Διανύουμε λίγες μέρες πριν από τις εκλογές της 9ης Ιουνίου και σε κάθε γωνιά του δρόμου αντικρίζουμε και μια φωτογραφία υποψηφίου, που προσπαθεί να αποσπάσει λίγη από την προσοχή μας. Πού ξέρετε, μπορεί και να θαμπωθούμε από τη γοητεία κάποιου υποψηφίου και να θέλουμε να τον ψηφίσουμε… Αυτό σκέφτονται, άραγε, κάποιοι υποψήφιοι και δεν έχουν αφήσει δρόμο για δρόμο χωρίς αφισοκόλληση;

Ούτε πως βρισκόμαστε στο 2024 και στον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπου με λιγότερα χρήματα μπορεί κανείς να επικοινωνήσει το μήνυμά του σε χιλιάδες πολίτες και με διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικές πλατφόρμες. Κάποιοι, λοιπόν, φαίνεται ότι ζουν ακόμη στο 1990 και προτιμούν να επενδύουν σε ταχτικές του παρελθόντος για να προσφέρουν λύσεις στα προβλήματα του μέλλοντος.

Μέσα στο σκηνικό αυτό, κάποιοι ξέθαψαν από τα χρονοντούλαπα της ιστορίας τον Μακάριο, άλλοι ανακαλούν το πραξικόπημα, πολλοί είναι αυτοί που παρελθοντολογούν, αντί να προτείνουν λύσεις και εισηγήσεις και στη συνέχεια αναρωτιούνται, γιατί πολλοί πολίτες τους γυρίζουν την πλάτη.

Άσε που κομματικά στελέχη και υποψήφιοι βγαίνουν στα τηλεοπτικά πάνελ με τουπέ και ειρωνεία και απευθύνονται στον κόσμο με υφάκι, λες και είναι υπήκοοι τους, που λόγω της… ιστορίας τους, οι πολίτες τους χρωστούν και πρέπει να τους ψηφίζουν αιώνια… Άσχετα αν κάποιοι από αυτούς έχουν αθετήσει υποσχέσεις ή δεν έχουν εργαστεί επί της ουσίας για τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών.

Φαίνεται ακόμη πως τα παραδοσιακά κόμματα δεν έχουν λάβει ούτε τα μηνύματα προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων για την αμφισβήτηση, που βιώνουν από την κοινωνία. Να θυμίσουμε ότι στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, πέραν από το 34,28% της αποχής, τις χιλιάδες πολιτών που δεν εγγράφηκαν στους κομματικούς καταλόγους, την άνοδο του ΕΛΑΜ στην τέταρτη θέση, ένα 15% επίσης από τους ψηφοφόρους επέλεξε μικρά κόμματα και ανεξάρτητους υποψηφίους, που δεν εισήλθαν στη Βουλή και ως εκ τούτου αυτό το ποσοστό πολιτών, που προσήλθε στις κάλπες, δεν αντιπροσωπεύεται.

Ανάλογα μηνύματα κομματικής ανυπακοής έστειλε ο κόσμος και στις προεδρικές εκλογές, όπου πολλοί πολίτες ψήφισαν τον νυν πρόεδρο, αντίθετα από την επίσημη γραμμή του κόμματος, ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες, αφού, παρόλο που ο Νίκος Χριστοδουλίδης αποτελούσε μέλος της απερχόμενης κυβέρνησης, κατάφερε καλώς ή κακώς να μην ταυτιστεί μαζί της…

Σε μια εποχή αμφισβήτησης του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, σε μια περίοδο όπου ο κόσμος έχει μπουχτίσει από τη διαπλοκή, το βόλεμα και την υποκρισία, δεν θα έπρεπε, λοιπόν, να ξαφνιάζει η δημοσκοπική, τουλάχιστον, άνοδος νέων σχηματισμών, όπως το VOLT, που αποτελείται κατ’ εξοχήν από νέους ανθρώπους, αλλά και του youtuber Φειδία, ο οποίος μιλώντας σε απλή γλώσσα, με αυθεντικότητα και χρησιμοποιώντας τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κατάφερε να στρέψει την προσοχή πάνω του, να κάνει τον κόσμο να τον ακούσει και σήμερα κάποιοι να κάνουν λόγο για το «φαινόμενο Φειδίας»…. Όπως πριν από κάποιους μήνες, κάποιοι άλλοι έκαναν λόγο για το «φαινόμενο Κασσελάκης» στην Ελλάδα…

Ένα «φαινόμενο», που θα το βλέπουμε στο μέλλον να παρουσιάζεται όλο και συχνότερα, εφόσον διανύουμε μια εποχή, όπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσφέρουν το βήμα σε περισσότερους ανθρώπους να ξεπεράσουν τους κομματικούς μηχανισμούς και με αμεσότητα να προβάλουν το μήνυμά τους στις μάζες, εκεί όπου τα παλαιότερα χρόνια φαινόταν αδύνατον σε κάποιον ανένταχτο πολίτη να το πράξει, πράγμα που βεβαίως γεννά ευκαιρίες, αλλά την ίδια ώρα και κινδύνους για τη Δημοκρατία. Τίποτα δεν είναι άσπρο ή μαύρο.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όπως ο κόσμος αλλάζει ταχύτατα, έτσι αλλάζει και ο τρόπος επικοινωνίας και πολιτεύεσθαι. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο πιο γρήγορα θα αντιμετωπίσουμε το σήμερα με όρους του παρόντος και όχι με παρωχημένη ρητορική και όρους του παρελθόντος.