ΠΟΣΑ χρόνια συζητούσαν Κυβέρνηση και Βουλή για τη μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Για πολλά χρόνια συζητούσαν, αναζητούσαν λύσεις, για να καταστεί μέσα από αλλαγές πιο λειτουργική και βιώσιμη η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
ΜΕ την υπερβολή που χαρακτηρίζει αυτό τον τόπο, στη χώρα λειτουργούσαν στο παρελθόν, προ της μεταρρύθμισης, τριάντα δήμοι! Κάθε σπιθαμή και δήμος, όπως αυτοσαρκαστικά λεγόταν. Και το πρόβλημα δεν ήταν μόνο που η εξυπηρέτηση μικροκομματικών συμφερόντων και στοχεύσεων δημιούργησε αυτό τον αριθμό, αλλά επειδή υπήρχε κατακερματισμός και σπατάλη. Όλοι οι δήμοι ήταν καταχρεωμένοι. Υπενθυμίζεται ότι οι δήμοι ήταν 24 και αυξήθηκαν το 2011 σε 30. Το πρότεινε η τότε κυβέρνηση και έσπευσαν στη Βουλή να το επικυρώσουν! Και μάλιστα έγινε σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση έδειχνε τα… δόντια της. Αλλά όλα αυτά ήταν λεπτομέρειες.
ΟΙ ειδικοί που κλήθηκαν να βοηθήσουν πρότειναν πέντε δήμους. Τελικά έγιναν 20 συν οι Επαρχιακοί Οργανισμοί Αυτοδιοίκησης. Συν οι αντιδήμαρχοι, που κάποιοι ακόμη ψάχνουν για ρόλο και αρμοδιότητες.
ΤΩΡΑ τι γίνεται; Τη μεταρρύθμιση συνοδεύουν παλιές αμαρτίες και αποφάσεις του ποδαριού. Διαμορφώθηκε το σκηνικό με βάση ένα καταμερισμό που έγινε ώστε να εκλέγουν όλοι δικούς τους δημάρχους. Και η αυτοδιοίκηση; Και η μεταρρύθμιση;
ΑΝΑΒΛΗΘΗΚΑΝ εκλογές για να υπάρξει καλύτερη προετοιμασία και να εναρμονιστεί το παλιό με το καινούργιο. Προφανώς κι αυτό δεν έγινε. Οι στρεβλώσεις και οι παθογένειες έχουν… κληρονομηθεί στο καινούργιο.
Η ΜΕΙΩΣΗ του αριθμού των δήμων θα έπρεπε να συνδέεται με τη βιωσιμότητα. Προφανώς κι αυτό δεν ισχύει. Η μείωση του αριθμού θα πρέπει να συνδέεται και με την μείωση των προϋπολογισμών. Με οικονομική περισυλλογή. Δεν φαίνεται να ισχύει τούτο.
ΜΕ όσα παρακολουθούμε η μεταρρύθμιση δεν άγγιξε τους στόχους της. Υπάρχει μια σύγχυση τόσο μεταξύ αυτών που στελεχώνουν τις υπηρεσίες αλλά και μεταξύ των πολιτών, που προσέβλεπαν σε αυτή τη νέα δομή.
ΣΤΟΧΟΣ ήταν να καταστούν οι δήμοι αυτόνομοι και βιώσιμοι, να αναβαθμίσουν ποιοτικά την παροχή εξυπηρέτησης των πολιτών. Να απλοποιήσουν τις διαδικασίες και να διευκολύνουν τους πολίτες. Να βελτιώσουν εν πολλοίς την ποιότητα ζωής των δημοτών. Αυτός δεν είναι ο στόχος; Γιατί να μην μπορεί να υλοποιηθεί;
ΘΕΛΟΥΝ όλοι αυτοί, που έχουν εγκρίνει τη μεταρρύθμιση και καλούνται να την υλοποιήσουν να επικρατήσει, να εδραιωθεί και ενισχυθεί η εντύπωση ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει επειδή άλλοι παράγοντες λειτουργούν τροχοπέδη;
