ΤΑ αποτελέσματα των ευρωεκλογών επιβεβαίωσε το προφανές: Τη δυσαρέσκεια της κοινωνίας έναντι του πολιτικού συστήματος. Αυτή η δυσαρέσκεια δεν είναι τωρινή, αλλά διαχρονική ωστόσο αυτή τη φορά εκφράσθηκε με ηχηρό τρόπο στην κάλπη. Δεν κτύπησε καμπανάκι αλλά καμπάνα στα αυτιά των κομματικών ηγεσιών. Το ζητούμενο είναι κατά πόσο θα ακούσουν το μήνυμα και θα αντιδράσουν διορθωτικά.
ΓΙΑ το αποτέλεσμα του ανεξάρτητου Ευρωβουλευτή, Φειδία Παναγιώτου, έχουν αναφερθεί πολλά. Για το φαινόμενο Φειδία έχουν ειπωθεί, γραφτεί, πάρα πολλά. Είναι προφανές πως η κοινωνία θέλησε να εκφράσει τη δυσαρέσκεια και την απαξίωση έναντι του πολιτικού συστήματος μέσα από τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα. Έτυχε ο συγκεκριμένος υποψήφιος με την έντονη του δράση στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης να καταφέρει να εκφράσει αυτή την απαξίωση. Ούτε ο ίδιος, όπως δήλωσε, δεν το ανέμενε.
ΤΑ κόμματα δεν πρέπει να παραμείνουν στις διαπιστώσεις. Δεν πρέπει να δηλώσουν ακόμη μια φορά ότι «θα αφουγκραστούν» τα μηνύματα των πολιτών. Αυτό λένε μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση και μόλις «σβήσουν» τα φώτα, οι… προβολείς χάνονται και τα μηνύματα. Αυτό προκύπτει από το αποτέλεσμα. Όχι τώρα αλλά διαχρονικά.
ΟΙ πολίτες φροντίζουν να στέλνουν τα πολιτικά μηνύματα αλλά φαίνεται πως το πολιτικό σύστημα δεν καταφέρνει- ή και δεν θέλει- να τα εισπράξει, να τα αξιολογεί με στόχο να τα αλλάξει. Είναι σαφές πως για να μπορέσει να υπάρξει «επανασύνδεση» του πολιτικού συστήματος με την κοινωνία, με τους πολίτες. Για να γίνει τούτο, όπως δείχνουν και τα εκλογικά αποτελέσματα, πρέπει να γίνουν βήματα, να αλλάξουν προσεγγίσεις και πολιτικές. Κι αυτό δεν θα το κάνουν οι πολίτες αλλά τα κόμματα. Το θέλουν; Μπορούν; Αυτά είναι τα ερωτήματα, που τίθεται έντονα και πιεστικά από τους πολίτες, την κοινωνία, πρέπει να απαντηθούν από τα κόμματα. Οφείλουν να δώσουν απαντήσεις και να αλλάξουν. Δεν έχουν την πολυτέλεια να μην κάνουν βήματα προσέγγισης προς την κοινωνία.
ΟΙ εκλογές έχουν τελειώσει. Η μακρά προεκλογική περίοδος ανήκει στο παρελθόν. Οι διπλές εκλογές έστειλαν μηνύματα, πολιτικά και κοινωνικά, το σίγουρο όμως είναι πως δεν κατάφεραν να «σπάσουν» ένα άλλο φαινόμενο. Αυτό της αποχής. Με τόσους υποψήφιους ( για την τοπική αυτοδιοίκηση) θα έπρεπε να υπήρχε και αυξημένη συμμετοχή των πολιτών στις κάλπες. Τούτο δεν έγινε.
