Η νομικός στη Λευκωσία Κατερίνα Στεφάνου, ιδρύτρια της μη κυβερνητικής οργάνωσης Step Up Stop Slavery, ήρθε στη συνέντευξη συνοδευόμενη από τη νεαρή γυναίκα από το Καμερούν, αναγνωρισμένο, από την Αστυνομία, θύμα sex trafficking που διαμένει στη Λευκωσία από το 2018. Η κοπέλα είναι σήμερα εμπειρογνώμονας σε θέματα εμπορίας ανθρώπων, προσφέρει συμβουλευτικές υπηρεσίες στο Step Up Stop Slavery και είναι ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Επιζώντων της Εμπορίας στην Κύπρο (CSTAC) που ιδρύθηκε πρόσφατα από το Step Up Stop Slavery, με καθοδήγηση του Οργανισμού για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ).
Η κοπέλα, που τα τελευταία χρόνια διοργανώνει εργαστήρια υποστήριξης θυμάτων εμπορίας, μου μίλησε με αυτοπεποίθηση, ήρεμη δύναμη και γνώση του ζητήματος. Μου είπε ότι «τα άτομα που υπήρξαν θύματα εκμετάλλευσης και γενικά οι επιζώντες της εμπορίας ανθρώπων στην Κύπρο, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, κατά τη χάραξη πολιτικής». Η ίδια είναι ένα ζωντανό παράδειγμα του κάποτε φοβισμένου θύματος, που βοηθήθηκε από ανθρώπους με επίγνωση να ξεπεράσει τον φόβο, να υπερβεί το ψυχολογικό τραύμα των γυναικών θυμάτων σωματεμπορίου, που συνήθως τις «καταδιώκει» και τις κάνει «αναξιόπιστες», όταν βρουν τη δύναμη να καταθέσουν στο δικαστήριο, ως μάρτυρες κατηγορίας εναντίον των σωματεμπόρων. Με αποτέλεσμα, πολλές υποθέσεις σωματεμπορίου, να απορρίπτονται από τους δικαστές και οι σωματέμποροι να αθωώνονται, λόγω έλλειψης αξιοπιστίας από τα θύματα. Όμως η κοπέλα από το Καμερούν, πέρα από την επούλωση του τραύματος, έκανε ένα τεράστιο άλμα – έγινε ηγετική φυσιογνωμία στην επιδίωξη για ποινική λογοδοσία των σωματεμπόρων, άλλων γυναικών θυμάτων.
Όπως μου είπε η Κατερίνα Στεφάνου, «πολύ συχνά, τα θύματα της εμπορίας ανθρώπων, θυματοποιούνται εκ νέου, μεταξύ άλλων, λόγω κενών στις πολιτικές και τη νομοθεσία. Οι διαδικασίες ποινικής δικαιοσύνης, συχνά επανατραυματίζουν τα θύματα, μέσω επιβλαβών πρακτικών, όπως οι πολλαπλές συνεντεύξεις ή μαρτυρίες, σε διαδικασίες που δεν είναι ευαισθητοποιημένες στο ζήτημα των τραυμάτων. Έτσι, επικεντρώνοντας τις πολιτικές, γύρω από τις ανάγκες και τις εμπειρίες των επιζώντων, όχι μόνο βάζουμε το συμφέρον των θυμάτων πάνω απ’ όλα, αλλά ενισχύουμε επίσης την ικανότητά μας να διώκουμε τους δράστες, συμπεριλαμβανομένων των υποθέσεων εμπορίας ανθρώπων που διευκολύνονται από την τεχνολογία, με τρόπο που μειώνει τις βλάβες και αποτρέπει περισσότερη εκμετάλλευση».
