Στην Αμερική, ένα 12μελές, ένορκο Δικαστήριο έκρινε τον Αμερικανό γερουσιαστή, Μπομπ Μενέντεζ, ένοχο και για τις 16 κατηγορίες που τον βάραιναν. Το έγκυρο Politico σημειώνει ότι αυτή η απόφαση πιθανώς τερματίζει οριστικά την πολιτική του καριέρα. Η βασική κατηγορία ήταν αυτή της δωροδοκίας. Στο Δικαστήριο ακούστηκε πολλές φορές ότι λειτουργούσε πλέον ως «πράκτορας της Αιγύπτου και του Κατάρ», από τις οποίες και φέρεται να λάμβανε τα περισσότερα, πανάκριβα «φιλοδωρήματά» του, από πολυτελείς λιμουζίνες μέχρι και ράβδους χρυσού.
Πέραν αυτού, όπως διαβάζω και στον έγκυρο «Economist» που παρακολούθησε όλη τη δίκη, ο Μενέντεζ καταδικάστηκε και επειδή «μοιραζόταν εμπιστευτικές πληροφορίες με τις χώρες που βοηθούσε».
Όπως μου επισημαίνει σε ηλεκτρονικό του μήνυμα ο Μιχάλης Ιγνατίου, συγκάτοικός μου εδώ στον «Φ» και συνοδοιπόρος μου πολλά χρόνια στην υπέροχη περιπέτεια της δημοσιογραφίας, όφειλα στο κομμάτι που έγραψα προχθές για τον Μενέντεζ, που πράγματι ήταν σκληρό (διότι «σκληρά» είναι και εκείνα για τα οποία καταδικάστηκε), να περιμένω την τελεσίδικη απόφαση από το Ανώτατο Δικαστήριο, προσεχώς.
Το δέχομαι. Αλλά δεν δέχομαι ότι πρέπει να δείξω εύνοια, συμπάθεια ή και υποστήριξη ακόμα στον Μενέντεζ επειδή επί της θητείας του βοήθησε πολύ και την Κύπρο και την Ελλάδα, λέει ο Μιχάλης. Δεν το αμφισβητώ αυτό, κυρίως διότι ανέδειξε όσο λίγοι το κακό πρόσωπο της Τουρκίας και του ηγέτη της, ιδίως το επιθετικό της. Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι η βοήθειά του αυτή, μπορεί να συνοδευόταν και από …περιποίηση. Ούτε το αφήνω ως αιχμή – αν και στη δική μας δουλειά (ξέρει ο Μιχάλης), τίποτα δεν είναι δεδομένο μέχρι να τεκμηριωθεί…
Εκείνο που πιστεύω όμως, είναι ότι από τη δική του θέση ο Μενέντεζ θα μπορούσε, ταυτόχρονα με το να είναι η «φωνή της Αμερικής» που να υπενθυμίζει ότι το νησί αυτό της Μεσογείου έχει βιαστεί και να ονοματίζει και τον βιαστή του, να ενθαρρύνει την Κύπρο (πέραν του να υπενθυμίζει στα κέντρα εξουσίας της Ουάσινγκτον το κακό πρόσωπο της Τουρκίας – εισβολή και κατοχή του νησιού μας), να μην σταματήσει τις προσπάθειές της ούτε λεπτό, για να «τα βρει» με την Άγκυρα, να ενωθεί ξανά το νησί μας. Αυτή, ναι, θα ήταν σημαντική βοήθεια.
Στα δικά μου τα μάτια, ο Μενέντεζ ήταν από τους πιο «φανατικούς οπαδούς» στην κερκίδα της Ελλάδος και της Κύπρου. Αυτό, μπορεί να μας αρέσει. Αν και πολλές φορές, όπως ξέρετε, «άρρωστος οπαδός», ή χούλιγκαν όπως τους λέμε, μπορεί να κάμει και μεγάλο κακό στην ομάδα! Π.χ., θα διαφύλαττε το κυρός του (και έτσι ίσως να βοηθούσε περισσότερο), εάν απέφευγε επισκέψεις και φιλοξενίες. Βασικός κανόνας πολιτικής αντικειμενικότητας είναι αυτός.
ΥΓ: Εν τέλει, πιστεύω ότι επενδύσαμε πολύ περισσότερα απ’ όσα έπρεπε στον Μενέντεζ και στον κάθε Μενέντεζ. Το γράφω και το φωνάζω εδώ και χρόνια. Το lobbying ξέρετε, είναι δύσκολο επάγγελμα. Έχει λεπτές ισορροπίες και πολλές παγίδες. Θέλει δε και μεγάλη προσοχή να μην βάζεις ποτέ όλα σου τα αβγά στο ίδιο καλάθι. Κάτι που συστηματικά κάναμε εμείς, στο ωραίο μας νησί… Θα παραδεχόμουν, ή θα παραδεχτώ τον άνθρωπο εάν μάθω και πειστώ ότι άφησε κάτι «γερό» για την Κύπρο, χάνοντας πλέον το πανίσχυρό του πόστο. Κάποιον ή κάποιους να συνεχίσουν τον …«αγώνα» του. Αμφιβάλω!
Πρόσωπο της Ημέρας, η Γερμανίδα πολιτικός, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν επανεξελέγη Πρόεδρος της Κομισιόν για δεύτερη 5ετία. Στην ομιλία της αμέσως μετά την εκλογή της, άπλωσε γέφυρες προς όλες τις ευρωομάδες. Μερικές, δήλωσαν φανερά ότι δεν επιθυμούν να τις διασχίσουν. Η πιο φαρμακερή αντίδραση ήρθε από την ακροδεξιά ευρωβουλευτή από την Ουγγαρία, Ένικο Γκιόρι, η οποία έγραψε στο Χ-Twitter: «Η Ευρώπη τώρα είναι πιο αδύναμη απ’ ότι ήταν πριν από 5 χρόνια. Εντούτοις, η Φον ντερ Λάιεν επανεκλέγεται, καθώς φαίνεται έτοιμη πλέον να ενδώσει στις επιθυμίες της Αριστεράς, και να τις εφαρμόσει. Είναι γνωστό πια ότι η κόλλα που συνδέει όλην αυτήν την αρχαία φρουρά είναι μόνο το μίσος της κατά του Βίκτωρ Όρμπαν». Του … δημοκράτη, φιλοευρωπαϊστή, ουμανιστή και μετριοπαθή πρωθυπουργού της Ουγγαρίας!
