«Πατριωτισμός επιδεικτικός, οικειοποιήσεως, μονοπωλήσεως και πολύ περισσότερο τιμωρητικός και εκδικητικός, δεν είναι πατριωτισμός, είναι βαρβαρότητα».
Την περασμένη Δευτέρα, ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Κωνσταντίνος Τασούλας, έκανε, έξω από την Αίθουσα της Γερουσίας, τα αποκαλυπτήρια του έργου του χαράκτη Α. Τάσσου, «Ο Συνταγματάρχης Σπύρος Μουστακλής 1974», που δώρισαν η σύζυγός του Χριστίνα, και η κόρη του Ναταλία Μουστακλή (φωτό).
Ο κ. Τασούλας, από τους πλέον εγγράμματους Έλληνες πολιτικούς, μίλησε για την πατριωτική δράση του ήρωα, τονίζοντας χαρακτηριστικά:
«Ο Σπύρος Μουστακλής, ο οποίος από εδώ και μετά θα στεγάζεται εδώ στη Βουλή των Ελλήνων, μας κοιτάζει με γλυκύτητα, με τα ανοιχτά του μάτια, με το φωτοστέφανο της δοκιμασίας, με το όπλο του στρατιώτη, με το όπλο του Εθνικού Στρατού, αλλά του δημοκρατικού πολιτεύματος. Του στρατιώτη της συνταγματικής υποχρέωσης, του καταλυθέντος Συντάγματος του 1952 από τη δικτατορία, το οποίο στο ακροτελεύτιο άρθρο του έλεγε ότι “η τήρηση του παρόντος συντάγματος αφιερούται εις τον πατριωτισμόν των Ελλήνων”.
Και που αυτή την αφιέρωση ο Μουστακλής και την υπεδέχθη και την ετίμησε και την επλήρωσε. Από ποιους; Από εκείνους, που έχουν κάνει τον πατριωτισμό επίδειξη, αυτό άλλωστε συνεχίζεται και σήμερα. Όχι απλώς από αυτούς που έκαναν τον πατριωτισμό οικειοποίηση, αυτό συνεχίζεται και σήμερα. Όχι απλώς από αυτούς που έκαναν τον πατριωτισμό μονοπώληση, αυτό συνεχίζεται και σήμερα. Αλλά από αυτούς, που τον πατριωτισμό τον έκαναν εκδίκηση για όσους κατά τη γνώμη τους δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές. Ε, λοιπόν, πατριωτισμός επιδεικτικός, οικειοποιήσεως, μονοπωλήσεως και πολύ περισσότερο τιμωρητικός και εκδικητικός, δεν είναι πατριωτισμός, είναι υποκρισία και βαρβαρότητα».
«Αυτήν τη βαρβαρότητα», συνέχισε ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελληνων, «ο Μουστακλής τη γεύτηκε 47 μέρες στα κρατητήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ. Και δεν τη γεύτηκε απλώς, αλλά είχε και μια σοβαρότατη επίπτωση στην υγεία του. Επίπτωση αφασίας, επίπτωση περίπου παντελούς αδυναμίας να μιλήσει. Αδυναμίας να μιλήσει; Μα σήμερα μας μιλάει, σήμερα μας μιλάει με καλοσύνη και μας προτρέπει, αυτό το έργο του περίφημου Τάσσου, μας προτρέπει αυτή την αφιέρωση που κάνει το Σύνταγμα στον δικό μας πατριωτισμό, για την προστασία του, να μην την ξεχάσουμε ποτέ αυτή την ευλογημένη και ελπίζω όχι αβάσταχτη αφιέρωση».
«Ο Μουστακλής δεν αυτοανακηρύχθηκε αγωνιστής, όπως κατά κόρον σήμερα πολλοί από εμάς κάνουμε για τους εαυτούς μας. Ο Μουστακλής είναι αγωνιστής γιατί υπέστη και γιατί ανέλαβε με αυτή την γλυκύτητα στο βλέμμα και όχι την εκδικητικότητα, ανέλαβε αυτό το κόστος γιατί ήξερε ότι η δημοκρατία για να μην είναι παράλυτη πρέπει να είναι μαχόμενη, και όταν είναι μαχόμενη έχει κόστος για όσους την υπερασπίζονται», υπογράμμισε ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελληνων.
ΥΓ. Η μόρφωση, το πολιτικό εκτόπισμα, το ήθος και η ταπεινότητα, είναι στοιχεία μιας «ιδανικής μαγιάς» για να μπορεί κάποιος να υπηρετήσει το συγκεκριμένο αξίωμα, ως Πρόεδρος της Βουλής. Μακάρι και στην Κύπρο να παίρναμε τέτοια παραδείγματα. Δυστυχώς, δεν έχουμε ανάλογα δείγματα να επιδείξουμε τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο…
Πέραν αυτού, όμως, υπάρχουν αξιώματα τα οποία, λόγω και της θεσμικής τους σημασίας, πρέπει να ανατίθενται στους άριστους των αρίστων. Τόσο, όσο αφορά τη μόρφωση και την επαγγελματική τους επάρκεια. Όσο και –ακόμα περισσότερο– το ήθος και τη βαθιά τους κουλτούρα. Αυτή η «ικανή και αναγκαία συνθήκη», όπως λέγαμε στα μαθηματικά, πρέπει να είναι αυτονόητη. Σε άλλες χώρες, τα πρόσωπα που υποδεικνύονται από Προέδρους ή και πρωθυπουργούς για ύψιστα, θεσμικά αξιώματα, υποβάλλονται στη διαδικασία ακρόασης υψηλού επιπέδου. Έχουν τύχει να ερωτηθούν για θέματα οικονομίας, Δικαιοσύνης, έως και φιλοσοφίας. Εμείς, έχουμε άλλα συστήματα. Ας βάλουμε, όμως, την αριστεία ως βασική προϋπόθεση για να ανατεθεί σε κάποιον να «εκπροσωπεί» την Δημοκρατία μας, ειδικά στον ναό της. Το Κοινοβούλιο.
