Μίλησε ο σοφός δημογέροντας, Ιωάννης Κασουλίδης. Και εξήγησε χωρίς περιστροφές -αυτός που ξέρει την Ευρώπη απ΄ έξω κι ανακατωτά- ότι «η κοινή διακήρυξη 15 ευρωπαϊκών κομμουνιστικών κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου και του ΑΚΕΛ, για τις προσεχείς ευρωπαϊκές εκλογές αντιπαρατίθεται με την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις βασικές αξίες της».
Σπουδαία διαπίστωση! Αλλά, το ΑΚΕΛ δεν άλλαξε θέσεις τώρα, λόγω των εκλογών, είχε τις ίδιες θέσεις και πριν ενάμιση χρόνο και ήταν και τότε στην ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όταν ο σοφός Γιαννάκης, καλούσε τους Συναγερμικούς να κάνουν την υπέρβασή τους και να ψηφίσουν για Πρόεδρο Δημοκρατίας τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ. Διότι, έλεγε, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, «θα εμπνεύσει (καλύτερα από τον Χριστοδουλίδη) την εμπιστοσύνη του διεθνούς παράγοντα ότι πράγματι εμείς επιθυμούμε την επίλυση του Κυπριακού» (…) «και δεν συμφωνώ με όσους λένε ότι οι ενδιαφερόμενοι θα τραβήξουν πίσω επειδή είναι υποψήφιος του ΑΚΕΛ» (9/2/23).
Ήταν σίγουρος ότι δεν θα τραβήξουν πίσω οι ενδιαφερόμενοι λόγω ΑΚΕΛ, γι΄ αυτό και «είμαι έτοιμος να κάνω την υπέρβαση μου». Ενώ σήμερα, άλλες εκλογές αυτές, ακούει ΑΚΕΛ και βγάζει σπυράκια, που λέει ο λόγος. Διότι, στο ΑΚΕΛ, όπως διαπιστώνει, «όταν προκληθούν εδώ στην Κύπρο ότι είναι ευρωσκεπτικιστές διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους». Έτσι βολεύει σε αυτές τις εκλογές. Στις προηγούμενες βόλευε αλλιώς. Ήθελε να βοηθήσει το ΑΚΕΛ κι ας ήταν ευρωσκεπτικιστές, να βγάλει Πρόεδρο Δημοκρατίας, αλλά όχι να βγάζουν και ευρωβουλευτές!
Και μάλιστα, «κάρφωνε» κι άλλους ότι θα κάνουν την υπέρβαση, «παραδείγματος χάριν ο υπουργός Οικονομικών Κωνσταντίνος Πετρίδης», έλεγε. Μα κι ο Πετρίδης είναι τώρα υποψήφιος ευρωβουλευτής και στις συζητήσεις τον ακούμε στο ίδιο μοτίβο με τον Κασουλίδη για τους ακελικούς ευρωσκεπτικιστές. Όμως, ο κ. Πετρίδης, είναι νέος άνθρωπος και ίσως πραγματικά να πιστεύει στις δυνατότητές μας ως κράτος – μέλος της ΕΕ κι έχει μέλλον να δείξει. Η αναφορά γίνεται γιατί καταδεικνύει τα πολλά παραμύθια που μας πουλάνε οι πολιτικοί μας αναλόγως το τι τους εξυπηρετεί την δεδομένη συγκυρία και τις προσωπικές επιλογές τους με κριτήρια άλλα από αυτά που υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και τους πολίτες.
Ο κ. Κασουλίδης, αντίθετα, έδειξε ήδη τι μπορεί να προσφέρει και έχει ευθύνη για το πού βρισκόμαστε σήμερα, ακόμα και για τις αντιλήψεις που υπάρχουν στην ΕΕ για το Κυπριακό. Διότι, ένας πολιτικός που διετέλεσε πάνω από δέκα χρόνια υπουργός Εξωτερικών (επί Κληρίδη και επί Αναστασιάδη) και πάνω από δέκα χρόνια ευρωβουλευτής, θα έπρεπε να αφήσει κατά μέρος τις συμβουλές και να μας εξηγεί τι πήγε λάθος κι έχουμε τους Ευρωπαίους να νομίζουν πως το πρόβλημα της Κύπρου είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των κοινοτήτων και τίποτε άλλο.
Διαβάζαμε χτες, για παράδειγμα, τη συνέντευξη της Επιτρόπου Συνοχής και Μεταρρυθμίσεων της ΕΕ, Ελίζας Φερέιρα, στη Γενί Ντουζέν, η οποία μιλούσε ενθουσιασμένη για τον τριπλασιασμό του όγκου του εμπορίου της πράσινης γραμμής, και νομίζαμε πως μιλά για κάποια άλλη χώρα. Αυτό θα στηρίξει τη συμφιλίωση, έλεγε. Το εμπόριο! «Είναι ένα σημαντικό μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης». Ως να αναφερόταν στη συμφιλίωση στη Νότιο Αφρική ή στην Κολομβία.
Μιλούσε και για την κατασκευή ενός σταθμού παραγωγής περίπου 36 MW και εγκατάστασης αποθήκευσης ενέργειας, στη νεκρή ζώνη, καλούσε και τους Τουρκοκύπριους να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές «και να εκλέξουν τους εκπροσώπους τους που θα υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους»…
Αυτό είναι το πρόβλημα στην Κύπρο, σε ευρωπαϊκό έδαφος, η συμφιλίωση μεταξύ των κοινοτήτων, που θα επέλθει μέσω του εμπορίου και των φωτοβολταϊκών της νεκρής ζώνης. Ούτε κατοχικός στρατός, ούτε επεκτατική Τουρκία επηρεάζουν τη συμφιλίωση. Αλλά, όταν τα ίδια πιστεύουν και οι ευρωβουλευτές μας ή και οι επί χρόνια επικεφαλής της διπλωματίας μας, τι να περιμένουμε από την Επίτροπο Φερέιρα από την μακρινή Πορτογαλία;
