Την περίοδο που ο επιχειρηματίας Νίκος Σιακόλας, κάπου στο μακρινό 2010, προσπαθούσε να προωθήσει το πρότζεκτ «Cyprus Limni Resort» και χρειαζόταν, προκειμένου να ξεπεραστούν κάποια εμπόδια, τη συμβολή τού τότε προέδρου – «Κάναμε αρκετό σκόντο, συνειδητά», είχε πει ο Δημήτρης Χριστόφιας τον Φλεβάρη του 2012, την ημέρα των εγκαινίων – μετήλθε δύο δελεαστικών «όπλων».
Το πρώτο, χάιδευε το υπερτροφικό «εγώ» του Χριστόφια. Τον άππωσε με τη δημιουργία του περιβόητου Πάρκου Αρχηγών Κρατών, στο αεροδρόμιο της Λάρνακας, δήθεν για να τιμηθούν ιστορικές επισκέψεις ηγετών στην Κύπρο και, φυσικά, μέσω αυτών να επαινεθεί κι ο πρόεδρος της χώρας, που κατάφερε να τους κουβαλήσει . Έτσι μας προέκυψαν οι τρεις VIP κολώνες -οι κίονες!- που βρίσκονται απέναντι από την είσοδο αναχωρήσεων, προς τιμήν του Πάπα Βενέδικτου, του Ντμίτρι Μεντβέντεφ, τότε προέδρου της Ρωσίας και της Καγκελαρίου της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ.
Το δεύτερο ήταν μια γενναία εισφορά 330 χιλιάδων ευρώ στο Ειδικό Ταμείο Αλληλεγγύης που διατηρούσε το προεδρικό, την ύπαρξη του οποίου πληροφορηθήκαμε προς το τέλος της πενταετίας, αφού το ποσό των 540 χιλιάδων που είχε συγκεντρωθεί από έξι διαφορετικές δωρεές, μοιράστηκε (κατά το δοκούν) στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και συγκεκριμένα από τις 18 Δεκεμβρίου 2012 μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου 2013.
Η τότε Γενικής Ελέγκτρια είχε δηλώσει πλήρη άγνοια. Όταν στην προεδρία της Δημοκρατίας ανήλθε ο Νίκος Αναστασιάδης – άνθρωπος παθιασμένος με την… νομιμοφάνεια , εξού και είχε γίνει έξαλλος όταν η Πρώτη Κυρία πήγε και αγόρασε σε τιμή ευκαιρίας το φιλετάκι που γειτνίαζε με το σπίτι τους (δεν ήξερε, πίσω από την πλάτη του έγινε η αγοραπωλησία, είπε) και του πλήρωσε την προκαταβολή των 40 χιλιάδων ευρώ με κολλαριστά 500σάρικα (!) – έτσι, μετρητά στο χέρι για να μην υπάρχει καμιά σκιά στη συναλλαγή.
Για να μην κάνει, λοιπόν, καμιά νέα ματσαράγκα η κυρία Άντρη, ιδρύθηκε το 2015 ο Ανεξάρτητος Φορέας Κοινωνικής Στήριξης γύρω από τον οποίο εδώ και λίγο καιρό διεξάγεται έντονη συζήτηση, με όλα τα νομότυπα παρελκόμενα. Βασικός σκοπός του, η οικονομική στήριξη νέων που δεν έχουν τους απαραίτητους πόρους να σπουδάσουν. Και μαθαίνω, ότι πολύς κόσμος είχε βοηθηθεί και τότε, πολύς κόσμος βοηθιέται και τώρα. Έλα, όμως, που ζούμε στην Κύπρο, το πάλαι ποτέ χρυσοπράσινο φύλλο που πλέον απ’ όπου κι αν το πιάσεις λερώνεσαι. Εκ της γενέσεως του, άλλωστε, ένα κράτος πελατειακό, του ρουσφετιού, της κομματικής εξυπηρέτησης και άλλων παθών. Συνεπώς τα Κατά Ματθαίον λεχθέντα περί της ελεημοσύνης, δύσκολο τώρα πια να γίνουν αποδεκτά.
Να σας θυμίσω τα όσα είχε αναφέρει ο τέως Γενικός Ελεγκτής για να καταδείξει ότι μερικές φορές, οι προθέσεις πίσω από αγαθοεργίες μπορεί να μην είναι και τόσο αθώες. Είπε χαρακτηριστικά: «Να σας θυμίσω τι είναι δημοσιευμένο στην έκθεση την οποία εκδώσαμε το 2020 (31/1/2020) για τις αεροπορικές μετακινήσεις του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας, του κ. Αναστασιάδη. Ο γνωστός Σαουδάραβας με το αεροπλάνο, στις 7/4/2016, λίγους μήνες μετά που πολιτογραφήθηκε αυτός, πέντε αδέρφια του και 36 συγγενείς του, μεταξύ των οποίων και παράνομα η δεύτερη σύζυγός του, που συνιστά ποινικό αδίκημα, εισέφερε 500.000 ευρώ στον Φορέα Στήριξης ως Κύπριος πολίτης».
Μιλάμε για τον «φίλο» του Αναστασιάδη που μετέφερε τζάμπα κι αυτόν και την οικογένεια του στις Σεϋχέλλες για καλοκαιρινές τρέλες. Οπόταν, παρόλο που οι βουλευτές και τα κόμματα τους στο θέμα διαχείριση χρημάτων -διαφάνεια – πελατειακό δίκτυο , κάθε άλλο παρά νομιμοποιούνται να κουνούν το δάκτυλο, πως διασφαλίζουμε ότι τέτοιου είδους πελατειακές σχέσεις, θα αποφεύγονται στο μέλλον; Σάμπως έχει αφήσει περιθώριο για κάτι τέτοιο ο πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης, ο οποίος από την ημέρα της ανάληψης της εξουσίας, φρόντισε να βολέψει σε διάφορα πόστα γνωστούς / συγγενείς / «τα παιδιά» που τον βοήθησαν, ενώ παράλληλα έκδηλη είναι και η έγνοια του να μένουν ικανοποιημένοι οι χορηγοί και άλλοι που του παρείχαν υποστήριξη της κατά την προεκλογική εκστρατεία; Αυταπόδεικτη η απάντηση.
Συνεπώς, τώρα τα χλωρά θα καούν μαζί με τα ξερά; Διότι χλωρά υπάρχουν, πρέπει να υπάρχουν, έστω κι αν προτιμούν την ανωνυμία και αποστρέφονται τον τιμητικό τίτλο άλλων εποχών, αυτόν του «εθνικού ευεργέτη». Και έστω κι αν δεν είναι μέριμνα δικής τους, αλλά του κράτους, να σπουδάσουν οι άποροι νέοι.
