Ήταν ανάγκη; Τώρα, στη φάση που γονυπετείς ζητούμε διαπραγματεύσεις, που κινούμε γη και ουρανό για να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι, τώρα που μας έκανε το χατίρι η Ενωμένη Ευρώπη να μας ακούσει, που πείστηκε ο Γενικός Γραμματέας να διορίσει την κυρία Ολγκίν, – άθλος δικός μας, είπαν, αποτέλεσμα των άοκνων προσπαθειών του Πτδ, επανέλαβαν φορτικά τους τελευταίους έξη μήνες- ήταν ανάγκη τόσος ντόρος;

Ή μήπως έχουμε ενώπιον μας μια κλασική διπολική διαταραχή, μια δια βίου ασθένεια, λένε οι ιατροί που χαρακτηρίζεται από σοβαρές αλλαγές στη διάθεση. Δηλαδή το ένα χέρι ζητά συμφιλίωση, και το άλλο την καταρρακώνει.

Ο Γενικός Γραμματέας, η Ευρωπαϊκή Ένωση μας στέλνει μηνύματα για ανάγκη συνεργασίας ανάμεσα στις δυο κοινότητες, για ανάγκη προετοιμασίας να καταλάβει ο κόσμος τα καλά της επανένωσης και αντί να προχωρούμε με βήματα σταθερά βλέποντας το μέλλον με ελπίδα, αίφνης αυτή η γελοία συμπεριφορά με τον γερμανικό κολοσσό, ως να μπορούσαμε ν’ αλλάξουμε τις επιλογές του κάθε ευρωπαίου πολίτη που επισκέπτεται το νησί και να επιβάλλουμε ετσιθελικά και απερίσκεπτα τις απαιτήσεις μας κλαψουρίζοντας.

Ειρήσθω εν παρόδω, είναι ο ευρωπαίος πολίτης που πληρώνει για να συντηρήσουμε τα μνημεία μας στα κατεχόμενα! Τι στο καλό συμβαίνει στα μυαλά εκεί στον Λόφο; Δέσμευση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ο κανονισμός της πράσινης Γραμμής και αίφνης αυτή η γελοιότητα; Προς τι; Ποιον ωφελεί; Τι γκάφα ολκής των κυβερνώντων! Απόφαση εκ των άνω ή solo show;

Κεκλεισμένων των θυρών συνεδρία απαίτησε ο υφυπουργός! Μυστικοπάθεια; Τι κρύβουν και γιατί για ένα θέμα ελάσσονος σημασίας που θα μπορούσε να λυθεί με μια μπίρα με τους Γερμανούς συνεργάτες, αίφνης γίνεται μείζων εθνικό θέμα και συγκαλείτε σύσκεψη στη Βουλή που μάλιστα φαίνεται ότι θα έχει και συνέχεια; Εδώ γίνεται το σώσε με θέματα υψίστης σημασίας για το κράτος, την οικονομία, και τελικά την επιβίωση της βραχονησίδας: το Βασιλικό, οι Κινέζοι, το πλοίο, το GSI… Και ένα υφυπουργείο επιβάλλει συνεδρίαση «κεκλεισμένων των θυρών»; Μήπως για εσωτερική κατανάλωση και εφαρμογή διεκδικητικής πολιτικής προς όφελος του αγέρωχου κυπριακού λαού; Γιατί δεν ξεχνώ ότι… Δεν Ξεχνώ, Αγωνίζομαι και Διεκδικώ!

Από τη μια, λέμε ότι θέλουμε ποιοτικό τουρισμό. Δηλαδή κόσμο “καθώς-πρέπει”, που πληρώνει αδρά, που είναι μορφωμένος, που επιλέγει να μας επισκεφθεί για να δει τις ομορφιές του νησιού και να γευτεί τα καλά της υπαίθρου μας. Λογικά θα μας ενδιέφερε να μάθουν οι ξένοι και τα σημαντικά της ιστορίας και του πολιτισμού μας, την περίοπτη και σημαντική θέση μας στη ταραγμένη Μεσόγειο, αφού είμαστε ο πόλος σταθερότητας και ειρήνης, όπως φορτικά επαναλαμβάνουν οι εκπρόσωποι του Λόφου!  Τους περιμένουμε ως μάνα εξ’ ουρανού και από αυτούς εξαρτάται η οικονομία μας.

