Γιατί η ζωή δεν τελειώνει στα 70, ούτε στα 80 αλλά και ούτε στα 90. Αυτό και πολλά άλλα με δίδαξε η παρέα που βλέπετε στη φωτογραφία. Σπουδάζει στο πανεπιστήμιο ιστορία, της Κύπρου, της Μέσης Ανατολής, του κόσμου. Ταξιδεύει, βλέπει, ρουφά γνώση και εμπειρίες και έφθασε στο νησί μας μαγεμένη από τον ήλιο μας και απορημένη γιατί ένας τέτοιος παράδεισος να ταλανίζεται καθημερινά και από τις δυο μεριές της πράσινης γραμμής.
Ναι, μαζί μου διάβηκαν από την άλλη μεριά της πόλης μας, περπάτησαν από το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας μέχρι το οδόφραγμα της Οδού Λήδρας… Είδαν την Αγιά Σοφιά που έγινε τζαμί, την Παναγία Οδηγήτρια που γλύτωσε, είδαν μαντηλοδεμένες γυναίκες, άκουσαν τον μουεζίνη και κατάλαβαν τι πάει να πει ανελεύθερος τόπος. Με ρωτούσαν συνέχεια, δεν έχαναν κουβέντα από την περιγραφή μου, όταν τους αποχαιρέτησα μου το δειλινό, μου είπαν ότι περίμεναν με αγωνία τη βραδινή εξόρμηση για καλό φαγητό στην Τόχνη!
Την επομένη μέρα περπάτησαν μαζί μου στη δική μας Σαλαμίνα και την πόλη μου, με άκουσαν με προσοχή για μια ώρα να τους εξηγώ ότι δεν είναι η πρώτη φορά που έδιωξαν τους Αμμοχωστιανούς οι Οθωμανοί, τους μετάφρασα τι πάει να πει Βαρώσι… Nαι, πλήρωσαν εισιτήριο όπως και εγώ… Kαι όταν επεσήμανα τα λάθη στις λεζάντες στα αγάλματα του Γυμνασίου της Σαλαμίνας μια κυρία της ομάδας με ρώτησε:
– Γιατί δεν τα διορθώνεις τα λάθη αυτά, εσύ που ξέρεις!
Και της απάντησα ότι αν μου ζητούσαν να τα διορθώσω θα το έκανα, γιατί για μένα αυτό που έχει σημασία είναι η ιστορική αλήθεια.
Περπατήσαμε στη συνέχεια τη μεσαιωνική πόλη, θαμπώθηκαν από τον πλούτο των μνημείων μας από την ύπαρξη τόσων άλλων εθνοτήτων που όλοι μαζί έφτιαξαν αυτό που λέγεται το θαύμα της Αμμοχώστου. Δεν παρέλειψα να τους πω ότι εμείς ήμασταν η πλειοψηφία… Περιέγραψα τι σημαίνει να εκδιώκεσαι από τον τόπο σου και εξήγησα πώς και γιατί οι κάτοικοι της Αμμοχώστου έπεισαν τον Καπετάνιο της Κύπρου να παραδώσει την πόλη επαναλαμβάνοντας την πράξη του Ευαγόρα της Σαλαμίνας, όταν αποδέχτηκε την ήττα του και παρέδωσε στους Πέρσες την πάγκαλη ελληνικοτάτη πόλη παρά να δεχτεί τον όλεθρο της καταστροφής της. Το ήξεραν κι’ αυτό, είχαν διαβάσει Ισοκράτη και Θουκυδίδη! Ξέρουν ιστορία. Άφωνοι οι ξένοι φοιτητές για την πολύπαθη αλλά τόσο ενδιαφέρουσα ιστορία του νησιού μας.
Την επομένη επισκεφθήκαμε το κάλλος του Βυζαντίου, λίγες από τις δέκα εκκλησίες που ανήκουν στον Παγκόσμιο χάρτη της Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ουνέσκο. Στην Ασίνου μαγεύτηκαν από τη σύζευξη του περιβάλλοντος και του αρχιτεκτονήματος, μαγεμένοι άκουγαν πώς αυτή η εκκλησία του μοναστηριού των Φορβίων κτίστηκε το 1099.
