Η ΦΟΝΙΚΗ έκρηξη στη ναυτική βάση στο Μαρί, στις 11 Ιουλίου 2011, είχε συνταράξει ολόκληρη την κοινωνία αλλά και τα θεμέλια του κράτους. Ενός κράτους, που μέσα από τις ανεπάρκειες του οδήγησε στο θάνατο 13 ανθρώπους. Δεκατρία μακρόσυρτα μνημόσυνα για εκείνους τους ανθρώπους που έδωσαν τη μάχη γνωρίζοντας την επικινδυνότητα και το ρίσκο που έβαλαν τη ζωή τους και η μνήμη δεν μπορεί να σβήσει.
Η Πολιτεία και η κοινωνία τιμά τους ήρωες του Μαρί. Η κοινωνία και η Πολιτεία κάθε χρόνο τιμά τους ανθρώπους αυτούς, που έπεσαν εν ώρα καθήκοντος. Οι δεκατρείς αυτοί άνθρωποι έδωσαν έναν άνισο αγώνα με την κόλαση της φωτιάς. Έδωσαν έναν άνισο αγώνα με τα επικίνδυνα εκρηκτικά, τα οποία κάποιοι είχαν τη φαεινή ιδέα να τα τοποθετήσουν σε χώρο που κατά τη διάρκεια της ημέρας τα «έβλεπε» ο καυτός ήλιος. Στοιβαγμένα σε κοντέινερ!
Η ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ εκείνου του τραγικού γεγονότος είναι πως χάθηκαν 13 άνθρωποι. Και το κράτος; Γυμνό. Ανεπάρκεια και προχειρότητα σε πολιτικό επίπεδο αλλά και τεχνοκρατικό. Και είναι προφανώς ασήκωτες οι πολιτικές ευθύνες, όπως συναφώς προκύπτει και από την απόφαση του Δικαστηρίου, όπως είναι και εκείνες των τεχνοκρατών.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ και δεν παρουσιάσθηκαν όλοι όσοι εμπλέκονταν στην υπόθεση ενώπιον του Δικαστηρίου και σε αυτό δεν ευθύνεται η Δικαιοσύνη. Είναι, όμως, προφανές πως στη συνείδηση των πολιτών καταδικάστηκαν ήδη.
ΤΙΜΩΝΤΑΣ τους 13 πεσόντες εκείνο που πρωτίστως πρέπει να γίνει είναι να αντιμετωπίσουμε τις στρεβλώσεις που διαμόρφωσαν εκείνες τις συνθήκες που οδήγησαν στη φονική έκρηξη. Δεκατρία χρόνια μετά και ακόμη συζητούμε τα ίδια ζητήματα. Προφανώς και δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Αλλά είναι προφανές πως λύσεις δεν προσφέρονται χωρίς ανατροπές. Και για να γίνει τούτο χρειάζεται όραμα και σχεδιασμός.
ΧΩΡΙΣ να αλλάξουν νοοτροπίες και πρακτικές, όλα μένουν τα ίδια. Προφανώς και δεν είναι εύκολο εγχείρημα καθώς θα πρέπει η κοινωνία, οι πολίτες να αναμετρηθούν με νοοτροπίες και κατεστημένα. Εδραιωμένες αντιλήψεις και προσεγγίσεις που δημιουργούν «κεκτημένα». Την ίδια ώρα δεν θα πρέπει να μηδενίζουμε τα πάντα καθώς με το χρόνο διαπιστώνονται διορθωτικές κινήσεις και πρόοδος. Πολλά, όμως, πρέπει να γίνουν ακόμη.
ΔΕΚΑΤΡΙΑ χρόνια μετά τον άδικο θάνατο των δεκατριών συμπολιτών μας, είναι οι συγγενείς που κουβαλούν στο σταυρό, που θυμούνται τους δικούς τους ανθρώπους και βιώνουν την απώλεια τους.
