Κάποτε, ο Σαββόπουλος έλεγε ότι η Ελλάδα αναστενάζει στα γήπεδα. Αν ξανάγραφε σήμερα το τραγούδι, η Παράγκα θα ήταν μέσα στα σχολεία, όπου οι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί, αριστερής κοπής βεβαίως, θέλουν πάντα να στήνουν το παιχνίδι στα δικά τους μέτρα. Με πρώτο, το «όχι» στην αξιολόγηση!
Όπως διαβάζω στις ειδήσεις των ημερών, η περιοδική έρευνα PISA του ΟΟΣΑ για το 2022, που εκπονήθηκε σε 81 χώρες και με συμμετοχή 700.000 μαθητών, κατέδειξε ότι οι Έλληνες 15χρονοι είχαν χειρότερες επιδόσεις σε σύγκριση με το 2018 και μάλιστα ήταν πολύ χαμηλότερες από τον μέσο όρο των χωρών του Οργανισμού. Οι επιδόσεις των 15χρονων παιδιών στα μαθηματικά, στην κατανόηση κειμένου και στις φυσικές επιστήμες ήταν αποκαρδιωτικές. Δεν ξέρω ποιοι και πόσοι ανησύχησαν, κυρίως από την εκπαιδευτική κοινότητα.
Οι συνδικαλιστές καθόλου! Γενικά, η πιο εύκολη απάντηση στα καίρια ζητήματα του τόπου μας, ήταν και παραμένει το «Όχι». Με αυτό, κλείνει το ζήτημα. Τι άλλο να πεις;
Με το «Ναι», από την άλλη, αρχίζει κάτι καινούργιο. Θέλει δουλειά, προσπάθεια και κόπο. Αν μ’ εννοείτε…
Κατά τα άλλα, εν όψει ευρωεκλογών, αυτό το επικοινωνιακό γιουρούσι υποψηφίων και πολιτικών ηγετών σε όλη την επικράτεια με ενοχλεί και με προσβάλλει. Όχι μόνο επειδή γίνεται με όρους σόσιαλ μίντια (σε άλλες χώρες, γίνεται κυρίως πόρτα-πόρτα ακόμα), αλλά και επειδή, ακόμα και σε αυτά, υπάρχει πολλή επιφάνεια…
Στην Αγγλία, θυμάμαι, όποτε καλύπταμε εκλογές, εθνικές, τοπικές, ευρωπαϊκές (προ Brexit), οι ερωτήσεις μας προς τους υποψηφίους ήταν αυτές που τους έθεταν, ή θα ήθελαν να τους θέσουν, οι απλοί πολίτες:
— Τι θα κάνεις για το τάδε πρόβλημα;
— Πού θα βρεις τα λεφτά;
— Αυτό που λες, πώς τεκμηριώνεται;
— Και, ποια είναι τα τυπικά σου προσόντα για να ξέρουμε εάν μπορείς να κάνεις, ή να προωθήσεις αυτά που υπόσχεσαι;
Απλά πράγματα. Που όμως, στην εποχή των σόσιαλ μίντια, όπου ο καθένας γράφει ό,τι θέλει, ή του γράφουν ό,τι θέλουν, κατασκευάζεται μια εικόνα … περίεργη. Μια εικόνα που δεν ταιριάζει πάντα με τις απαιτήσεις του αξιώματος που κάποιος θέλει να υπηρετήσει…
Πρόσωπο της Ημέρας: Ο εικονιζόμενος (από Getty Images) εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (γνωστού με τα αρχικά ICC), Καρίμ Καν, ζητά εντάλματα σύλληψης για τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου και τον υπουργό Άμυνας, Γιοάβ Γκάλλαντ, καθώς και τους ηγέτες της Χαμάς, Γιάχγια Σινουάρ, Μοχάμεντ Ντεΐφ και Ισμαήλ Χανίγιε, για φερόμενα εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν στο Ισραήλ και τη Γάζα από τις 7 Οκτωβρίου και μετά.
Η εισήγησή του, που θα συνοδευτεί άμεσα και από έκδοση συλλήψεων για τους προαναφερόμενους, έχει προκαλέσει πολλές, και έντονες αντιδράσεις. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, την χαρακτήρισε εξωφρενική.
Η Γαλλία όμως, διά του προέδρου της Εμμανουέλ Μακρόν, διαχωρίζοντας τη θέση της από δυτικούς συμμάχους όπως Ηνωμένες Πολιτείες, Βρετανία και Ιταλία, τάσσεται υπέρ της απόφασης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
Κανένας δεν είναι υπεράνω του νόμου δήλωσε προχθές στην Κριστιάν Αμανπούρ του CNN, που έβγαλε αυτήν την αποκλειστική είδηση που «παίζει» ακόμα στις πρώτες θέσεις των ειδήσεων σε όλα τα μεγάλα μίντια του κόσμου.
Ο Καρίμ Χαν απέκτησε γρήγορα τη φήμη ενός δεινού και αυστηρού εισαγγελέα.
Επικεφαλής ενός Δικαστηρίου που φημιζόταν για τις καθυστερημένες και αργές διαδικασίες του, κινήθηκε πολύ γρήγορα εναντίον και του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, για φερόμενα εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία.
Είναι 54 ετών, Βρετανός δικηγόρος, γεννημένος και μεγαλωμένος στο Εδιμβούργο από μουσουλμάνους γονείς. Ειδικεύεται στο διεθνές ποινικό δίκαιο και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Θεωρείται αυστηρός και δίκαιος.
Ευτυχώς, υπάρχουν στον κόσμο και, μάλιστα, σε υψηλά δικαστικά νομικά αξιώματα, νομική με θάρρος, με κατάρτιση και δίχως εξαρτήσεις από κανένα κέντρο εξουσίας…
