Κάτι θα ξέρουν τα κομματικά επιτελεία και οι επικοινωνιολόγοι τους, δεν είναι δυνατό να το κάνουν στα κουτουρού. Εμάς, τους εκτός, μας φαίνεται παράξενο.
ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ δίνουν την εντύπωση ότι η προσπάθεια είναι να αρπάξει ψηφοφόρους το ένα κόμμα από το άλλο. Ειδικά για τις ευρωεκλογές. Αυτή ήταν η προεκλογική τους. Ανταλλαγή πυρών μεταξύ τους. Μπορεί, φυσικά, να το κάνουν και από συνήθειο, έτσι έμαθαν, δεξιά κι αριστερά να κοντράρονται για να φανατίζουν τους οπαδούς.
Είναι, όμως, για να αναρωτιέσαι: Θα πάρει ψήφους ο ΔΗΣΥ από το ΑΚΕΛ και το ΑΚΕΛ από τον ΔΗΣΥ; Ελάχιστους. Αυτό που προσπαθούν προφανώς να ανακόψουν με αυτή την κόντρα είναι τις διαρροές. Ο φανατισμός άλλων εποχών θα συγκρατήσει αναποφάσιστους ψηφοφόρους οι οποίοι είναι πιθανόν να μην ψηφίσουν παραδοσιακά. Όχι ότι θα ψηφίσουν οι δεξιοί την αριστερά ή οι αριστεροί την δεξιά. Όσοι «αποσκιρτήσουν» θα πάνε σε γειτονικά κόμματα.
Όπως κάνουν σε πάρα πολλές εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων χρόνων. Πριν δέκα χρόνια, στις ευρωεκλογές του 2014, ο ΔΗΣΥ πήρε ποσοστό 37.75%, με 97.732 ψηφοφόρους. Στις ευρωεκλογές του 2019, τις προηγούμενες δηλαδή, έπεσε στο 29,02% με 81.539 ψηφοφόρους.
Το ΑΚΕΛ, το 2014 πήρε 26.98% με 69.852 ψηφοφόρους. Το 2019 πήρε 27.49% με 77.241. Αλλά, αυτό δεν ανατρέπει την καθοδική τάση αφού δέκα χρόνια προηγουμένως, στις ευρωεκλογές του 2009 είχε 34.90% με 106.922 ψηφοφόρους. Όπως και ο ΔΗΣΥ, που το 2009, είχε 35,65% με 109.209 ψηφοφόρους. Ακόμα πιο ευδιάκριτη είναι η κατρακύλα στις βουλευτικές εκλογές, όπου διαπιστώνεται απώλεια δεκάδων χιλιάδων ψηφοφόρων από τα δύο μεγάλα κόμματα. Από το 2011 μέχρι το 2021 ο ΔΗΣΥ έχασε 39.354 ψηφοφόρους (βουλευτικές εκλογές) και το ΑΚΕΛ έχασε 52.258 ψηφοφόρους.
Φυσικά ίδια εικόνα διαπιστώνεται σε όλα τα κόμματα, και σε όσα ακολουθούν τους «μεγάλους», αλλά μεγάλα καράβια μεγάλες φουρτούνες. Η αγωνία ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ εστιάζεται στην πρώτη θέση. Ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα κανονικό.
Αυτό, που δεν έχουν αντιληφθεί, παρά τις αλλεπάλληλες κατραπακιές, είναι πως δεν λειτουργεί σήμερα ο παλιός φανατισμός και οι συσπειρώσεις. Δεν υπάρχει πλέον εκτεταμένος «κομματικός πατριωτισμός», ώστε στην απόφαση των πολιτών να έχει το παλιό βάρος της δεξιάς και της αριστεράς. Παλιά ψήφιζαν οι οπαδοί ΔΗΣΥ ή ΑΚΕΛ με μόνο κριτήριο να μην βγει ο άλλος πρώτος. Σήμερα, από τη μια υπάρχει διάχυτη απογοήτευση από τα κόμματα και από την άλλη υπάρχουν περισσότερες επιλογές και για τον δεξιό και για τον αριστερό ψηφοφόρο.
Είναι γεγονός ότι σε αυτές τις ευρωεκλογές το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχει ο ΔΗΣΥ. Οι απώλειες του προς το ΕΛΑΜ είναι φανταχτερές και τον αφήνουν και ιδεολογικά εκτεθειμένο. Διότι, επέτρεψε να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε το γειτονικό του κόμμα να είναι η ακροδεξιά και όχι η κεντροδεξιά. Αλλά, έχει να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα και τη μάζα των όσων Τουρκοκύπριων ψηφίσουν, που κατά μεγάλη πλειοψηφία θα δώσουν ψήφο στο ΑΚΕΛ. Αν είναι οκτώ ή δέκα χιλιάδες θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στο άγχος της πρώτης θέσης. Το 2019 ψήφισαν 5.804 Τουρκοκύπριο, οι 4.076 ψήφισαν το ΑΚΕΛ και μόνο οι 68 ψήφισαν ΔΗΣΥ.
Όταν, λοιπόν, ο ΔΗΣΥ κάνει καθημερινές «επιθέσεις» για να πείσει ότι το ΑΚΕΛ είναι αντιευρωπαϊκό κόμμα και θέλει να πάει στην ΕΕ για να την χαλάσει δεν θα προσελκύσει για τον εαυτό του ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ, θα τους στείλει σε άλλα αριστερόστροφα κόμματα. Κι όταν το ΑΚΕΛ αντίστροφα στήνει την επιχειρηματολογία του στο ότι ο ΔΗΣΥ ανήκει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που «συστηματικά στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα της Κύπρου και του λαού μας» (λόγια του εκπροσώπου του ΑΚΕΛ), δεν θα προσελκύσει προς το ΑΚΕΛ συναγερμικούς ψηφοφόρους, θα τους στείλει σε δεξιόστροφα κόμματα. Προς το ΕΛΑΜ, για παράδειγμα, το οποίο έκατσε στην κλούβα, παριστάνει την αθώα περιστερά και φροντίζουν οι άλλοι να του στέλνουν ψηφοφόρους.
Με την προεκλογική που παρακολουθήσαμε, η καθοδική πορεία των μεγάλων θα συνεχιστεί, όπως και η ανοδική πορεία της ακροδεξιάς. Αλλά εδώ, έβαλαν στο παιχνίδι έναν τύπο που δεν έχει τίποτε να πει, κι ακόμα να καταλάβουν ότι πάνε λάθος!