Αυτός λοιπόν που επιλέγει να έρθει, έχει διαβάσει για τα κάστρα του Πενταδακτύλου και το Κολόσσι, τη Σαλαμίνα και το Κούριο, την Παλαίπαφο και τους Σόλους, την Καρπασία και τον Ακάμα και έχει όρεξη να τα επισκεφθεί (ίσως και να έρχεται και για τον λόγο αυτό, ναι, υπάρχουν μορφωμένοι τουρίστες). Απαγορεύεται, λέμε εμείς, ένα βροντερό ΟΧΙ στην εταιρεία για τις μονοήμερες επισκέψεις, είναι κατεχόμενα και εμείς δε θέλουμε να πηγαίνετε να βλέπετε την ιστορία μας και να ξοδεύετε εκεί τα λεφτά σας.

Το ίδιο σενάριο και η ίδια λογική διέπει το θέμα των χαρτών της εντός των τειχών Λευκωσίας. Δείχνουμε μόνο το μισό κομμάτι, λέγοντας ότι το άλλο είναι «αόρατο» επειδή είναι κατεχόμενο. Σας θέλουμε αλλά μόνο για μας. Εδώ θα μείνετε, δικοί μας «εγκλωβισμένοι» λέμε στους ξένους επισκέπτες μας, έτσι αποφασίσαμε εμείς, οι νόμιμοι ιδιοκτήτες του κράτους, του εδάφους και του αέρα. Τα λεφτά σας μας ανήκουν, δεν θα πάνε στους «άλλους», αυτούς εμείς θα τους πνίξουμε οικονομικά… παρόλο που ο στόχος μας είναι η επανένωση του νησιού… μπλα μπλα μπλα.

Χωρίς καμία σκέψη και αιδώ για τις συνέπειες της εθνικής μας συμπεριφοράς, αφήνουμε τους επισκέπτες να ακούνε την ιστορία μας από τα στόματα των «άλλων», των βαλτών και πληρωμένων του Τατάρ [ όχι των Τουρκοκυπρίων], που θα τους μιλήσουν μόνο για τη ρωμαϊκή Σαλαμίνα και όχι για τον Ευαγόρα, δεν θα τους πουν ότι εδώ πάτησαν πρώτοι οι απόστολοι και στο δικό μου Βαρώσι θα τους απαγγείλουν τη δική τους προπαγάνδα. Όταν στη διαδρομή τους θα βλέπουν εκκλησιές καταστραμμένες και χωρίς οροφές – γιατί τυφλοί δεν είναι – και απορημένοι θα ερωτούν γιατί είναι σε τέτοιο χάλι, η απάντηση των Τούρκων ξεναγών θα είναι ότι φταίνε οι καιρικές συνθήκες και το γεγονός ότι εγκαταλείψαμε τους τόπους μας!

Πολύ κακό για το τίποτα! Ένα μήνυμα έχω να στείλω στο υφυπουργείο τουρισμού! Να παρατήσει πάραυτα την επιζήμια και ανώφελη εθνική διεκδικητική πολιτική και βέβαια τις ονειρώξεις για την Πέτρα του Ρωμιού και τις ξαπλώστρες, γιατί non passaran, αν ξέρουν τι σημαίνει! Θα τους πρότεινα ν’ ασχοληθούν κυρίως με τα πλαστικά μενού των παραθαλάσσιων μας εστιατορίων, να στείλουν για υποτροφίες στην Νάξο, Πάρο, Χίο και Κρήτη τους διάττοντες αστέρες του υφυπουργείου να μελετήσουν πώς κάνουμε μια «χωριάτικη σαλάτα» και να μάθουν τη διαφορά ανάμεσα στη φέτα και το άσπρο τυρί.

Φτάνει να πυροβολούμε τα πόδια μας και να βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας.