Η φουρτούνα η οποία κλυδωνίζει την Πινδάρου εδώ και ενάμιση χρόνο δεν λέει να κοπάσει. Εκεί που η τραμουντάνα δείχνει ότι εξασθενεί, έρχεται ένας σιρόκος και τα κάνει όλα ξανά μπάχαλο. Το καράβι του ΔΗΣΥ χορεύει σε ρυθμό καρυδότσουφλου, που γίνεται έρμαιο στα άγρια κύματα. Και επειδή σε κάθε τρικυμία, καθοριστικής σημασίας είναι η αξία του καπετάνιου, στην παρούσα φάση, η Πινδάρου δείχνει να μην διαθέτει τον κατάλληλο.
Η ρήση, ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται, δεν επιβεβαιώνεται στη συγκεκριμένη μακράς διάρκειας θαλασσοταραχή η οποία ταρακουνάει τον ΔΗΣΥ.
Ένα μικρό δείγμα των τελευταίων ημερών είναι αρκετό για να καταδείξει τον πανικό και τη σύγχυση που προκαλεί η φουρτούνα στην Πινδάρου, ο καπετάνιος της οποίας φαίνεται να οδηγεί το καράβι χωρίς πυξίδα. Χωρίς ξεκάθαρη πορεία πλεύσης. Με αποτέλεσμα να αδυνατεί να αποφύγει υφάλους και σκοπέλους.
Νίκος Αναστασιάδης, χαρακτηρισθείς σαν ελέφαντας, και Αβέρωφ Νεοφύτου, χαρακτηρισθείς σαν πικραμένος, κονταροχτυπήθηκαν δημοσίως, μιμούμενοι μονομάχους σε ρωμαϊκή αρένα. Οι χαρακτηρισμοί και οι στίχοι από ποιήματα που χρησιμοποίησαν, ήταν πιο αιχμηροί και από τις σάρισες των Μακεδόνων. Βεβαίως, κονταροχτύπημα δύναται να το χαρακτηρίσει κάποιος, ο οποίος αντικρίζει με σοβαρότητα την ετεροχρονισμένη σύγκρουση τους. Διότι επί της ουσίας, περισσότερο για ξεκατίνιασμα επρόκειτο…
Η ουσία, όμως, έγκειται στο ότι η σημερινή καπετάνιος της Πινδάρου δεν τόλμησε να βγει μπροστά. Να κόψει τη φόρα στον συνταξιούχο επίτιμο και στον χολωμένο προκάτοχό της. Να τους πετάξει στη θάλασσα αν αρνούντο να κάτσουν στα βραστά τους. Εξηγώντας τους πως όταν ένα καράβι κλυδωνίζεται από τα άγρια κύματα, οι ευρισκόμενοι στο κατάστρωμα πρέπει να παραμένουν στη θέση τους. Διότι ένας καβγάς τους τη δεδομένη στιγμή, επιτείνει τον ήδη ορατό κίνδυνο βύθισης του καραβιού.
Ενώ, λοιπόν, δεν βρήκε ψήγματα τόλμης, ως υποτιθέμενη καπετάνισσα, να καλέσει σε τάξη τους δύο, εξέπληξε με την αιχμηρή ανακοίνωση που εξέδωσε, κουνώντας το δάκτυλο στον βουλευτή Δημήτρη Δημητρίου. Τι έπραξε ο άνθρωπος; «Τόλμησε» να υποδείξει πως δεν έγινε εις βάθος αποτίμηση του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών, με αποτέλεσμα να βιώνουν μια συνεχιζόμενη εσωστρέφεια.
Η Αννίτα έβγαλε το προσωπείο της γλυκύτητας το οποίο επιδιώκει να φοράει. Έδειξε τα νύχια της στον ανθυποψήφιό της στις εκλογές για την ηγεσία της Πινδάρου. «Ποια σκοπιμότητα εξυπηρετείται από τον κ. Δημητρίου και επιθυμεί να συντηρεί συνθήκες εσωστρέφειας;» ανέφερε σε ανακοίνωση.
