Φτάνοντας στον τέλος μια πολύ περίεργης προεκλογικής εκστρατείας μπορεί πλέον να γίνει αντιληπτό στον κάθε εμπλεκόμενο, το πώς η Δημοκρατία εγκλωβίστηκε στην κατά τ’ άλλα, φαεινή ιδέας της ταυτόχρονης διεξαγωγής των δύο εκλογικών αναμετρήσεων.
Το κόστος από αυτή λανθασμένη απόφαση που λήφθηκε κάποτε υπό άλλες συνθήκες και δεδομένα αλλά και με ένα πολύ επιδερμικό τρόπο σκέψης και πολιτικής ανάλυσης είναι πρωτίστως προς την ίδια την Δημοκρατία και μετά προς όλους τους υπόλοιπους. Στο κάτω- κάτω, θα πει κάποιος, τα κόμματα πληρώνουν τα λάθη των αποφάσεων τους. Οι πολίτες όμως γιατί;
Την Κυριακή, ανάλογα και με τη συμμετοχή, θα μπορεί να κάποιος να πει ότι θα δοκιμαστεί και το κύριο επιχείρημα όσων υποστήριξαν την ιδέα της ταυτόχρονης δημιουργίας των δύο εκλογικών αναμετρήσεων, με το σκεπτικό ότι θα υπήρχε επιπλέον κίνητρο για συμμετοχή. Όντως, είναι λογικό να αναμένει κάποιος ότι με δύο εκλογικές αναμετρήσεις, διαφορετικού χαρακτήρα και με την μία εκ των δύο να αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση, να αναμένει κάποιος μεγαλύτερη συμμετοχή.
Σε αυτό το σημείο, όπως έχει επισημανθεί και άλλες φορές, ίσως δεν σταθμίστηκε σοβαρά η παράμετρος της μεταρρύθμισης και οι αλλαγές που επέφερε στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτά τα νέα δεδομένα, ο κόσμος προσπαθεί να τα μάθει και να αντιληφθεί τι σημαίνουν και τι αντίκτυπο θα έχουν στην καθημερινότητα του.
Ποιος θα είναι ο περιφερειάρχης και ποιες οι ευθύνες του, τι ρόλο θα έχουν οι αντιδημάρχοι, ποιο το έργο των δημοτικών συμβούλων και πάει λέγοντας. Για αυτές τις θέσεις όμως είναι που καλείται αύριο να δώσει την ψήφο του ο κόσμος. Όταν δεν γνωρίζει καλά- καλά ποια θα είναι τα δεδομένα που θα έχει ενώπιον του την επόμενη μέρα, πώς είναι δυνατόν να είναι σε θέση να ψηφίσει;
Υπό αυτά τα δεδομένα, προκύπτει ως προβληματισμός, το εξής ζητούμενο: Αν αυξηθεί ο αριθμός των ατόμων που θα προσέλθει στις κάλπες, θα σημαίνει ότι το πείραμα της ταυτόχρονης εκλογικής αναμέτρησης έχει πετύχει; Ενισχύθηκε η Δημοκρατία; Διότι προκύπτει και ένα άλλο ζητούμενο που έχει να κάνει με το αν τελικά οι πολίτες που θα προσέλθουν στην κάλπη θα είναι σε θέση να μπορούν ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα για όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις και με συναίσθηση του τι πράττουν, ή απλά αν θα πάνε στην κάλπη για να ψηφίσουν τον γνωστό, τον φίλο, τον συγγενή, τον κουμπάρο, τον γείτονα κλπ, που έτυχε να είναι υποψήφιος σε μία από τις χιλιάδες θέσεις της νέας τοπικής αυτοδιοίκησης και νιώθουν υποχρέωση να το κάνουν; Είναι βέβαια ότι στο τέλος της ημέρας, ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων, έτσι θα ενεργήσει.
Σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής, με εξαίρεση σε κάποιο βαθμό το ΑΚΕΛ, ποια ήταν ενημέρωση που έκαναν τα κόμματα προς τους πολίτες για όλα αυτά τα δεδομένα που δημιουργούνται και πώς πρέπει να ψηφίσουν;
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Είμαστε στην τελευταία εβδομάδα της προεκλογικής, χωρίς ουσιαστικά τα κόμματα και οι υποψήφιοι να έχουν καταφέρει να βγάλουν προς τα έξω τα όποια πολιτικά μηνύματα και να διεξαχθεί ένας ουσιαστικός διάλογος με αντιπαραβολή πολιτικών επιχειρημάτων. Ποιο είναι το διακύβευμα των ευρωεκλογών;
Ποιες είναι οι προκλήσεις που θα έχει ενώπιον του το Ευρωκοινοβούλιο την επόμενη πενταετία και πώς αυτές οι αποφάσεις πού θα λφθούν θα έχουν αντίκτυπο στην καθημερινότητα του κόσμου; Γιατί είναι σημαντική η επιλογή των ευρωβουλευτών; Το μόνο θέμα στο οποίο έγινε αναφορά πολλές φορές ήταν το μεταναστευτικό και αυτό γιατί τα κόμματα θεώρησαν ότι έτσι θα ανακόψουν την τάση προς την ακροδεξιά. Τις τελευταίες μέρες ασχοληθήκαμε και για την περίπτωση του Φειδία Παναγιώτου, διότι ανακαλύψαμε ότι ένα μέρος της κοινωνίας, θέλει να κάνει την… επανάσταση της κάνοντας «πασιαμά» με την ψήφο της.
Γέμισαν οι δρόμοι με ταμπέλες υποψηφίων. Για την Ευρωβουλή, για τη Δημαρχία, την αντιδημαρχία, τον πρόεδρο του Επαρχιακού Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα δημοτικά συμβούλια, τις σχολικές εφορείες και τα κοινοτικά συμβούλια. Βομβαρδιζόμαστε καθημερινώς από διαφημιστικά σποτάκια και φωτογραφίες στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Στο τέλος όμως της ημέρας, ποιο είναι αποτέλεσμα;
