Απόσπασμα από μια «Σκέψη της Ημέρας» που μου έστειλε ο φίλος μουσικοσυνθέτης, θαλασσοπόρος και δάσκαλος αεί διδασκόμενος, Δημήτρης Οικονομάκης, για την Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι. Για την οποία όλοι μας είπαμε (και λέμε ακόμα) το μακρύ και το κοντό μας.
«Μια παρατήρηση ρε παιδιά. Γέμισαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αποσπάσματα της ελληνικής τελετής του 2004. Με το γνωστό, τόσο ελληνικό «καλά…μπροστά στη δική μας έναρξη δεν πιάνουν μπάζα» κι άντε πάλι σκηνές του Δημήτρη Παπαϊωάννου (σ.σ.: του μεγάλου σκηνοθέτη», όπως τον λέω, που υπέγραψε» την Έναρξη των δικών μας Αγώνων).
Αυτό έγινε 20 χρόνια πριν, με τελείως διαφορετικό σκεπτικό, σε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο, σε μια πολύ διαφορετική Ελλάδα.
Εντάξει, είμαστε οι καλύτεροι, διδάξαμε ως συνήθως, το χαρήκαμε αλλά φτάνει πια…
Η κάθε χώρα έχει τον δικό της πολιτισμό αλλά και τη δική της ιεράρχηση αυτών που θέλει να προβάλλει.
Βέβαια, πάντα αιωρείται το ερώτημα αν αξίζει να ξοδεύουμε τόσα λεφτά τη στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε ανέχεια…
Πάντα αιωρείται η απουσία Ολυμπιακής εκεχειρίας.
Είδαμε να περνούν η ισραηλινή και η παλαιστινιακή ομάδα. Χαιρετούσαν χαρούμενοι. Αλλά οι μάχες συνεχίζονται και φαίνεται να επεκτείνονται και στον Λίβανο μετά την επίθεση της Χεζμπολάχ.
Κι η ρωσική εισβολή συνεχίζεται… Κι όχι μόνο.
Υπάρχουν αυτά, υπάρχει κι η ανάγκη για χαρά, συναδέλφωση, ειρηνική άμιλλα, όσα προσφέρει ο αθλητισμός. Η ανθρωπότητα προχωράει μέσα από τις αντιφάσεις της. Άντε λοιπόν, κάλους αγώνες.
Κι αν πάρουμε αρκετά μετάλλια να το χαρούμε. Κι αν δεν πάρουμε, πάλι να το χαρούμε».
Στοπ! Η περίοδος χάριτος έληξε. Και ήρθε η ώρα να μπλοκάρω από τα δικά μου social media τον Κύπριο ευρωβουλευτή, Φειδία Παναγιώτου. Ο λόγος είναι ένας και, για μένα, απλός: Προσβάλει τη νοημοσύνη μου. Δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο.
ΥΓ: Ο βασικός λόγος που το κοινοποιώ αυτό, είναι γιατί λαμβάνω από πολλούς αναγνώστες και αναγνώστριες ειδήσεις που τον αφορούν ή και στις οποίες εμπλέκεται ή και πρωταγωνιστεί και μου ζητούν να σχολιάσω. Ε, σε αυτό ακριβώς το κομβικό στοιχείο, μπροστά στην … προοπτική μιας τέτοια άσκησης, συνειδητοποίησα απόλυτα ότι ο τύπος –θα το ξαναπώ– προσβάλει τη νοημοσύνη μου. Αλλά και την αισθητική μου. Δεν πάει να τον έχουν ψηφίσει χιλιάδες. Χρόνια τώρα, ξέρετε τα κουσούρια μου. Ένα από τα οποία είναι ότι δεν θεωρώ ότι ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Άρα, το ότι κάποιος «πουλάει» κεφαλές και likes, δεν με αφορά. Μα καθόλου…
Διόρθωση 1: Μπερδεύοντας, εντελώς, τα χρόνια που πέρασαν από την αρχή των Ολυμπιακών Αγώνων, κακώς είχε κολλήσει το μυαλό μου στο ότι θέλαμε τους Αγώνες του 2000, που τελικά πήρε το Σίδνεϊ, θεωρώντας ότι εκείνη η Ολυμπιάδα ήταν η 100η! Άρα, άρχισα να προσθέτω ανά 4ετία και έφτασα στο εξωφρενικό 106η του Παρισιού τώρα! Πραγματικά, τρικυμία εν κρανίω. Απαράδεκτο λάθος διότι, (α) έχω καλύψει δημοσιογραφικά 4 Ολυμπιάδες (κατά σειρά, Βαρκελώνη 1992, Ατλάντα 1996, Σίδνεϊ 2000 και Αθήνα 2004, και (β) διότι είμαι και μαθηματικός –τρομάρα μου– και έπρεπε τους αριθμούς να τους έπαιζα στα δάχτυλα. Συμπαθάτε με λοιπόν και αποδώστε το λάθος μου στον καύσωνα! Ευχαριστώ κα. Γιαννούλα Χριστοδούλου που το εντοπίσατε και με βάλατε στη θέση μου.
Διόρθωση 2: Στους Αριθμούς του περασμένου Σαββάτου, αναφερόμενος στις δημοσκοπήσεις στις ΗΠΑ όπου ακόμα «παίζονται» τα προγνωστικά και το αποτέλεσμα μπορεί να πάει από τη μια (Τραμπ), ή και από την άλλη (Χάρις). Τώρα, πώς προέκυψα να αναφερθώ σε «String States» αντί σε «Swing States», όπως ορθά μου επισήμανε καλός αναγνώστης μου, θα σας γελάσω. Πάντως, σέξι λεπτό μαγιό (string) δεν είχα στο νου μου, σας ορκίζομαι! Συγγνώμη, ρίξτε το και αυτό στον καύσωνα!