Τι νόμισες κύριε Δημήτρη; Θα σε αφήσει η Αννίτα μας, είτε εσένα, είτε κάποιον άλλο, να κάνετε του κεφαλιού σας; Γιατί δεν έδειξε τα νύχια της και σε Αναστασιάδη και Αβέρωφ; Όλοι ίσοι και όμοιοι Δημήτρη μου; Εκείνοι είναι «ιερά τέρατα» (κάποιος, ενδεχομένως, να αντιτάξει ότι είναι σκέτα τέρατα). Εσύ ένας απλός βουλευτάκος…
Η πραγματικότητα, βεβαίως, έγκειται στο ότι η Αννίτα δεν είναι ηγέτης. Πώς θα τα βάλει σε τέτοιο επίπεδο με τους δύο προκατόχους της, που όσα αρνητικά και αν τους βρίσκει κάποιος, αναμφίβολα οφείλει να παραδεχτεί ότι διαθέτουν πολιτικό βάρος. Άλλωστε, η Αννίτα θεωρεί πως και οι δύο αποτελούν παρελθόν από την ηγεσία του ΔΗΣΥ.
Με τον Δημητρίου, όμως, είναι διαφορετικά. Είναι εν δυνάμει εσωκομματικός αντίπαλος. Είναι νέος ακόμη, άρα διαθέτει μακρύ πολιτικό μέλλον. Πιθανότατα θα επιχειρήσει και μελλοντικά να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος. Ως εκ τούτου, πρέπει να λιθοβολείται σε κάθε περίπτωση κατά την οποία αμφισβητεί την ηγεσία.
Παράλληλα, προς επιβεβαίωση ότι το καράβι είναι στο έλεος της φουρτούνας, η αποστολή επιστολής προς τον Χριστοδουλίδη για το κυπριακό, με περιεχόμενο το λιγότερο παιδαριώδες, αποτελεί εξόφθαλμα μια ερασιτεχνική προσπάθεια να στραφεί η προσοχή της κοινής γνώμης αλλού από τους καφενόβιους καβγάδες στην Πινδάρου.
Διότι αν δεν το έπραξε ως κίνηση αντιπερισπασμού, τότε απλώς, είναι πολύ πιο τραγική. Μονομερής κίνηση για άνοιγμα οδοφράγματος; Εδώ περιορίζεται η πολιτική σοφία μιας νέας πολιτικού, που φιλοδοξεί να εμφανιστεί ως ηγέτης; Συνταγές παλαιών δεκαετιών, καταδικασμένες σε αποτυχία.
Η ανέλιξη της Αννίτας Δημητρίου προς την κορυφή της πολιτικής εξουσίας έγινε με ταχύτητα φωτός. Βρέθηκε πρόεδρος της Βουλής, που ούτε στα πιο τρελά της όνειρα δεν θα έβλεπε (να μην θυμώνει όταν το υποδεικνύει ο Αβέρωφ διότι αυτή είναι η πραγματικότητα). Θέλει, όμως, και την προεδρία της Δημοκρατίας. Γι’ αυτό άρπαξε την ηγεσία της Πινδάρου με την πρώτη ευκαιρία.
Η πλεονεξία, όμως, είναι ενίοτε καταστροφική για τον άνθρωπο. Από την προεδρία της Βουλής θα μπορούσε να πολιτεύεται χωρίς φθορά. Από την προεδρία του ΔΗΣΥ θα δεχθεί τόνους φθοράς. Δεν μπορεί να κρύβεται. Εξ ου και ολοένα και περισσότερο απογοητεύει. Αποκαλύπτοντας τη ρηχότητά της.
Και είναι μόλις η αρχή. Έπεται το 2026 και το 2028… Και η τρικυμία δεν θα κοπάσει…
