Ήταν κάποτε ένα κόμμα…

ΣΥΡΙΖΑ: Ζούμε σε μια χώρα όπου δεν πέφτει η κυβέρνηση, αλλά πέφτει η αξιωματική αντιπολίτευση. Τουλάχιστον, όμως, δεν πλήττεις ποτέ στην Ελλάδα…

Όπου, μετά από ανεξαρτητοποίηση 3 βουλευτών του κόμματος, έχουμε ισοπαλία στις έδρες, με 31 έκαστος, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Ο πρώτος κρατάει τον τίτλο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, με πλεονέκτημα τα περισσότερα γκολ που σκόραρε στις προηγούμενες εκλογές. Είχε, δηλαδή, καλύτερο ποσοστό από το ΠΑΣΟΚ. Ή, όπως λέμε και στο ποδόσφαιρο, καλύτερη διαφορά τερμάτων…

Δεν έχει λήξει όμως ο αγώνας, καθώς, με την παραίτηση του Κασσελάκη που ιδρύει δικό του κόμμα, ενδέχεται να χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ και το τυπικό αξίωμα που ακόμα κατέχει…

Πρωί-πρωί χθες, έθεσα στο Google Search το ερώτημα «τι ακριβώς σημαίνει το εις τα εξ ων συνετέθη;». Και μου απάντησε ότι «Πλήρης η φράση έχει ως εξής: Διελύθη εις τα στοιχεία, εξ ων συνετέθη. Κάτι, δηλαδή, διαλύθηκε στα στοιχεία, από τη σύνθεση των οποίων προέκυψε. Τη φράση αυτή χρησιμοποιούμε, για να δηλώσουμε την πλήρη διάλυση κάποιου οργανισμού, κτηρίου ή κατάστασης».

Ένα Πρόσωπο που δεν θα ξεχάσουμε, και αποχαιρετούμε σήμερα. In Memoriam, μία παράγραφος από το Protagon, για τον Γιάννη Μπουτάρη: Ήταν δήμαρχος Θεσσαλονίκης, από τους λίγους που είχαν το δικαίωμα να λένε ότι την άλλαξαν προς το καλύτερο. Ήταν οινοποιός, από τους λίγους που είχαν το δικαίωμα να πουν πως οδήγησαν τον ελληνικό τρύγο σε νέα επίπεδα. Ήταν Αρειανός, ποδοσφαιρικά λέμε, ήταν κοσμοπολίτης, ήταν γλεντζές, ήταν αντισυμβατικός και χαρισματικός, αθυρόστομος και γλυκός, οραματιστής και ρεαλιστής, δημοκράτης και ενεργός πολίτης· ήταν ο κυρ Γιάννης. Ο υπέροχος Γιάννης Μπουτάρης δεν είναι πια μαζί μας: Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών – άφησε την τελευταία του πνοή το βράδυ του περασμένου Σαββάτου σε ιδιωτικό θεραπευτήριο της Θεσσαλονίκης, όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα με σοβαρά προβλήματα υγείας.

Ένα από τα καλύτερά μου βιβλία είναι το «Hobbit» του J.R.R. Tolkien. Πρωτοκυκλοφόρησε το 1937, πολύ πριν γεννηθώ. Το διάβασα για πρώτη φορά όταν ήμουν στη 2^α Γυμνασίου. Η τελευταία, πριν από 7 χρόνια που πέρασα μια μικρή περιπέτεια κι ήθελα να τη διασκεδάσω…

Σας χαρίζω ένα μικρό απόσπασμα: «Μερικοί πιστεύουν ότι μόνο με ισχυρή δύναμη μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιος το κακό και να το νικήσει. Εγώ όμως, δεν έχω ανακαλύψει ποτέ κάτι τέτοιο. Αντίθετα, πιστεύω ότι οι μικρές, καθημερινές πράξεις των απλών ανθρώπων είναι αυτές που μπορούν να κρατήσουν το σκοτάδι μακριά. Μικρές πράξεις καλοσύνης και αγάπης».

Κάτι παρόμοιo, αλλά με τον δικό του τρόπο, έλεγε και ο σπουδαίος Αμερικανός ηθοποιός, Ρόμπιν Ουίλιαμς, πριν τον κυριεύσει και τον οδηγήσει στον θάνατο η κατάθλιψη στα 63 του μόλις χρόνια. «Να ξέρεις», έλεγε, «ότι όποιον και να συναντάς δίνει τη δική του μάχη για την οποία εσύ μπορεί να μην γνωρίζεις τίποτ’ απολύτως. Γι’ αυτό, να έχεις πάντα καλοσύνη και να είσαι γενναιόδωρος». 

Τέλος, μου αρέσουν πάρα πολύ αυτές οι αθώες ερωτήσεις του «τυπικού πολίτη», ενός από τους ήρωες (που δεν φαίνονται όμως ποτέ στο σκίτσο του γελοιογράφου Αρκά), προς τον υπέροχο Προφήτη του. Ιδού μία, νέας σοδειάς, τυπική ερώτηση:

– Προφήτη, πώς ξεχωρίζουμε έναν βλάκα από έναν έξυπνο;

– Τους ρωτάτε: «Ποιος από τους δυο σας είναι ο έξυπνος;». Αυτός που θα απαντήσει «εγώ», είναι ο βλάκας.