Με αναφορές σε νομοθεσίες αλλά και (καθοδηγητικές) δικαστικές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου και του ΕΔΑΔ, σε διάφορες υποθέσεις, ο νομικός Χρήστος Κληρίδης εξηγεί ότι δεν θα έπρεπε καν να τίθεται ζήτημα για το αν ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης δικαιούται τα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα, μετά το φάγωμά του από τη θέση του Γενικού Ελεγκτή.
Η νομική ανάλυση του κ. Κληρίδη καταλήγει στο ότι αδιαμφισβήτητα «τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα του Οδυσσέα Μιχαηλίδη είναι πλήρως κατοχυρωμένα και αποτελούν περιουσιακό του δικαίωμα».
Ορθότατα φυσικά όσα γράφει ο κ. Κληρίδης, όμως πέραν αυτών η υπόθεση που ξέσπασε τώρα εναντίον του τέως Γενικού Ελεγκτή (την οποία ο ίδιος κατήγγειλε δημοσίως ως προσπάθεια οικονομικής εξόντωσής του) είναι περισσότερο ηθική παρά νομική. Αυτό που συμβαίνει δεν είναι μια νομική διαφορά, που πρέπει να εξεταστεί με νομικούς όρους, είναι μια απόλυτη πολιτική ανηθικότητα. Μια φαυλότητα, που έγινε κυρίαρχο καθεστώς. Και πραγματικά δεν παραπέμπει πουθενά αλλού παρά στην ολοκληρωτική εξόντωση ενός ανθρώπου, του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, από το ίδιο το κράτος. Πρώτα ηθικά και επαγγελματικά και τώρα οικονομικά.
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Πρώτον, έγιναν συναντήσεις για το ζήτημα του Γενικού Λογιστή, του Γενικού Διευθυντή του υπ. Οικονομικών και της Ανώτερης Δικηγόρου της Εισαγγελίας Ελένης Συμεωνίδου. Ενώ η κ. Συμεωνίδου ενημέρωσε ότι ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης δικαιούται όλα τα συνταξιοδοτικά του ωφελήματα, δεν δέχθηκε «να καταγράψει σχετική σημείωση στο φάκελο της υπόθεσης», όπως ζήτησε ο λογιστής, διότι «ενημέρωσε τον Γενικό Εισαγγελέα και αυτός διαφωνεί, επειδή θεωρεί λανθασμένη τη γνωμάτευση του Πέτρου Κληρίδη και πιστεύει ότι δεν πρέπει να λάβω οποιαδήποτε ωφελήματα». Τα κατάγγειλε δημοσίως ο Οδυσσέας. Η γνωμάτευση του Πέτρου Κληρίδη, το 2006, ήταν για την περίπτωση του δικαστή Κώστα Καμένου ο οποίος απολύθηκε για «ανάρμοστη συμπεριφορά».
Να το επαναλάβω: Ο Γενικός Εισαγγελέας διαφωνεί, θεωρεί λανθασμένη τη γνωμάτευση πρώην Γενικού Εισαγγελέα και θέλει νέα γνωμάτευση. Η ανακοίνωση της Νομικής Υπηρεσίας, που ακολούθησε τη δημόσια καταγγελία του Οδυσσέα, λέει: «Το θέμα μελετάται από τη Νομική Υπηρεσία και δεν έχει μέχρι στιγμής ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση». Δεν ομολογεί τη διαφωνία του Σαββίδη η ανακοίνωση, αλλά ακόμα και το ότι «το θέμα μελετάται» είναι αρκετό για να ισχυριστούμε ότι έχει δίκαιο ο Οδυσσέας που καταγγέλλει συνεχιζόμενη προσπάθεια εξόντωσης του.
Από τη στιγμή που υπάρχουν προηγούμενα σε ανάλογες υποθέσεις, από τη στιγμή που υπάρχει γνωμάτευση άλλου Γενικού Εισαγγελέα, από τη στιγμή που υπάρχει η θετική γνώμη της ανώτερης δικηγόρου που εκπροσώπησε τη Νομική Υπηρεσία στις συζητήσεις, δεν υπάρχει κάτι καινούργιο ή διαφορετικό που επιβάλλει να μελετηθεί ξανά το θέμα. Εκτός από την προσωπική διαφωνία του Γενικού Εισαγγελέα. Κι αυτό από μόνο του είναι μια ανεξήγητη προσωπική δίωξη που αναδεικνύει και την ποιότητα των στελεχών του κυπριακού κράτους. Ειδικά στην περίπτωση, για να μην γενικεύεται, της Νομικής Υπηρεσίας του κράτους.
Παρότι θα έπρεπε να μιλούμε γενικότερα για την κυβέρνηση. Διότι, ο Γενικός Εισαγγελέας είναι μεν ανεξάρτητος αξιωματούχος, αλλά είναι ο νομικός σύμβουλος του κράτους, δεν είναι υπεράνω όλων των κρατικών οργάνων, όπως και του Προέδρου της Δημοκρατίας, για να αποφασίζει αυτός ακόμα και για τη συμπεριφορά του κράτους απέναντι στους εργαζόμενους του.
Φτάσαμε στο σημείο να εκδίδει ανακοίνωση η ΠΑΣΥΔΥ για να απευθύνει έκκληση να «προχωρήσουν στην άμεση καταβολή όλων των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων του τέως Γενικού Ελεγκτή Οδυσσέα Μιχαηλίδη», τονίζοντας ότι «τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα κάθε εργαζόμενου αποτελούν νομολογιακά αναπαλλοτρίωτο περιουσιακό στοιχείο». Σχολιάζει, μάλιστα, ότι «δεν θεωρούμε θεμιτό να τιμωρηθεί για δεύτερη φορά ο κ. Μιχαηλίδης για το ίδιο θέμα».
Εμείς το είπαμε ανήθικο η ΠΑΣΥΔΥ το λέει αθέμιτο. Σε κάθε περίπτωση, εκτός από την απάνθρωπη μεταχείριση ενός κρατικού αξιωματούχου που αποδεδειγμένα υπηρέτησε το δημόσιο συμφέρον επί πάρα πολλά χρόνια, αυτό που συμβαίνει είναι ο απόλυτος εξευτελισμός του κυπριακού κράτους. Και όφειλε ο επικεφαλής του κράτους, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να τον αποτρέψει, να τον τερματίσει προτού μολύνει ακόμα βαθύτερα την κοινωνία και την απαξίωση των θεσμών, που όλο και κορυφώνεται. Προτού γίνει καθεστώς το φαύλο να κάνει ό,τι γουστάρει.
