Ως Πρόσωπο της Ημέρας, ξεχωρίζω από χθες τη φράου Ανγκέλα Μέρκελ, πρώην καγκελάριο της Γερμανίας, που έγραψε βιβλίο με τα απομνημονεύματά της. Έχει τίτλο «Ελευθερία». Έγινε μπεστ σέλερ προτού καν κυκλοφορήσει. Η αποκάλυψη, που άγγιξε ιδιαίτερα εμάς εδώ στην Ελλάδα, πέρα από τις αναφορές της στην ελληνική κρίση χρέους που παραλίγο να μας πετάξει από την Ευρώπη, ήταν η ίσως και λυτρωτική αποκάλυψη που έκρυβε μέσα της επί χρόνια, ότι συμπαθούσε ιδιαίτερα τον Αλέξη μας, τον Τσίπρα, που πριν να γίνει πρωθυπουργός της φώναζε από τις πλατείες «Go Home Madamme Merkel». Η ψυχιατρική βιβλιογραφία τεκμηριώνει αυτό το σύμπτωμα. Το σύμπτωμα μιας έχθρας που μεταλλάσσεται σε έρωτα!
… και πάνω που συγκινήθηκα ολίγο, άκουσα στο ράδιο τον Αντώνη Καλογιάννη να τραγουδά «… έχουν ρίξει παραγάδι. Σας αρέσει η Ελλάδα μις. Τι θα κάνετε το βράδυ; Ντου γιου λάικ φροϊλάιν δη Γκρής!»
Ανάρτηση της Ημέρας, στο X-Twitter από τη διάσημη Αμερικανίδα ηθοποιό, Σάρον Στόουν, η οποία λέει ότι ο Τράμπ κέρδισε τις εκλογές επειδή οι περισσότεροι Αμερικανοί (α) δεν έχουν βγει από τη χώρα, δεν ταξιδεύουν αλλού και (β) είναι αμόρφωτοι. Αυτούς τους Αμερικανούς –καταλήγει– να τους κρατάτε μακριά από τις κόρες, τις γυναίκες και τις φιλενάδες σας…
Ένα βιβλίο: Το 1974, τρεις οικογένειες με εισόδημα ίσο με τον εθνικό μέσο όρο των χωρών τους –μία στην Αθήνα, η δεύτερη στο Δουβλίνου και η τρίτη στη Λισαβόνα– απέκτησαν από ένα παιδί. Τα τρία παιδιά μεγάλωσαν, σπούδασαν, μπήκαν στην αγορά και έκαναν τις δικές τους οικογένειες. Σήμερα, είναι μεσήλικες και καλά στην υγεία τους, ζουν πάντα στις πόλεις όπου γεννήθηκαν, με εισόδημα που συμπορεύεται με τον εθνικό μέσο όρο των χωρών τους. Ωστόσο, αν και οι τρεις απολαμβάνουν υψηλότερο βιοτικό επίπεδο από εκείνο των γονιών τους, τα μεταξύ τους επίπεδα ζωής διαφέρουν σημαντικά.
Ο Ιρλανδός ζει 3,4 φορές καλύτερα από τους γονείς του το ’74 και ο Πορτογάλος ζει 2,3 φορές καλύτερα από τους δικούς του γονείς. Το βιοτικό επίπεδο του Έλληνα, όμως, είναι μόλις 1,2 φορές υψηλότερο από εκείνο των γονιών του πριν από μισό αιώνα.
Πού οφείλεται η μακροχρόνια υστέρηση της Ελλάδας σε σχέση με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, επίσης, χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας; Τι έκαναν εκείνες καλύτερα από εμάς; Και ποια χρήσιμα μαθήματα αντλούμε από την εμπειρία τους;
Σε αυτά τα τρία ερωτήματα το βιβλίο «Παράδοξη Χώρα» (Εκδόσεις Πατάκη) του Τάκη Σ. Παππά, (Ph.D., Yale), πρώην καθηγητή Συγκριτικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και νυν συνεργαζόμενος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι στη Φινλανδία –που αποτελεί και την πρώτη συγκριτική μελέτη της Ελλάδας με άλλες χώρες στον μακρύ χρόνο της μεταπολίτευσης– δίνει απαντήσεις. Διαβάστε το! Είναι καλύτερο από εκείνο της Μέρκελ. Που μάλλον μοιάζει με Βίπερ Νόρα, αν θυμάστε…
Η είδηση των ημερών είναι ασφαλώς ότι τέθηκε σε εφαρμογή από το πρωί χθες η συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ για κατάπαυση του πυρός στον Λίβανο. Με το που μπήκα στην ιστοσελίδα του BBC, αντίκρυσα ένα ολόκληρο μωσαϊκό από χαρούμενα πρόσωπα, που μέρες και μήνες πριν ήταν καταρρακωμένα. Οι τίτλοι ήταν μικροί και τα λόγια λίγα. Μόνο εικόνες απλών ανθρώπων στο Τελ Αβίβ και στη Βηρυτό. Δεν τους παίρνει δηλώσεις κανένας δημοσιογράφος. Τι να απαντήσεις, άραγε, στο πάγιο δημοσιογραφικό ερώτημα «πώς νοιώθετε;». Μιλάνε τα μάτια τους…
Εκείνο, όμως, που κατέγραψα ως αρνητικό και με πείραξε πολύ, ήταν ότι, όπως μετέδωσε το BBC χθες το πρωί, ο ισραηλινός στρατός βομβάρδισε τα νότια προάστια της Βηρυτού 20 φορές μέσα σε δύο λεπτά, λίγες μόλις ώρες πριν από τη συμφωνία, σε έναν από τους πιο έντονους βομβαρδισμούς από την έναρξη του πολέμου. Σκοτώθηκαν τουλάχιστον 25 άνθρωποι. Γιατί αυτό τώρα; Αν δεν είναι από άγνοια της συμφωνημένης κατάπαυσης πυρός, ποιο αρρωστημένο μυαλό μπορεί να έδωσε τέτοια εντολή;
Αλλά –θα απαντήσει κάποιος– στον πόλεμο δεν υπάρχει λογική!
