Ο ΚΥΡΙΟΣ  λόγος για τον οποίο οι νέοι στην Κύπρο δεν προτίθενται ή δεν είναι σίγουροι αν θα ψηφίσουν στις επερχόμενες ευρωεκλογές στις 9 Ιουνίου είναι το ότι δεν εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Αυτό αναφέρεται στα ευρήματα ειδικής έρευνας του Ευρωβαρόμετρου για τη νεολαία και τη δημοκρατία που έδωσε προ ημερών στη δημοσιότητα η Κομισιόν. Αυτό, όμως, είναι αποτέλεσμα κι άλλων παραμέτρων, που επίσης ενισχύουν την αποστασιοποίηση των νέων από την πολιτική.

Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΣΗ αυτή, που ενισχύει και εδραιώνει την ιδεολογία της αποχής, είναι και αποτέλεσμα και του γεγονότος ότι για παράδειγμα η Κύπρος είχε το χαμηλότερο ποσοστό των νέων που συμμετείχαν σε πρωτοβουλίες για αλλαγή της κοινωνίας (31% στην Κύπρο, 48% στην ΕΕ). Οι πρωτοβουλίες αυτές στην Κύπρο αφορούσαν σύμφωνα με τις απαντήσεις κυρίως θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και δημοκρατίας και κράτους δικαίου, ενώ οι δύο δημοφιλέστερες απαντήσεις σε επίπεδο Ε.Ε. αφορούσαν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κλιματική αλλαγή.

ΜΕ βάση την έρευνα του Ευρωβαρόμετρου υπάρχουν δυο στοιχεία, που θα πρέπει να αναδειχθούν ώστε να μπορέσει να αντιμετωπιστεί το θέμα της αποστασιοποίησης. Η μία διάσταση είναι οι ενέργειες του πολιτικού συστήματος, που οδηγούν τους νέους να απέχουν από τα κοινά. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τους νέους αλλά όλους τους πολίτες ανεξάρτητα ηλικίας.

Η ΑΛΛΗ διάσταση είναι και η στάση των νέων. Αποδεχόμενοι πως μπορεί να έχουν δίκαιο και η συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος και τμήματος του πολιτικού προσωπικού να λειτουργεί αποτρεπτικά στο να συμμετέχει η νέα γενιά στο πολιτικό και κομματικό γίγνεσθαι οφείλουμε να θέσουμε και το εξής: Η αλλαγή μπορεί να επέλθει μόνο μέσα από τη συμμετοχή και τον «εμβολιασμό» του πολιτικού συστήματος με νέες ιδέες, νέες προσεγγίσεις, σύγχρονες και εναρμονισμένες με τις απαιτήσεις και τις ανάγκες της κοινωνίας γενικά. Ειδικά των νέων ανθρώπων.

ΣΥΝΕΠΩΣ αλλαγή δεν γίνεται παρακολουθώντας εκ του μακρόθεν και γυρίζοντας την πλάτη στην πολιτική. Ναι, σίγουρα φταίει γενικά το πολιτικό σύστημα και λειτουργεί αποτρεπτικά στην ενεργή συμμετοχή της κοινωνίας. Αλλά αυτή η διαπίστωση δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για να ενισχύεται η αποστασιοποίηση και να αφήνεται η καθεστηκυία τάξη εν πολλοίς στο απυρόβλητο  και να εδραιώνεται. Αυτό θα πρέπει να είναι και το στοίχημα όλων στην κυπριακή κοινωνία.