Σχεδόν κάθε είδηση ή και σχόλιο που αντικρύζω κάθε μέρα που ανοίγω το laptop μου και μπαίνω στα ενημερωτικά sites που έχω προεπιλεγμένα, μου φέρνει σφίξιμο στη καρδιά.
Κάποτε, είχα ορίσει, για τον εαυτό μου, μία ή δύο ημέρες «ενημερωτικής απεξάρτησης και νηστείας». Το εφάρμοζα που και που και είχε ευεργετικές επιδράσεις. Θα ήθελα να το έκανα και τώρα. Είναι θέμα ψυχικής υγείας. Δεν ξέρω, όμως, αν το αναγνωρίζει το Ταμείο μου και ο εργοδότης μου!
Οπότε, θα ξεσπάσω επάνω σας!
Ξεκινώ με τη νεανική βία, που στην Ελλάδα έχει πάρει φοβερές διαστάσεις. Δεν χρειάζεται να το ψάξεις πολύ το πράγμα. Οι δράστες ανεβάζουν μόνοι τους και με καμάρι τα κατορθώματά τους.
Προχθές, στη Γλυφάδα, μια συμμορία εφήβων κατέβηκε με σχέδιο να «την πέσουν» σε μια 14χρονη μαθήτρια, γιατί «έτσι».
Δεν την γούσταραν; Τους είχε προκαλέσει; Ανήκε σε άλλες συμμορίες;
Δεν ξέρω. Και μου είναι αδιάφορα αυτά τα «αίτια».
Η ουσία είναι ότι, πιθανώς και υπό την καθοδήγηση ενός πιο μεγαλύτερου σε ηλικία αγοριού, μια συμμορία συνομήλικών της, ένας-ένας και μία-μία, άρχισαν να την κλωτσούν, να την γρονθοκοπούν, να την πετάνε χάμω και να την ποδοπατούν.
Σταμάτησα να βλέπω, δεν ήθελα άλλο. Βυθίστηκα στις σκέψεις μου. Πώς πήραμε έτσι λάθος τη ζωή μας; Από πού αναδύεται όλη αυτή η βία;
Σε άλλο περιστατικό, ένας 17χρονος έριξε χάμω έναν συνομήλικό του, κάθισε επάνω του, έβγαλε ένα ξυράφι και άρχισε να τον ξυρίζει στην κεφαλή. Κόβοντάς τον κιόλας.
Από δίπλα και τριγύρω, το διψασμένο νεανικό πλήθος επικροτούσε και έβγαζε άναρχες κραυγές που μόνο άγρια ζώα στη ζούγκλα βγάζουν. Το ξέρω καλά αυτό το σκηνικό. Στην Αφρική γεννήθηκα. Και είδα πολλά. Λιοντάρι να κατασπαράζει ζέβρα. Ύαινα να κάνει κομμάτια ελαφάκι.
Για φαγητό, μόνο. Όχι για διασκέδαση!
Στην τηλεόραση χθες, είδα και άκουσα τον πατέρα του 17χρονου που «έκανε» γουλί τον συμμαθητή του, να λέει με τον πιο φυσιολογικό τρόπο, «εντάξει, δεν τον σκότωσε κιόλας, του αρέσει του γιου μου το ξύρισμα».
Πολύ ωραία, φώναξε ο φίλος μου ο Βουλαρίνος από το ραδιόφωνο του Σκάι («Ό,τι να ’ναι», ο τίτλος της εκπομπής, 12-1μ.μ., ακούστε την), κλείστε τον αμέσως στη φυλακή, υπάρχουν άπειροι αξύριστοι εκεί μέσα, να τους κάνει όλους κούννα, όπως λέμε και στην πατρίδα.
Πάντα λέμε, με πόνο καρδίας, ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδος είναι αυτού του είδους οι πολίτες, αυτού του είδους οι γονείς.
Όταν έχεις έναν πατέρα που δικαιολογεί, δημόσια με δηλώσεις του στα ΜΜΕ, το γιόκα του που ξύρισε με βία ένα άλλο παιδί, με την γελοία δικαιολογία που σας μετέφερα πριν…
Όταν σε ένα άλλο σχολείο στις Σέρρες η Γυμνασιάρχης απέβαλε μαθήτρια που, όχι μόνο παραβίασε τον κανονισμό (που έχει πλέον και κρατική βούλα) που απαγορεύει να παίρνουν τα παιδιά κινητά τηλέφωνα μέσα στην τάξη, αλλά το χρησιμοποιούσε κιόλας κάνοντας ανάρτηση του Tik-Tok, η μητέρα της κάλεσε τα τοπικά ΜΜΕ και έκανε δηλώσεις υπέρ της κόρης της, εναντίον του Μητσοτάκη και όλων των πολιτικών….
… Εκτός του Βελόπουλου της Χριστιανικής ακροδεξιάς Ελληνικής Λύσης, που μίλησε για καταπάτηση της ελευθερίας…
«Ιησούς Χριστός Νικά, κι όλα τα κακά σκορπά», έλεγε σε τέτοιες απίθανες καταστάσεις η καλή μου η γιαγιά η Εύα….
ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Όταν νωρίς το καλοκαίρι έμαθα ότι η Μαρινέλλα θα δώσει συναυλία στο Ηρώδειο και, μάλιστα, με πολύ ακριβό εισιτήριο, αγνόησα εκείνους τους τηλεορασάκηδες που την επέκριναν. Τι θέλει τώρα; Γιατί δεν τα παρατά; Τόσα χρήματα έχει βγάλει. Και δεν θα είναι πια καλή η φωνή της. Δεν θα βγαίνει. Έλεγαν. Οι ξερόλες.
Αχ! Αυτή η μιζέρια… Για την οποία έγραφα και πρόσφατα στο Protagon για τις «σπασμένες φωνές» των θρύλων του τραγουδιού, που μαζευτήκαν για να πουν ένα «ευχαριστώ» στον Λευτέρη Παπαδόπουλο στο Παναθηναϊκό Στάδιο, αλλά και στο Ηρώδειο για το «αντίο» της Βίκυ Λέναδρος.
Από προχθές, προσεύχομαι να γίνει καλά η Μαρινέλλα, που κατέρρευσε στο Ηρώδειο και είναι τώρα στην Εντατική, διασωληνωμένη με την αναπνοή όλων μας.
Και παρακαλώ όλους τους σωστούς ανθρώπους, να σταματήσουν να ανακυκλώνουν το βίντεο που δείχνει τη μεγάλη τραγουδίστριά μας να σωριάζεται στη σκηνή. Πείτε ότι είναι μητέρα σας. Που είναι, πράγματι!
