Αύριο συνεδριάζει εκ νέου το Εθνικό Συμβούλιο προκειμένου να ενημερωθεί από τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη για τα αποτελέσματα της άτυπης τριμερούς συνάντησης στη Νέα Υόρκη. Οι τακτικές, ένεκα των εξελίξεων, συσκέψεις της πολιτικής ηγεσίας είναι ένα θετικό στοιχείο, αλλά δεν μπορεί να ικανοποιεί κανένα, ιδιαίτερα εκείνους που συμμετέχουν.
Κατά κανόνα οι συνεδρίες του Εθνικού Συμβουλίου πραγματοποιούνται προκειμένου να ενημερώνεται η πολιτική ηγεσία, από τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για τις όποιες εξελίξεις υπάρχουν τη δεδομένη στιγμή στο Κυπριακό. Αλλά και να γίνεται μια ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των ηγετών μας. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης φρόντισε με αλλεπάλληλες συνεδρίες του Εθνικού Συμβουλίου να δώσει απάντηση στις εις βάρος του κατηγορίες από την αντιπολίτευση για απουσία ενημέρωσης. Γι’ αυτό και έχουμε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα τρεις συνεδρίες του Εθνικού Συμβουλίου.
Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Η θετική. Γιατί υπάρχει (πάντοτε) και η άλλη όψη του νομίσματος, η αρνητική η οποία οφείλεται σε μια λανθασμένη πρακτική του παρελθόντος η οποία αποδείχθηκε και ζημιογόνα στην πορεία. Και πολύ πιο ζημιογόνα σήμερα. Σε διάφορες δύσκολες φάσεις του Κυπριακού και ειδικότερα στη διάρκεια των συζητήσεων επί του σχεδίου Ανάν οι συνεδρίες του Εθνικού Συμβουλίου δεν αποσκοπούσαν στο πως η πολιτική ηγεσία θα λάβει συλλογικά αποφάσεις προς το γενικό όφελος. Χρησιμοποιούνταν προκειμένου να γίνουν διαρροές και να δημιουργηθεί μια περιρρέουσα εναντίον συγκεκριμένων πολιτικών ηγετών.
Η πρακτική αυτή συνεχίστηκε και στην μετά Ανάν εποχή. Ο καθένας κρατούσε σημειώσεις προκειμένου να τις χρησιμοποιήσει όπως ο ίδιος πίστευε για ίδιον όφελος και όχι για το λόγο για τον οποίο υποτίθεται συμμετείχε στο Εθνικό Συμβούλιο. Ελέω αυτών των ενεργειών οι συναντήσεις της πολιτικής ηγεσίας έχασαν από τη βαρύτητά τους.
Σήμερα, καθώς υπάρχει στο ορίζοντα μια μικρή προσπάθεια επανεκκίνησης των προσπαθειών στο Κυπριακό, η πολιτική ηγεσία έχει ίσως μια καλή ευκαιρία προκειμένου να επανακτήσει τη βαρύτητα που πρέπει να έχει ένα τέτοιο Σώμα. Υπάρχει ευκαιρία και πρέπει να την εκμεταλλευθούν.
Για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει ένας έκαστος να έχει εμπιστοσύνη σ’ αυτόν που κάθεται απέναντι του ή δίπλα του. Θα πρέπει οι συνεδρίες του Εθνικού Συμβουλίου να έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο πρωτόκολλο ως προς τους συμμετέχοντες.
Ο κάθε πολιτικός αρχηγός, ιδιαίτερα εκείνοι που εκπροσωπούν κόμματα με ιστορία, έχουν πρόσβαση σε πρακτικά παλαιότερων συνεδριάσεων του Εθνικού Συμβουλίου ιδιαίτερα τις δεκαετίες ’70 και ’80 οπόταν μπορούν να ανατρέξουν εκεί και να δουν πως συμπεριφέρονταν οι προκάτοχοί τους. Κάτι μπορεί να μάθουν.
Από την άλλη οι συνεδρίες του Εθνικού Συμβουλίου δεν είναι μόνο για ανασκόπηση των όσων έχουν ήδη συμβεί. Είναι και σώμα «χάραξης πολιτικής», ο όρος που για δεκαετίες χρησιμοποιείται απ’ όλους. Η εμπειρία όμως δείχνει πως ελάχιστες ήταν εκείνες οι περιπτώσεις όπου το Εθνικό Συμβούλιο χάραξε πολιτική.
Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, υπάρχει η δυνατότητα η νυν πολιτική ηγεσία να ανατρέψει τα δεδομένα. Έχει δυνατότητα να απαντήσει προς όλους εκείνους που 24/7 αμφισβητούν τις ικανότητες και τις δυνατότητες (πολιτικές και όχι μόνο) των πολιτικών αρχηγών. Η απάντηση σ’ όσους τους αμφισβητούν δεν θα έρθει μέσα από δηλώσεις και αναρτήσεις στα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θα έρθει μέσα από τη χάραξη πολιτικής.
Η παρούσα συγκυρία του προσφέρει μια χρυσή ευκαιρία να καθίσουν κάτω και να συζητήσουν όλα τα πιθανά σενάρια που μπορεί να προκύψουν μέσα από τις επερχόμενες εξελίξεις στο Κυπριακό. Χωρίς φόβο. Γιατί ξέρουμε ότι υπάρχουν θέματα που φοβούνται να συζητήσουν. Κι επειδή φοβούνται να τα συζητήσουν δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.
Θα πρέπει να κάτσουν και να βάλουν κάτω όλα τα σενάρια, από το πιο εύκολο μέχρι και το πλέον επίμαχο και αναλόγως να έχουν έτοιμες κινήσεις. Το να συζητούν ένα σενάριο δεν σημαίνει ότι αποδέχονται και την ύπαρξή του. Συζήτηση και προβληματισμός μπορεί να συμβάλει στην καλύτερη αντιμετώπιση πολλών από τα οποία ενδεχομένως να βρει μπροστά της η ελληνοκυπριακή πλευρά.
Ούτε και μπορεί να στηρίζονται κάποιοι στο… ας βγάλει τα κάστανα ο Χριστοδουλίδης που ήθελε να βγει Πρόεδρος. Δεν είναι θέμα μόνο του Χριστοδουλίδη όπως δεν ήταν του Αναστασιάδη, του Χριστόφια, του Τάσσου, του Κληρίδη, του Βασιλείου, ή του Σπύρου.
