Πάει καιρός να δω συνέδριο κόμματος όπου οι κεντρικοί ομιλητές ανεβαίνοντας στο βήμα είχαν κάτι να πουν, μπορούσαν να μιλήσουν πολιτικά και να δώσουν νόημα στην πολιτική. Δυστυχώς αυτό δεν συνέβη στην Κύπρο.
Το συνέδριο των Δημοκρατικών, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Σικάγο, μπορεί να αποτελέσει ένα καλό μάθημα για πολιτικούς και κόμματα στη δική μας γωνιά. Κοιτάζοντας πίσω από τα όσα φαντασμαγορικά γίνονται σε ανάλογες εκλογικές συγκεντρώσεις των Αμερικανών, έχουν πολλά πολιτικά μαθήματα να διδαχθούν. Κυρίως να αντιληφθούν ότι ο πολιτικός λόγος μπορεί να επιβιώσει ακόμα και σήμερα, μέσα στη γενική απαξίωση της πολιτικής.
Εκτός από τη Κάμαλα Χάρις που βγήκε στο βήμα για να αποδεχθεί το χρίσμα της υποψήφιας Προέδρου για τις εκλογές του ερχόμενου Νοεμβρίου, προσωπικά στάθηκα στις ομιλίες της Μισέλ και του Μπαράκ Ομπάμα, του Μπιλ και της Χίλαρι Κλίντον. Δύο πρώην προεδρικά ζεύγη που βγήκαν και μίλησαν στο συνέδριο, κάτι που βεβαίως είναι αδιανόητο στη δική μας γειτονιά. Που να δούμε τον/την σύζυγο πρώην Προέδρου να μιλά σ’ ένα συνέδριο; Και πόσο δε περισσότερο να έχει και πολιτικό λόγο; Αδιανόητα πράγματα!
Δεν θα αναλύσω τον κάθε ένα από τους ομιλητές και τις ομιλίες τους. Θα χρειαστούν πολλές σελίδες για να γίνει αυτό. Αλλά θα συμβούλευα πολιτικούς και όσους ασχολούνται ή νομίζουν ότι αντιλαμβάνονται από την πολιτική να πάνε να βρουν τις ομιλίες και να της παρακολουθήσουν από την αρχή μέχρι το τέλος. Και έχουν πολλά να μάθουν και να βελτιώσουν το δικό τους πολιτικό λόγο και να του δώσουν περιεχόμενο.
Θα σταθώ, ωστόσο, στην ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος παραμένει (κατά την προσωπική μου άποψη) ένας πολύ καλός ρήτορας με πολιτικό περιεχόμενο. Καταγράφω μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«Η δημοκρατία δεν είναι απλώς ένα σωρό αφηρημένες αρχές και σκονισμένοι νόμοι σε κάποιο βιβλίο. Είναι οι αξίες με τις οποίες ζούμε. Είναι ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν μοιάζουν με εμάς ή δεν προσεύχονται όπως εμείς ή δεν βλέπουν τον κόσμο ακριβώς όπως εμείς».
«Η πολιτική μας έχει πολωθεί τόσο πολύ αυτές τις μέρες που όλοι μας σε όλο το πολιτικό φάσμα φαινόμαστε τόσο γρήγοροι να υποθέτουμε το χειρότερο σε άλλους, εκτός αν συμφωνούν μαζί μας σε κάθε θέμα. Αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι ο μόνος τρόπος για να κερδίσουμε είναι να μαλώσουμε, να ντροπιάζουμε και να φωνάζουμε την άλλη πλευρά».
Οι πιο πάνω αναφοράς του Μπαράκ Ομπάμα είναι μια καταγραφή της σημερινής πολιτικής πραγματικότητας όχι μόνο στην δική του χώρα, αλλά και εδώ κοντά μας. Ανάλογα φαινόμενα καταγράφουμε συνεχώς και καθημερινά, μέσα από έναν αγώνα του ποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει τα καλύτερα επίθετα και τις πιο ευφάνταστες προτάσεις προκειμένου να αποδομήσει την πολιτική και τους πολιτικούς. Χωρίς την ίδια ώρα οι ίδιοι επικριτές να είναι σε θέση να δώσουν έστω και μια εισήγηση βελτίωσης ή αλλαγής. Απλώς κριτικάρουν γιατί έτσι θα γίνουν, νομίζουν, περισσότερο αρεστοί και το βράδυ θα δουν ικανοποιημένοι πόσα likes συγκέντρωσαν!
Και εδώ έρχεται μια ακόμα επισήμανση του Ομπάμα η οποία δεν αφορά μόνο τους επικριτές της πολιτικής αλλά πρώτα και κύρια τους ίδιους τους πολιτικούς:
«Ζούμε σε μια εποχή τέτοιας σύγχυσης και μνησικακίας, με μια κουλτούρα που δίνει προτεραιότητα σε πράγματα που δεν διαρκούν: money, fame, status, likes. Κυνηγάμε την έγκριση αγνώστων στα τηλέφωνά μας. Χτίζουμε κάθε είδους τοίχους και φράχτες γύρω μας και μετά αναρωτιόμαστε γιατί νιώθουμε τόσο μόνοι. Δεν εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον τόσο πολύ γιατί δεν αφιερώνουμε χρόνο για να γνωριστούμε. Και σε αυτό το διάστημα μεταξύ μας, οι πολιτικοί και οι αλγόριθμοι μας διδάσκουν να γελοιοποιούμε ο ένας τον άλλον και να τρολάρουμε ο ένας τον άλλον και να φοβόμαστε ο ένας τον άλλον”.
Μήπως δεν είναι κατ’ αυτό τον τρόπο που πολιτεύονται σήμερα και οι δικοί μας πολιτικοί; Κοιτάζοντας και μετρώντας likes! Φτιάχνοντας fake accounts για να τρολάρουν και να γελοιοποιήσουν αντιπάλους.
Η πολιτική δεν είναι χαμένη υπόθεση, φτάνει οι ίδιοι πολιτικοί μας να πιστέψουν σ’ αυτή και να αποκτήσουν, επιτέλους, έναν πολιτικό λόγο, με περιεχόμενο και ουσία. Μόνο έτσι θα κερδίσουν πίσω αυτά που μόνοι τους απώλεσαν.
