Από τη Μαδρίτη μέχρι τη Λευκωσία και από το Πεκίνο μέχρι τη Νέα Υόρκη υπάρχει ένας μεγάλος θυμός για την έλλειψη οικονομικά προσιτών κατοικιών.

Ο αριθμός των ανθρώπων που δηλώνουν απεγνωσμένοι επειδή δεν μπορούν να αποκτήσουν σπίτι μεγαλώνει. Πρόκειται για ένα εφιάλτη αφενός γιατί τα διαθέσιμα σπίτια συνεχώς λιγοστεύουν και αφετέρου γιατί οι τιμές αγοράς αυξάνονται. Όσο δε για τα ενοίκια εκεί και αν έχουν πάρει την ανιούσα.

Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στις περισσότερες χώρες το κόστος στέγασης ανέβηκε πολύ ταχύτερα από το εισόδημα των πολιτών. Αυτό μαζί με την άνοδο των επιτοκίων έχει δημιουργήσει μια αρνητική κατάσταση που επηρεάζει σχεδόν τους πάντες. Νέα ζευγάρια που βρίσκονται στο ξεκίνημα της ζωής τους, φοιτητές ή νέους που εγκαταλείπουν τη γονεϊκή στέγη, εργαζομένους που χρειάζεται να μετεγκατασταθούν και πάει λέγοντας.

Για να έχει κάποιος πλέον, δύο κεραμίδια πάνω από το κεφάλι του, όπως έλεγαν οι παλαιότεροι, κοστίζει πολύ. Οι τιμές απλά ζαλίζουν. Εδώ στον τόπο μας, για παράδειγμα, το 2021 το κόστος ανά τετραγωνικό μέτρο ήταν κατά μέσο όρο γύρω στα €1.100. Το 2022 εκτοξεύτηκε στα €1.800 το τετραγωνικό μέτρο και πλέον για το 2024 άγγιξε τα €2.5000 το τετραγωνικό μέτρο. Και αυτό βέβαια, για όσους διαθέτουν τη γη, οι υπόλοιποι πρέπει να βάλουν ακόμη πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Παρόλα αυτά το όνειρο για το δικό μας σπίτι δεν σβήνει με τίποτα. Και πως άλλωστε να γινόταν διαφορετικά, αφού τουλάχιστον εδώ στην Κύπρο μας γίνεται πλύση εγκεφάλου από την ημέρα που γεννιόμαστε με το «να αποκτήσεις το δικό σου σπίτι». Πως είναι στις ΗΠΑ το αμερικανικό όνειρο; Ε, εδώ έχουμε το σπιτικό όνειρο.

Και κάπως έτσι εξηγείται γιατί η ζήτηση για σπίτια παραμένει στα ύψη, παρά το γεγονός πως για ένα σπίτι ή ένα διαμέρισμα στα Λατσιά ή στη Λακατάμια δίνουμε σχεδόν όσα θα δίναμε αν ζούσαμε Ντουμπάι ή Άμστερνταμ. Οι αγοραπωλησίες ακινήτων σε παγκύπρια βάση για την φετινή χρονιά κατέγραψαν αύξηση 41%. Αυτό αφορά ξένους αλλά και εγχώριους αγοραστές. Τα στοιχεία, μάλιστα δείχνουν, πως αυτή είναι μια τάση, που αναμένεται να συνεχιστεί.

Η στεγαστική κρίση είναι εδώ. Αυτό που λείπει είναι στεγαστική πολιτική και κυρίως πραγματική θέληση για να λυθεί το ζήτημα. Κυβέρνηση και κόμματα κάνουν πως δεν βλέπουν τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Όμως, το ζήτημα της κατοικίας δεν είναι ένα ακόμα από τα πολλά προβλήματα, που αντιμετωπίζουν οι πολίτες. Είναι και χώρος συμπύκνωσης των ανισοτήτων που διαιωνίζονται στην κυπριακή και όχι μόνο κοινωνία.