ΜΙΑ, ομολογουμένως, φιλόδοξη στρατηγική διαμορφώνεται με στόχο το μερίδιο μετακινήσεων των δημοσίων συγκοινωνιών αυξηθεί από το 3% που είναι σήμερα στο 17% με αντίστοιχη μείωση στη χρήση αυτοκινήτου κατά 14%. Αυτή είναι προσδοκία, ο μεγάλος στόχος. Σημειώνεται συναφώς ότι στην Κύπρο, το 22% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου αποδίδεται στις μεταφορές.
Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) για το Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Χερσαίων Μεταφορών με ορίζοντα το 2040, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του «Φ», εστιάζει την προσπάθεια της, μεταξύ άλλων, στη βελτιστοποίηση της οικονομικής απόδοσης των επιβατικών μεταφορών και των μεταφορών εμπορευμάτων. Επιπλέον, οι υπάρχουσες και οι προγραμματιζόμενες υποδομές θα αξιολογηθούν ως προς την οικονομική βιωσιμότητα και την ευθυγράμμισή τους με τους στόχους της εθνικής πολιτικής.
ΕΙΝΑΙ προφανές πως για να γίνουν όλα αυτά, που προδήλως είναι θετικά, θα πρέπει να αλλάξουν πολλά. Πρωτίστως νοοτροπία για να χρησιμοποιούνται τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα λεωφορεία δηλαδή. Η ευκολία της χρήσης ιδιωτικού αυτοκινήτου δεν εγκαταλείπεται εύκολα από τους Κυπρίους. Για να γίνει τούτο θα πρέπει πρωτίστως τα δρομολόγια των λεωφορείων να εξυπηρετούν στον μέγιστο βαθμό τις ανάγκες των πολιτών. Κι αυτό δεν είναι εύκολο. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να υπάρξει ενημέρωση για την ανάγκη να χρησιμοποιούνται τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
ΣΤΟ σχέδιο που συζητείται περιλαμβάνεται και σενάριο για αστικά διόδια και ζώνες χαμηλών εκπομπών στις πόλεις Λευκωσίας, Λάρνακας και Λεμεσού περιορισμό της κίνησης των αυτοκινήτων στο κέντρο των πόλεων και μείωσης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Στην πρόταση γίνεται αναφορά για σχέδια αξιολόγησης τελών για συγκεκριμένες υποδομές (π.χ. αυτοκινητόδρομοι) ή περιοχές (π.χ. αστικά κέντρα). Δεν μπορούμε να αναφέρουμε με σιγουριά πως τέτοια μέτρα θα αποδώσουν και πώς θα αντιμετωπιστούν από τους πολίτες. Σίγουρα αυτό θα φανεί και από τη δημόσια ανοικτή διαβούλευση, που ολοκληρώνεται στις 14 Ιουνίου.
ΓΙΑ να μην μείνουμε στα σχέδια και στις ασκήσεις επί χάρτου, στις στρατηγικές μελέτες, θα πρέπει να υπάρξει περισσότερη εμπλοκή των πολιτών και των τοπικών κοινωνιών. Θα πρέπει να δίνονται λύσεις, που να είναι «ορατές» στους πολίτες. «Αφήνω το αυτοκίνητο και κυκλοφορώ με λεωφορείο, με ποδήλατο, με σκούτερ…». Είναι αυτό εφικτό; Είναι αλλά πρέπει να αποδειχθεί στην πράξη και να εδραιωθεί στην κοινωνία πως έτσι βολεύει καλύτερα και εξυπηρετείται ο πολίτης πηγαίνοντας και επιστρέφοντας από την εργασία του.
