«Υπάρχουν πολλά πρακτικά και ψυχολογικά εμπόδια για την άνοδο των γυναικών στην ηγετική κλίμακα και για την ανάληψη μιας θέσης στο τραπέζι της λήψης αποφάσεων», είπε η αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου δρ Χάρις Ξιναρή, μιλώντας στο συνέδριο της Κυπριακής Ομοσπονδίας Γυναικών Επιχειρηματιών Επαγγελματιών (BPW Cyprus) στις 30 Νοεμβρίου 2024 στη Λευκωσία. Πρόσθεσε ότι «ακόμη πιο σημαντικό από τα πρακτικά εμπόδια, όπως οι οικογενειακές υποχρεώσεις και η φροντίδα του σπιτιού, είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης που εμποδίζει τις γυναίκες και τις μειονεκτούσες ομάδες, να διεκδικήσουν και να κερδίσουν μια θέση στο τραπέζι των διοικητικών συμβουλίων».
Η δρ Ξιναρή αναφέρθηκε σε άρθρο που δημοσιεύτηκε το 2023 στο αμερικανικό περιοδικό Forbes σχετικά με μια μελέτη της KPMG (πολυεθνικού οργανισμού επαγγελματικών υπηρεσιών), «η οποία διαπίστωσε ότι το 75% των γυναικών στελεχών σε όλους τους κλάδους, έχουν βιώσει το «σύνδρομο του απατεώνα» («imposter syndrome») στην καριέρα τους. Πρόκειται για ένα αίσθημα ανεπάρκειας και αυτοαμφισβήτησης, που τις κάνει να αμφιβάλλουν συνεχώς, για το αν είναι αρκετά κατάλληλες για τη δουλειά. Παρά τα εξωτερικά αποδεικτικά στοιχεία των ικανοτήτων τους, παρά την εκπαίδευση, τις πιστοποιήσεις και την κατάρτιση, είναι δύσκολο να νιώσουν άνετα με αυτό που είναι, και να δουν την αξία τους. Ως εκ τούτου, τείνουν να εργάζονται πολλές ώρες για να προσπαθήσουν να αποδείξουν τον εαυτό τους, φοβούνται να κάνουν ερωτήσεις ή να ζητήσουν βοήθεια και μπορεί να αποφεύγουν να διεκδικήσουν απαιτητικές θέσεις εργασίας. Έχουν επίσης περισσότερο άγχος, στρες και εργασιακή εξουθένωση και ξοδεύουν περισσότερο χρόνο, προσπαθώντας να επικεντρωθούν σε ένα δύσκολο έργο».
Η διαπιστευμένη ανεξάρτητη διοικητική σύμβουλος Κλεοπάτρα Κιττή που συντόνισε τη μια από τις δύο συζητήσεις στο πλαίσιο του συνεδρίου, ένιωσε άνετα να εκμυστηρευθεί ότι στην αρχή της καριέρας της «υπήρξε παιδί» αυτού του συνδρόμου, «μέχρι που έμαθε να αντιμετωπίζει τον εαυτό της με αυτοσεβασμό και να βρει τη δική της αξία (self-worth)», όπως είπε. Πρόσθεσε τα εξής: «Μέχρι να το καταφέρω αυτό, πέρασα από πολλά μονοπάτια της αυτο-αμφιβολίας, στην προσωπική και επαγγελματική μου ζωή. Το διαχειρίστηκα, μέσω της δια βίου μάθησης, που μου άνοιξε νέους ορίζοντες και μου έδωσε μεγάλη αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση, συναντώντας μέντορες, με νέες αναφορές για τη ζωή και την ηγεσία με πρόθεση. Διάβασα πολύ για τη ψυχολογία και το μοτίβο σκέψης που έπρεπε να είχα, για να είμαι κυρίαρχη των σκέψεων μου. Βέβαια, παρόλη την αυτο-αμφισβήτηση, πάντα τολμούσα, πάντα δοκίμαζα νέες προκλήσεις και προχωρούσα μπροστά. Η ακεραιότητα και οι γνώσεις μου, είναι αδιαπραγμάτευτες, όπως και οι κριτικές αξίες που με καθοδηγούν»…
