Παραβιάστηκε το δικαίωμα της δίκαιης δίκης και το τεκμήριο της αθωότητας του κατηγορουμένου λόγω δημόσιων δηλώσεων από πολιτικά πρόσωπα και λόγω της αντιμετώπισης της οποίας έτυχε από τα ΜΜΕ. Ως εκ τούτου, ζητά την απαλλαγή του από τις οκτώ κατηγορίες τις οποίες αντιμετωπίζει. Το Δικαστήριο επιφύλαξε την απόφασή του για τις 19 Ιουλίου.
Ο λόγος για τον περιώνυμο Γιαννάκη Γιαννάκη, ο οποίος αντιμετωπίζει τέσσερις κατηγορίες για πλαστογραφία και τέσσερις κατηγορίες για κυκλοφορία πλαστού εγγράφου. Τρία χρόνια μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης από τον Γενικό Ελεγκτή Οδυσσέα Μιχαηλίδη, η δίκη δεν έχει ακόμη αρχίσει.
Είναι από τις περιπτώσεις, που όση υπομονή και αν διαθέτει κάποιος, δύσκολα δεν θα αγανακτήσει. Πρόκειται για μια πτυχή νομική και δικαστική την οποία δεν έχω καταλάβει ποτέ. Επειδή, λέει, η κοινωνία τον έχει καταδικάσει ήδη (στη συνείδησή της δηλαδή), επειδή κάποια πολιτικά πρόσωπα έχουν τοποθετηθεί δημοσίως με τρόπο που τον θεωρούν ένοχο και επειδή η αντιμετώπιση της οποίας έτυχε ο κατηγορούμενος στα ΜΜΕ ήταν τέτοια, που τον καταδίκασε, ζητά να απαλλαγεί των κατηγοριών.
Πρώτον, τι αναμένουν κατηγορούμενοι, δικηγόροι και δικαστές; Να έρχεται στο φως ένα σκάνδαλο όπως το συγκεκριμένο με το πτυχίο του εν λόγω κατηγορούμενου ή και χειρότερα σκάνδαλα και η κοινή γνώμη να παραμένει άφωνη; Να υποκρίνεται πως δεν βλέπει και δεν ακούει; Να μην σχολιάζει; Να μην εκφράζει άποψη; Να βλέπει ένα απολυτήριο με βαθμούς άλλα των άλλων και να σιωπά; Όποιος αναμένει από την κοινωνία να ποιεί τη νήσσα σε κάθε σκάνδαλο το οποίο προκύπτει μέχρι να εκδικασθεί η υπόθεση, απλώς, ζει με ψευδαισθήσεις.
Δεύτερον, διαχρονικά οι ευρισκόμενοι στο χώρο της Δικαστικής Εξουσίας διακηρύττουν (και καλά κάνουν) ότι η Δικαιοσύνη είναι αδέκαστη. Ότι είναι ακέραιη, αμερόληπτη, αδιάφθορη και δεν εξαγοράζεται. Επομένως, αν δεν επηρεάζεται από ενδεχόμενη προσπάθεια διεφθαρμένων να την επηρεάσουν μέσω δωροδοκίας, πώς είναι δυνατόν να μπορούν να την επηρεάσουν μέσω δημόσιων δηλώσεων ή τοποθετήσεων της κοινής γνώμης;
Αλίμονο, δηλαδή, σε όποια υπόθεση η κοινωνία εκφράζει άποψη, οι δικαστές να αποδέχονται τον ισχυρισμό ότι πρέπει οι κατηγορούμενοι να απαλλάσσονται των κατηγοριών τους. Αυτό δεν θα ήταν δικαιοσύνη αλλά θέατρο σκιών. Παράλληλα, είναι δυνατόν, όποτε η κοινωνία ή τα ΜΜΕ εκφράζονται, οι δικαστές να παραδέχονται ότι επηρεάζονται και να απαλλάσσουν τους κατηγορούμενους;
Άλλωστε, υπάρχουν και τρανταχτά παραδείγματα τα οποία καταδεικνύουν πως αυτός ο ισχυρισμός περί δήθεν παραβίασης της δίκαιης δίκης και του τεκμηρίου της αθωότητας λόγω δηλώσεων και τοποθετήσεων πολιτικών και κοινής γνώμης, δεν ευσταθεί. Ένα τέτοιο κλασσικό παράδειγμα είναι η υπόθεση του περιβόητου βίντεο του Αλ Τζαζίρα.
Αν πραγματικά έχει μιαν υπόθεση, όπου η αντίδραση της κοινής γνώμης και των ΜΜΕ ήταν εκρηκτική ήταν η συγκεκριμένη. Μάλιστα, οδήγησε σε παραίτηση του πρώην προέδρου της Βουλής Δημήτρη Συλλούρη. Εξαιρετικά απομακρυσμένο το ενδεχόμενο να βρισκόταν κάποιος που να θεωρούσε αθώους τους εμπλεκόμενους. Και όμως. Ήδη για έναν εκ των κατηγορουμένων έχουν αποσυρθεί οι κατηγορίες. Για τους υπόλοιπους, η στήλη εκτιμά βάσει στοιχείων και βάσει μαρτυριών, ότι οι πιθανότητες αθώωσής τους είναι πολλαπλάσιες εκείνων μιας ενδεχόμενης καταδίκης τους.
Πέραν όλων των προαναφερθέντων, το μέγα ερώτημα είναι άλλο. Ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος έχει αρνηθεί όλες τις κατηγορίες. Τουτέστιν, θεωρεί πως είναι αθώος. Είναι δυνατόν κάποιος ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του αθώο να μην επιθυμεί αυτό να αποδειχθεί μέσα από την εκδίκαση της υπόθεσης; Να διεκδικεί, απλώς, να αποσυρθούν οι κατηγορίες λόγω των δημόσιων τοποθετήσεων;
Και καλά, οι δικηγόροι θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους και να γλυτώσουν τον πελάτη τους με τον όποιο τρόπο. Ο ίδιος ο Γιαννάκη, όμως, θέλει να την γλυτώσει έτσι; Δεν αντιλαμβάνεται πως σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, θα είναι ένοχος στα μάτια των πάντων αφού δεν θα υπάρχει εκδίκαση της υπόθεσης και αποδεδειγμένη αθώωση;
Δικαστές, δικηγόροι και κατηγορούμενος έχουν υποχρέωση έναντι της κοινωνίας να προχωρήσουν σε εκδίκαση της υπόθεσης μέχρι τέλος. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, είτε συμφωνεί κάποιος είτε όχι, θα γίνει σεβαστό. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή όχι!
