Τα έχουμε ζήσει τόσες πολλές φορές, που είναι πια μια κουραστική επανάληψη χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Γι΄ αυτό άλλωστε είναι και τόσο υποτονικές οι δημόσιες συζητήσεις για τις «εξελίξεις» μετά το δείπνο, που το έλεγαν όλοι κρίσιμο αλλά το ξέχασαν μέσα σε μια – δυο μέρες.
Βρισκόμαστε τώρα στη φάση των αναλύσεων για τη στάση της Τουρκίας. Προσπαθούμε να ανακαλύψουμε αν έχει άλλη πολιτική από τον Τατάρ, πιο διαλλακτική, και αποφάσισε να τον αντικαταστήσει επειδή της αντιστέκεται. Ο Τατάρ! Που είναι πιο Τούρκος από τους Τούρκους της Ανατολίας.
Αυτό κι αν είναι κουραστική επανάληψη, λοιπόν! Να προσπαθούμε να εντοπίσουμε διαφοροποίηση προς το θετικό στην πολιτική της Άγκυρας. Περιμένουμε το θαύμα σαν χαζοχαρούμενα. Μπορεί να δικαιολογείται στην απελπισία μας, αλλά να δικαιολογείται τόσες πολλές φορές είναι κάτι περισσότερο από αφέλεια.
Λες και δεν ξέρουμε ακόμα -μετά μισό αιώνα και χιλιάδες ώρες στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων- ποια είναι η πολιτική της Τουρκίας για την Κύπρο. Λοιπόν, τον Τατάρ μπορεί να τον ξαποστείλει αλλά όχι επειδή θέλει η Άγκυρα να λύσει εποικοδομητικά το Κυπριακό κι αυτός αντιστέκεται, μα επειδή ενδεχομένως δεν εξυπηρετεί πλέον το πρόσωπο που θέλει η Άγκυρα να δείχνει. Την ίδια πολιτική έχουν, απλώς ο Τατάρ είναι ατσούμπαλος, μονοκόμματος, δεν δείχνει διπλωματικό διαλλακτικό πρόσωπο να κοροϊδεύει όλο τον κόσμο. Κι αυτό πιθανό να δημιουργεί προβλήματα, διαδικαστικά βεβαίως, όχι ουσιαστικά.
Ο Τουφάν Ερχιουρμάν, από την άλλη, που όλα δείχνουν πως θα είναι ο επόμενος εγκάθετος του κατοχικού καθεστώτος (εγκάθετος τι άλλο; Εξάλλου, το γλωσσάριο απορρίφθηκε) ο οποίος συνεχίζει να δηλώνει πως δεν μπορεί να υπάρξει λύση έξω από τις παραμέτρους του ΟΗΕ και υποστηρίζει τη ΔΔΟ, όταν μιλά για τις «λεπτομέρειες» φροντίζει να τοποθετεί την Τουρκία σε περίοπτη θέση.
Πριν λίγες μέρες, για παράδειγμα, όταν μιλούσε σε ημερίδα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, τους εξηγούσε ότι ο πιο λογικός και αρμόζον τρόπος εμπορικά, οικονομικά και τεχνικά για να μεταφερθεί το φυσικό αέριο στις ευρωπαϊκές αγορές, είναι η υποθαλάσσια σύνδεση μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας. Και προχτές μετά το δείπνο της Νέας Υόρκης, δήλωνε για τις διαπραγματεύσεις ότι «το ζήτημα της πολιτικής ισότητας βρίσκεται στον πυρήνα του προβλήματος».
Εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα. Το ότι οι Τουρκοκύπριοι, δεξιοί κι αριστεροί, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι ο πυρήνας του προβλήματος είναι η Τουρκία και τίποτε άλλο. Είναι και πολλοί Ελληνοκύπριοι που κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Μετά από τόσες δεκαετίες ναυαγίων πρόκειται για ένα αδιανόητο αδιέξοδο να συνεχίζουν να μιλούν για την πολιτική ισότητα και για τους αγωγούς της ενέργειας που είναι λογικό να πάει στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Δεν φτάνουν όλα τα άλλα θέλουν να βάλουμε και τη ράχη μας για να συνδεθεί η Τουρκία με την Ευρώπη. Τέλος πάντων, άλλο αυτό.
«Αφού το ζήτημα της πολιτικής ισότητας μπλοκάρει τις συνομιλίες, πρέπει να το αντιμετωπίσουμε», δήλωνε ο κ. Ερχιουρμάν. Ακόμα και τώρα, με όσα λέει και κάνει ο Τατάρ και η Άγκυρα, είναι κανένας που πιστεύει ότι αυτό που μπλοκάρει τις συνομιλίες είναι η πολιτική ισότητα; Αυτό είναι στον πυρήνα του προβλήματος; Αν είναι αυτό ας το αντιμετωπίσουμε. Είναι απλό. Οι Τουρκοκύπριοι βάζουν σε προτεραιότητα την πολιτική ισότητα και οι Ελληνοκύπριοι την ασφάλεια, δηλαδή, εγγυήσεις, κατοχικός στρατός, ρόλος της Τουρκίας στην Κύπρο. Είναι εύκολο να κάνουν ένα βήμα πίσω και οι δυο κοινότητες για να μπορέσουμε να απολαύσουμε την πατρίδα μας.
Ας απαντήσει ο κ. Ερχιουρμάν: Αν συμφωνηθεί η πολιτική ισότητα όπως ακριβώς την επιθυμούν, θα πουν στην Τουρκία (και θα τους ακούσει) να αποσυρθεί από την Κύπρο; Αν είναι έτσι το Κυπριακό μπορεί να λυθεί μέσα σε μια μέρα. Είναι όμως έτσι; Ή, εκτός από την πολιτική ισότητα θα πρέπει οι Ελληνοκύπριοι να εξυπηρετήσουν και τα συμφέροντα της Τουρκίας; Αυτός είναι ο πυρήνας του προβλήματος, όλα τα άλλα είναι παραμύθια με σουλτάνους και οδαλίσκες. Φτάνει με τις αυταπάτες.