Στην Παναγία της Ποδίθου του 16ου αιώνα κατάλαβαν την αναγεννησιακή επίδραση στην τέχνη, αλλά είδαν και στον μικρό Αρχάγγελο διάβασαν την υπογραφή «χείρ Συμεών», ενώ τους εξηγούσα το οικόσημο των Λουζινιάν που κοσμεί την τοιχογραφία.
Στον Άγιο Νικόλαο Στέγης θαύμασαν τεχνοτροπία, χρώματα και λεπτομέρειες και όλα αυτά και πολλά άλλα τα συζητήσαμε στη συνέχεια στο εστιατόριο του Χρυσανθή στην Κακοπετριά, όπου γεύτηκαν και χάρηκαν την πέστροφα του τόπου μας, αλλά και τα ωραία γλυκά του κουταλιού. Η πατροπαράδοτη Κυπριακή φιλοξενία. Συνέχισαν πανέτοιμοι για Αμαθούντα, Κούριο, Παλαίπαφο, Πάφο για να εμπεδώσουν τις γνώσεις που τους πρόσφερε ο καθηγητής τους.
Θα μου πείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά. Ως απάντηση στην άθλια και ανέντιμη επίθεση που δέχτηκε ο νεαρός ευρωβουλευτής από τους καλαμαράδες ξερόλες, την κυρία με τα βαμμένα κόκκινα νύχια και το ύφος τους. Τα γράφω για να εντοπίσω την υποκρισία, το μένος και την αμορφωσιά των δημοσιογράφων που διαμορφώνουν δυστυχώς κοινωνίες, και κυρίως για να προστατέψω τον τόπο μου από αυτό τον φοβερό και επικίνδυνο λαϊκισμό που συναντάται τόσο συχνά στη «μητέρα πατρίδα και συχνά στην κόρη της».
Για να τονίσω ότι όσοι αρνούνται να επισκεφθούν την κατεχόμενη πατρίδα εφαρμόζουν στην πράξη το απαράδεχτο που πρεσβεύει και διατυμπανίζει ανά τον κόσμο ο σημερινός Σουλτάνος και ο εδώ εγκάθετός του. Τα δυο κράτη. Εκείνοι εκεί και εμείς εδώ.
Δεν ψήφισα τον Φειδία, αλλά βλέπω ότι κάνει άλματα στην προσπάθειά του να μάθει. Δείτε όλοι στο You Tube τη συγκλονιστική συνέντευξη με τον Τάκη Χατζηδημητρίου, ακούστε τον παλαίμαχο με τον νεαρό και παρατηρήστε τα απορημένα μάτια του Φειδία όταν μιλάει ο Τάκης. Παραδέχομαι ότι είναι φορές που κάνει σφάλματα λόγω ηλικίας, να μη ξεχνάμε όμως ότι, ναι, είναι 24 χρόνων και ξαφνικά αυτή η αναπάντεχη εξέλιξη να μας εκπροσωπεί στην Ευρώπη, ξεφόρτωσε επάνω στη ράχη του τόνους από τα δικά μας ατοπήματα που πρέπει να καταλάβει!
Είμαι σίγουρη, όμως, ότι οι φοιτητές του Πανεπιστημίου του Leiden της Ολλανδίας θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους μαγεμένοι από το νησί μας και κυρίως σοφότεροι. Θα είναι οι καλύτεροι μας πρεσβευτές γιατί είδαν ιδιοίς όμμασι τι πάει να πει κατεχόμενη πατρίδα, εξισλαμισμός και 45 χιλιάδες τουρκικά στρατεύματα σε ένα τόπο που χάριν στην ιστορία του και τη γεωγραφική του θέση θα μπορούσε να ενώσει τη Δύση με την Ανατολή, θα μπορούσε να κάνει θαύματα.
Καλό ταξίδι, κύριε Πρόεδρε, να έχεις το νου σου στον τόπο μας, όλο τον τόπο μας.
Ελεύθερα, 13.10.24
