ΚΑΠΟΤΕ πρέπει να γίνεται ένας συνολικός απολογισμός. Ενδελεχής και χωρίς σκοπιμότητες. Πενήντα χρόνια μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και τη συνεχιζόμενη κατοχή εδαφών μας, τα κατοχικά δεδομένα δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά. Ούτε και αποδεκτό μπορεί να γίνει οτιδήποτε νομιμοποιεί μερικώς ή πλήρως τα αποτελέσματα της εισβολής. Δηλαδή, την κατοχή εδαφών και την εσαεί παρουσία της Τουρκίας στο νησί.
ΕΧΟΝΤΑΣ μπροστά μας τα δεδομένα αλλά και τον μεγάλο στόχο, που είναι η ανατροπή των κατοχικών δεδομένων και η απελευθέρωση της πατρίδας μας, θα πρέπει να αξιολογήσουμε και την μέχρι σήμερα πορεία. Τη διαχείριση του Κυπριακού από την δική μας πλευρά, αλλά και την εμπλοκή των τρίτων, πρωτίστως όμως τη συμπεριφορά της κατοχικής πλευράς.
ΣΤΗΝ πορεία των πενήντα χρόνων προφανώς και έγιναν λάθη. Υπήρξαν και παραλείψεις. Στη διαχείριση δεν λήφθηκαν υπόψη κάποιες παράμετροι. Ενίοτε δε υποβαθμίστηκαν και γεωπολιτικές εξελίξεις αν και βρισκόμαστε σε μια περιοχή, στην οποία πάντα υπάρχουν εξελίξεις. Πρόκειται για μια περιοχή κομβικής σημασίας.
ΤΟ Κυπριακό από το 1974 και εντεύθεν είναι πρόβλημα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής. Δυστυχώς δεν αντιμετωπίσθηκε το ζήτημα στη βάση αυτή, η οποία είναι και η σωστή. Εισέβαλε η Τουρκία στην Κύπρο και οι συζητήσεις που ακολούθησαν και στην πρώτη φάση και στη συνέχεια, μέχρι σήμερα είναι μεταξύ των δυο κοινοτήτων. Κι αυτό έγινε σκοπίμως από την Τουρκία και ισχυρούς διεθνείς παίκτες για να υποβαθμισθεί η διεθνής πτυχή του Κυπριακού.
ΑΥΤΟ βόλευε και βολεύει την κατοχική Τουρκία, η οποία έχει εισβάλει στο νησί, κατέχει εδάφη, αλλοίωσε το δημογραφικό χαρακτήρα της υπό κατοχή περιοχής, αλλά δεν είναι μέρος της διαπραγμάτευσης εκτός κι εάν η σύνθεση των συναντήσεων διευρυνθεί. Μετέχει σε Διασκέψεις, στις οποίες καλούνται οι λεγόμενες εγγυήτριες δυνάμεις. Δεν μπορεί, όμως, η Τουρκία, που είναι κατοχική δύναμη να εξισώνεται με την Ελλάδα ή τη Βρετανία. Πρέπει να σημειωθεί ότι η πρώτη φορά που ουσιαστικά αναδείχθηκε και τέθηκε η διεθνής πτυχή ήταν με την πρόταση, που κατατέθηκε από την Ελλάδα, επί Κοτζιά στο υπουργείο Εξωτερικών, το 2015.
Ο ΣΤΟΧΟΣ μας δεν μπορεί να είναι άλλος εκτός την απελευθέρωση. Ο στόχος να είναι η πλήρης αποκατάστασης της ενότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς εξαρτήσεις και παρουσία ξένων.
ΛΑΘΗ έγιναν. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αλλάζει ο στόχος και η στρατηγική επιδίωξη της ελληνικής πλευράς στην Κύπρο. Μπορούμε με ενότητα και κοινές δράσεις και στην Κύπρο αλλά και μαζί με την Ελλάδα να προχωρήσουμε μπροστά. Αυτό θα κάνουμε!
