«Όλοι γνωρίζουμε ότι η νότια Κύπρος δεν προτίθεται να μοιραστεί μαζί μας τα αγαθά, την εξουσία, την ομορφιά και τον πλούτο αυτής της χώρας στη βάση της ισότητας», έλεγε ο Ερσίν Τατάρ πριν λίγες μέρες, συνεχίζοντας να κάνει πλύση εγκεφάλου στους Τουρκοκύπριους.
Έχει τόση επιτυχία η προπαγάνδα του, που το ίδιο ακριβώς επιχείρημα το χρησιμοποιούν και Ελληνοκύπριοι. Ακόμα και σε άρθρο σε ελληνοκυπριακή εφημερίδα το είδαμε να καταγράφεται.
Θα μου πεις, μπορεί να είναι λίγος ο νους τους, όπως και του Τατάρ, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι που ο λίγος νους τους σκέφτεται πλέον τούρκικα. Το είπε κάποτε ο σπουδαίος Τουρκολόγος, ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής: «Σε λίγα χρόνια οι Τούρκοι θα κάνουν τους Έλληνες να σκέφτονται σαν Τούρκοι και αυτή θα είναι η μεγαλύτερη μας ήττα». Το πέτυχαν πολύ πιο εύκολα από ότι πίστευε και ο Σαρρής.
Το πιστεύουν πράγματι ότι ο λόγος που δεν λύνεται το Κυπριακό είναι επειδή δεν θέλουν οι Ελληνοκύπριοι να μοιραστούν με τους Τουρκοκύπριους την εξουσία και τον πλούτο. Ποιον πλούτο δεν ξέρουμε, μάλλον εννοούν το φυσικό αέριο που ακόμα είναι στον πάτο της θάλασσας. Όμως, αυτό κρύβει μια πολύ μεγάλη αλήθεια, και θα έπρεπε να φροντίζουμε να την ακούνε κάθε μέρα οι Τουρκοκύπριοι. Ότι είναι με την Τουρκία που δεν θέλουν οι Ελληνοκύπριοι να μοιραστούν την εξουσία και τον όποιο πλούτο.
Καλό είναι όμως να μας πουν και οι Τουρκοκύπριοι πότε ήθελαν να μοιραστούν με τους Ελληνοκύπριους αυτή την κοινή πατρίδα. Σε ποια στιγμή της ιστορίας τους; Ουδέποτε, είναι η απάντηση. Από τότε που ανακάλυψαν την τουρκοκυπριακή ταυτότητα, είτε επί οθωμανοκρατίας, είτε επί αγγλοκρατίας, είτε επί ανεξαρτησίας, ο μόνος αγώνας που έκαναν ήταν για τη χωριστή κυριαρχία που θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Τουρκίας. Όχι της Κύπρου.
Έχουν «μητέρα πατρίδα» και οι δυο κοινότητες. Αλλά, ποια κοινότητα μιλά σήμερα για την «μητέρα πατρίδα», όπως μιλούσαν οι παππούδες μας πριν εξήντα ή εκατό ή διακόσια χρόνια; Ειδικά ο Τατάρ, σχεδόν καθημερινά μιλά για τη «μητέρα πατρίδα», που θα κάνει το ένα ή το άλλο για να βάλει σε τάξη τους Ελληνοκύπριους. Που δεν θα φύγει ποτέ από την Κύπρο. Που έχει δικαιώματα στο νησί κλπ, κλπ.
Ποιος Ελληνοκύπριος μιλά για δικαιώματα της Ελλάδας στην Κύπρο; Πέρα από τα ιστορικά, της καταγωγής, της εθνικής ταυτότητας, υπάρχει κανένας που θεωρεί ότι η Ελλάδα βασιζόμενοι στην ιστορία του νησιού και στη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού πρέπει να έρθει στην Κύπρο να πάρει μερίδιο από τον πλούτο της διότι τον δικαιούται; Να στήσει στρατιωτικές βάσεις για να απειλεί την Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους;
Εδώ, είχαμε Προέδρους Δημοκρατίας, που έκαναν ομιλίες στο εξωτερικό κι έλεγαν ότι «στην πραγματικότητα οι αποκαλούμενες μητέρες πατρίδες εισέβαλαν και οι δύο» (Χριστόφιας). Είχαμε Προέδρους, που δήλωναν ότι «χρειάζεται, επιτέλους, ο όποιος ομφάλιος λώρος μας δένει με τις όποιες εγγυήτριες δυνάμεις να αποκοπεί». Και ότι οι μητέρες πατρίδες διαδραμάτισαν «χείριστο ρόλο» και «μετά την καταστροφή του ’74, έχουμε απεξαρτητοποιηθεί και ανεξαρτητοποιηθεί και λειτουργούμε επιτέλους ως κράτος» (Αναστασιάδης). Είχαμε πανίσχυρους υπουργούς, που δήλωναν στο Ρέουτερ ότι «η γλώσσα είναι κάτι κοινό που έχουμε με τους Έλληνες, αλλά η οικονομία μας είναι εντελώς διαφορετική. Υπάρχουν πολιτιστικοί δεσμοί, αλλά αυτό είναι όλο. Απ’ εκεί και πέρα έχουμε τη δική μας πορεία» (Γεωργιάδης).
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με όσα λένε και κάνουν οι Τουρκοκύπριοι πολιτικοί για να παρουσιάζεται σήμερα ίσα κι όμοια η σχέση των δύο κοινοτήτων με τις «μητέρες πατρίδες»; Άλλαξαν τα πράματα. Δεν βρισκόμαστε ούτε στη δεκαετία του 50, ούτε του 60. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι άλλαξαν μόνο στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Ίσως βάλαμε η πλειονότητα μυαλό μετά την τραγωδία και την καταστροφή του 74.
Ασφαλώς και δεν θα σταματήσουμε να νιώθουμε την Ελλάδα ως «μητέρα πατρίδα» -είναι ζήτημα γονιδίων- και να προσδοκούμε στη στήριξή της. Αλλά προσδοκούμε σε στήριξη επειδή έχουμε κατοχή, επειδή απειλούμαστε από την Τουρκία, επειδή είμαστε αδύναμοι να την αντιμετωπίσουμε μόνοι μας. Και όχι επειδή θέλουμε να μοιράσουμε την Κύπρο με την Ελλάδα αντί με τους Τουρκοκύπριους. Αν δεν υπήρχε η κατοχή ο «ομφάλιος λώρος» θα περνούσε στην ιστορία, τώρα αντίθετα πρέπει να ενισχύεται ως ανάγκη επιβίωσης. Αλλά, δεν έχουμε πια τις βλέψεις, που είχαν οι παππούδες μας. Τις έχουν ακόμα οι Τουρκοκύπριοι. Κι αυτό είναι το πρόβλημά μας και όχι ο πλούτος μας και η μοιρασιά του.
