Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, σε συνέντευξή του στον συνάδελφο Σταύρο Κυπριανού (ΡΙΚ) μίλησε για την παύση του τέως Γενικού Ελεγκτή Οδυσσέα Μιχαηλίδη και το θέμα που προέκυψε πρόσφατα με τα συνταξιοδοτικά του ωφελήματα.

Για το πρώτο ζήτημα, απεκάλυψε συνάντησή του στο Προεδρικό με το Γενικό Εισαγγελέα και τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα, Γιώργο Σαββίδη και Σάββα Αγγελίδη, αντίστοιχα. Οι τελευταίοι ήθελαν να συνυπογράψει το αίτημα παύσης. Ο ίδιος, όπως είπε, αρνήθηκε και τους πρότεινε «να κάνουμε μια προσπάθεια, να συζητήσουμε, να καλέσω και τον Οδυσσέα» για να εκτονωθεί η κατάσταση. Οι δυο αξιωματούχοι της Νομικής Υπηρεσίας αρνήθηκαν («δεν δουλεύει αυτό το πράγμα», είπαν).

Το σχόλιο μας; Ακόμα κι αν ήταν πιεστικός σ΄ αυτή την τελευταία συνάντηση πριν προχωρήσουν στο αίτημα παύσης, ο Πρόεδρος χρεώνεται το μερίδιό του για το γεγονός ότι οδηγήθηκαν τα πράγματα στο Ανώτατο Συνταγματικό Συμβούλιο.

Ο λόγος είναι ότι άφησε μια εμφανή κόντρα Θεσμών να κορυφωθεί. Τουλάχιστον τα δημοσιεύματα μας στον «Φιλελεύθερο», τα οποία συνέτασσε ο γράφων, έκαναν από πολύ προηγουμένως λόγο για αυτή την διένεξη/διαμάχη που θα έφτανε στην κορύφωση.

«Αναζωπυρώθηκε η κόντρα θεσμών», «Στη Βουλή η κόντρα», «Νέος πόλεμος Θεσμών», «Αυτή τη φορά δείχνουν να το εννοούν για παύση του Οδυσσέα», ήταν μερικοί από τους χαρακτηριστικούς τίτλους που απέδιδαν τα καίρια στάδια της κόντρας μέχρι την κορύφωσή της. Μεσολάβησαν διάφορα άλλα επεισόδια στο πλαίσιο του ίδιου σίριαλ, τα οποία, μάλιστα, καλύπταμε δημοσιογραφικά.

Και είναι σε εκείνο ακριβώς το χρονικό σημείο που έπρεπε ο Πρόεδρος να διαβλέψει την τροπή και να επέμβει. Το θέμα είναι ότι η παύση, όσο ακλόνητη κι αν φαντάζει για κάποιους η σχετική δικαστική απόφαση (προσωπικά θεωρώ ότι ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης έδωσε λαβές), δεν πρόσφερε στο δημόσιο συμφέρον.

Πρώτον, γιατί πάρα τα όσα καταλογίζονται στον τέως Γενικό Ελεγκτή, ήταν ένας αξιωματούχος του κράτους, ο οποίος ανεξαρτήτως με το ποιους έβαζε στο στόχαστρο η υπηρεσία του, προκαλούσε τρόμο σε μεγάλα συμφέροντα και κατά συνέπεια η παρουσία του επενεργούσε προληπτικά.

Δεύτερον, με την παύση τροφοδοτήθηκε η μάνα των μεγάλων κακών σ΄ αυτό τον τόπο, χωρίς κατ΄ ανάγκην να υπήρχε τεκμηριωμένο γεγονός ότι έγινε κάποιου είδους συμπαιγνία. Αυτή η ρημάδα η προκατάληψη. Που οδηγεί σε αυθαίρετα συμπεράσματα και σενάρια συνωμοσιολογίας, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να προχωρήσει τίποτα σωστά. Αυτή την προκατάληψη που δήθεν τίμιοι, ακέραιοι, πλην όμως επιτήδειοι λαοπλάνοι, χρησιμοποιούν για να οικοδομήσουν πάνω της πολιτικές και άλλου είδους καριέρες…

Σε ό,τι αφορά το θέμα με τα συνταξιοδοτικά ωφελήματα του Οδυσσέα που προέκυψε με την απόφαση του Γενικού Λογιστηρίου να ζητήσει γνωμάτευση πριν του τα καταβάλει, ο Πρόεδρος είπε πως η άποψή του («χωρίς να παρεμβαίνω ποτέ στους Θεσμούς») είναι πως «ο κάθε άνθρωπος που εργάζεται φυσικά και δικαιούται συνταξιοδοτικά δικαιώματα».

Θέση που, βέβαια, γνωρίζαμε και μετέδωσε ο γράφων από το περασμένο Σάββατο. Δεν είδαμε, βέβαια, όλο το έργο. Η μπάλα είναι το γήπεδο του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, ο οποίος είχε πει πως «πραγματικά είναι ντροπή για τη χώρα μας αυτά που συμβαίνουν, με κύρια ευθύνη φυσικά του αρχηγού της πολιτείας, του Προέδρου της Δημοκρατίας». Θα περιμένουμε να μάθουμε και ποια ακριβώς ευθύνη έχει ο Πρόεδρος.