκορπισμένο και απογοητευμένο κόσμο του ΔΗΣΥ. Πλην, όμως, δεν…

Γι’ αυτό, όσο όμορφα και αν τα είπε ο Κουλλά, ο ΔΗΣΥ θα παραμείνει εγκλωβισμένος μεταξύ των συναγερμικών που δεν συγχωρούν Χριστοδουλίδη και τους πέριξ του, τους συναγερμικούς που αποστασιοποιούνται ένεκα της εσωστρέφειας και εκείνων, που ακόμη βρίσκονται στο στρατόπεδο Χριστοδουλίδη (όσο και αν πολλοί έχουν φύγει από εκεί λόγω απογοήτευσης).

Το 2026  είναι έτος εκλογών και με μαθηματική ακρίβεια, έρχεται νέο ηχηρό χαστούκι με νέα μείωση ποσοστών. Το μόνο που θα συνεχίσει να μετριάζει την καταστροφή είναι η χειρότερη θέση των άλλων κομμάτων, που θα διατηρήσουν την Πινδάρου στην πρωτιά!