Ο Σαμαράς έριξε τις βομβίτσες του, μπήκε στο αεροπλάνο και πέταξε για Αμερική. Πριν από την απογείωση, τον εκτόξευσε από την Νέα Δημοκρατία ο Μητσοτάκης. Αν κρατούσε και μαντήλι, θα του έγνεφε «έχε γεια».
Ο Καλαματιανός πολιτικός είναι περίεργο φρούτο. Έρχεται από «καλή οικογένεια», σπούδασε σε καλά πανεπιστήμια της Αμερικής, και επέστρεψε στην πατρίδα με καλά διαπιστευτήρια που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εκτίμησε ιδιαίτερα. Τον έχρισε νεότερο υπουργό Εξωτερικών που είχε ποτέ η Ελλάδα. Όλα καλά…
Με τέτοιον αέρα στα πανιά του, προαλειφόταν για μεγάλα πράγματα. Το πλεονέκτημά του ήταν ανέκαθεν ότι ενθουσιαζόταν αμέσως. Το ελάττωμα, ότι ήταν πάντα βιαστικός, έδειχνε να τα ξέρει όλα, και άδειαζε εκείνους που τον ευεργετούσαν.
Οι επαφές μου από Αμερική, λένε ότι «ετοιμάζει κάτι καινούργιο» εκεί. Δεν εκπλήττομαι. Αλλά, γιατί από Αμερική ο σχεδιασμός;
Δεν θέλω να ευθυγραμμίσω τις σκέψεις μου με σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Ποτέ δεν μου άρεσαν αυτές οι ταινίες. Έδιναν στους πρωταγωνιστές τους προσόντα υπερκόσμια, και αυτοί τα αξιοποιούσαν αυτοκαταστροφικά.
Στο πολιτικό σκηνικό της τώρα, η Ελλάδα έχει προσθήκη μια νέα βερσιόν του ΣΥΡΙΖΑ, με Φάμελλο πρόεδρο. Έναν μάλλον μετριοπαθή πολιτικό, που δεν έχει όμως αυτό το «κάτι άλλο» για να ανορθώσει το καθηλωμένο του κόμμα. Όχι πως ο Τσίπρας ήταν κανάς bright. Απλώς, είχε ρεύμα.
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη μαζεύει πολλά από τα σπασμένα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αρκεί αυτό όμως, για να αναμετρηθεί στα ίσα με την ΝΔ του Μητσοτάκη, και κάποια στιγμή να την κερδίσει. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να υπερβεί τον Πρωθυπουργό. Δεν είναι εύκολο. Η γενική του πορεία στην διακυβέρνηση της χώρας, είναι αναμφίβολα θετική.
Το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδος, τώρα, είναι κατά βάση ελλιπές. Λίγο, όπως λέμε. Ποιοτικά, όχι αριθμητικά. Οι δυνατότητές του είναι πεπερασμένες. Χρειάζεται ενίσχυση, με ένα ανθρώπινο δυναμικό φρέσκο, ικανό και μορφωμένο, που δεν υπάρχει τώρα στον ορατό ορίζοντα. Όσοι έχουν χάρισμα, δυνατές σπουδές και καλές δυνατότητες να μπουν στην μάχη της πολιτικής, είναι λίγοι. Προτιμούν μια καριέρα με σπουδαία προοπτική και ανταμοιβή. Η πολιτική, στην Ελλάδα, είναι κατά κύριο λόγο για απογόνους, ευκατάστατους και τακτοποιημένους…
Το πολεμικό κλίμα από βορά και νότο, βαραίνει κάθε μας μέρα με πολλούς και διάφορους τρόπους. Σε λίγες μέρες θα μπούμε στο πνεύμα των Χριστουγέννων, που ελπίζω να μην μας το χαλάσουν οι αρνητές των πράγματων και «τα δογματικά τάγματα του ΚΚΕ που επιτέθηκαν το Σαββατοκύριακο εναντίον Ουκρανών προσφύγων στην Αθήνα, που ζούνε τώρα στην Ελλάδα, και που κατέθεσαν στεφάνι στο άγαλμα ενός Ουκρανού ποιητή, την εθνική τους ημέρα μνήμης για τους νεκρούς του Μεγάλου Λιμού (Γολοντομόρ). Ήταν μια απαράδεκτη ενέργεια που ντροπιάζει όχι μόνο το συγκεκριμένο κόμμα, αλλά και τη χώρα ως τόπο φιλοξενίας προσφύγων που έφυγαν από έναν πόλεμο», όπως γράφει στο facebook o Γιώργος Στόγιας, συγγραφέας και εκπαιδευτικός στην Κύπρο.
Ζούμε δύσκολους καιρούς. Με πολέμους πάνω από τα κεφάλια μας, και με ακραίους πολιτικούς (ακόμα και στην Ευρώπη) να το διασκεδάζουν. Τα θεμέλια, επάνω στα οποία κτίστηκαν στέρεες δημοκρατίες, κινδυνεύουν από υπερβολικούς και φτωχούς τω πνεύματι. Που, μάλιστα, κάνουν και τους άντρες…
Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία ακόμη και για μέλη της δικής του κυβέρνησης, είναι έτοιμος να μιμηθεί τον Όρμπαν και τον Πούτιν. Αυτό το τσούρμο των macho ανδρών, ήδη κάνει μεγάλη ζημιά στο ευρωπαϊκό όνειρο για ελευθερία, δημοκρατία, συνεργασία, πρόοδο και ευημερία.Ο Θεός να βάλει το χέρι του…
