Ποιητικά, δηλαδή με καταφυγή στην ποίηση, τέλειωσε την παρέμβασή του ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, στην αντικατοχική εκδήλωση του Δήμου Αμμοχώστου στις 3 Αυγούστου 2024, μπροστά στα ερείπια της Κάτω Δερύνειας και της πόλης της Αμμοχώστου. Όπως τόνισε στην κατάληξη της ομιλίας του, «ας μην ξεχνάμε ποτέ τα λόγια της αγαπημένης Αμμοχωστιανής Νίκης Κατσαούνη, «Και μεις πουλιά που διώξαν μας τον Αύγουστο οι εχθροί σου, να ξέρεις θα γυρίσουμε, πιστοί στην άνοιξή σου».
Απευθύνθηκα στη δρα Νίκη Κατσαούνη, συγγραφέα, κριτικό τέχνης και φίλη αγαπημένη και την κάλεσα να σχολιάσει για τη στήλη, αυτή την αναφορά του Προέδρου. Μού είπε τα εξής: «Οι στίχοι μου, που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διάλεξε για να κλείσει την ομιλία του, εκφράζουν άλλη μια δύσκολη στιγμή για τους Βαρωσιώτες που στερούνται την λεηλατημένη πόλη μας και για όλους τους Κυπρίους που στερούνται την Κερύνεια, τη Μόρφου, την Καρπασία, τη Μεσαορία… ουσιαστικά οι στίχοι μου αυτοί συνοψίζουν το μήνυμα όλων των προσφύγων της Κύπρου, ότι είναι αποφασισμένοι να επιστρέψουν και να μη δωρίσουν τίποτε στους Τούρκους εισβολείς. Είναι σημαδιακό που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (έστω…Παφίτης!), έκλεισε την ομιλία του με τη φωνή τριών Αμμοχωστιανών – τη φωνή του συνθέτη Μιχάλη Χριστοδουλίδη, τη φωνή μιας… Αγιαζωνίτισσας, δηλαδή τη δική μου και τη φωνή του Γιώργου Νταλάρα, επίτιμου δημότη που έκαμε ν’ ακουστεί η φωνή της Κύπρου για ελευθερία. Χαίρω που λαός και εξουσία στην Κύπρο, πάμε για ελευθερία, από την Κερύνεια, ως τη Δερύνεια!».
