Λένε ότι ο σεβασμός στους ηλικιωμένους είναι δείγμα πολιτισμού.
Ο τρόπος που συμπεριφέρεται ένα κράτος ή μια κοινωνία στην τρίτη ηλικία, οι πολιτικές που υιοθετούνται ώστε η ποιότητα ζωής των ατόμων αυτών να ανταποκρίνεται στα δεδομένα της σημερινής εποχής, οι υποδομές που δημιουργούνται για τη φροντίδα και διαβίωση τους, καθώς επίσης και οι συντάξεις που τους παραχωρούνται, καταδεικνύουν τον βαθμό του σεβασμού που αποδίδεται στη συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων.
Προ ημερών, οι συνταξιούχοι της ΕΚΥΣΥ διαδήλωσαν για τα αιτήματα τους έξω από το Υπουργείο Οικονομικών και ετοίμασαν υπόμνημα με σκοπό να το παραδώσουν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ζητώντας ταυτόχρονα και συνάντηση μαζί του.
Μάλιστα, ο ΓΓ της συντεχνίας Κώστας Σκαρπάρης είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «θα δώσουμε το υπόμνημα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και σε περίπτωση που διακρίνουμε ότι υπάρχει απροθυμία για συνάντηση και συζήτηση των αιτημάτων που τίθενται στο υπόμνημα, υπάρχει απόφαση για κλιμάκωση των μέτρων».
Το κίνημα των συνταξιούχων απαιτεί με το υπόμνημα την άμεση λήψη μέτρων για αντιμετώπιση της ακρίβειας, που πλήττει σημαντικά το βιοτικό επίπεδο και κτυπά αλύπητα την ίδια τη ζωή των συνταξιούχων, σημειώνεται.
Ειδικότερα, με το υπόμνημα οι συνταξιούχοι απαιτούν άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, μόνιμη αντισταθμιστική οικονομική παροχή στους συνταξιούχους, ένταξη των χαμηλοσυνταξιούχων στην ειδική διατίμηση με κώδικα 08, για να έχουν έκπτωση 20% στον λογαριασμό της ΑΗΚ και την μείωση του ΦΠΑ, μείωση της τιμής των καυσίμων με επαναφορά του μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ και της μείωσης των φορολογιών στα καύσιμα και παράταση του μέτρου της επιδότησης του ηλεκτρικού ρεύματος η οποία πρέπει να αυξηθεί.
Επίσης, μεταξύ άλλων, διατυπώνουν αίτημα για αύξηση του ορίου της φτώχειας, ένταξη των επαναπατρισθέντων στο σχέδιο και μη υπολογισμό της χορηγίας του ΚΟΑΠ στα ετήσια εισοδήματα που λαμβάνονται υπόψη για σκοπούς σχεδίου, όπως και της εισφοράς των συνταξιούχων στο σύστημα υγείας (ΓεΣΥ).
Ας μην μείνουμε, όμως, στη διαμαρτυρία της ΕΚΥΣΥ, αφού κάποιοι ενδεχομένως να της προσάψουν αντιπολιτευτικά κίνητρα.
Ας δούμε την πραγματικότητα στην οποία ζουν αρκετές χιλιάδες συνταξιούχοι. Πραγματικό παράδειγμα. Μια γυναίκα λαμβάνει πέριξ των 800 ευρώ τον μήνα (κοινωνική σύνταξη, συν σύνταξη χηρείας). Από αυτά, έχει λοιπόν να πληρώσει το ρεύμα, το τηλέφωνο, το νερό, το ψώνισμα της εβδομάδας ή του μήνα, τη βενζίνη στο αυτοκίνητο, τα φάρμακα της και άλλα τρέχοντα έξοδα.
Όταν λοιπόν αυτή η γυναίκα πηγαίνει στην υπεραγορά και βρίσκει το φρέσκο λουβί από 6-8 ευρώ το κιλό, το καρπούζι από 1,5-2 ευρώ το κιλό, όταν πρέπει να πληρώσει το ρεύμα της και τα άλλα έξοδα, πώς μπορεί να επιβιώσει;
Όταν είναι γνωστό πως οι ηλικιωμένοι ως επί το πλείστον χρησιμοποιούν μετρητά και οι τράπεζες κλείνουν το ένα μετά το άλλο τα υποκαταστήματα τους στην ύπαιθρο.
Όταν για να μεταφέρεις κάποιον ηλικιωμένο σε κάποιον οίκο ευγηρίας θα σου κοστίζει εκατοντάδες ευρώ το μήνα.
Όταν τα νοσοκομεία ή τα κέντρα υγείας στην ύπαιθρο υπολειτουργούν και οι γιατροί βρίσκονται εκεί μόνο κάποιες μέρες την εβδομάδα.
Τότε, για ποιον σεβασμό στους ηλικιωμένους μιλάμε; Για ποια ποιότητα ζωής και για ποιες επιλογές, ώστε αυτοί οι άνθρωποι να συνεχίσουν να ζουν αξιοπρεπώς;
Ίσως τελικά να πρέπει να αναθεωρήσουμε κάποιες προτεραιότητες και κυρίως το τι εννοούμε όταν αναφερόμαστε σε κοινωνική πολιτική.
