Το είπε πολύ ευγενικά, πάντως, το ΑΚΕΛ. Η σύγκρουση της Γενικής Εισαγγελίας με την Αρχή Κατά της Διαφθοράς, λέει, «εκθέτει για ακόμα μια φορά την ηγεσία της Εισαγγελίας και δημιουργεί στην κοινωνία την αίσθηση της συγκάλυψης».
Αίσθηση, το λένε! Άλλοι λένε ότι δημιουργεί τη σιγουριά, αλλά ας δεχτούμε την αίσθηση. Το πρόβλημα είναι ότι στην ηγεσία της Εισαγγελίας δεν το αντιλαμβάνονται αυτό. Είναι σίγουροι ότι αυτό που αντιλαμβάνεται η κοινωνία και εκδηλώνει με πολλούς τρόπους, η απαρέσκεια και η καχυποψία, στην πραγματικότητα είναι μια πλαστή εικόνα και ότι γι΄ αυτή την εικόνα φταίει ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης.
Αν μπορούσαν να διακρίνουν αυτό που πιστεύει η κοινωνία θα μπορούσαν να χειριστούν τα πράγματα κάπως πιο κομψά, να κερδίσουν την εμπιστοσύνη. Έστω, ένα κομμάτι εμπιστοσύνης. Διότι, έχει τεράστια σημασία να πεισθεί ο κόσμος ότι λειτουργούν σωστά και πέραν συμφερόντων και διαπλοκών οι θεσμοί της Πολιτείας.
Έχει σημασία ιδίως για την ανάπτυξη υγιούς κοινωνίας. Η οποία αν πιστεύει ότι τα πάντα είναι στημένα, διαπλεκόμενα, ότι τίποτα και κανένας σε αυτό το κράτος δεν εργάζεται για το δημόσιο συμφέρον και για τον πολίτη, τότε το σάπιο αγγίζει τα πάντα και τους πάντες και δεν διορθώνεται. Αυτό αγγίζει κι επηρεάζει αρνητικά ακόμα και τους ανήλικους που βανδαλίζουν τα σχολεία τους. Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο. Αγγίζει και τους μαφιόζους νονούς και τα κλεφτρόνια και όλους όσους βασίζονται στο σάπιο για να αποθρασύνονται. Αγγίζει και την εγωπάθεια, την έλλειψη αλληλεγγύης, τον ζαμανφουτισμό κατά τα άλλα έντιμων πολιτών. Που σου λένε, εγώ θα σκοτιστώ για το κοινό καλό όταν δεν σκοτίζονται αυτοί που πληρώνονται χοντρά.
Αυτή η νέα κόντρα που ξέσπασε, με Εισαγγελία και Αρχή Κατά της Διαφθοράς, δείχνει ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται για την «αίσθηση της κοινωνίας». Χωρίς να μπούμε στις λεπτομέρειες: Κάλεσε η Αρχή τον αξιωματικό της Αστυνομίας Μιχάλη Κατσουνωτό να καταθέσει στο πλαίσιο έρευνας καταγγελίας εναντίον του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, Σάββα Αγγελίδη. Ο κ. Κατσουνωτός είχε καταθέσει γραπτώς τις θέσεις του αλλά αρνήθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις επικαλούμενος το δικαίωμα της σιωπής.
Η Αρχή θεώρησε ότι ο Κατσουνωτός «με την άρνησή του δημιούργησε κωλυσιεργία στην έρευνα και ότι δεν υπήρχε εύλογη αιτία για την άρνησή του αυτή» και ζήτησε από την Εισαγγελία «διεξαγωγή ποινικής ανάκρισης και ενδεχόμενη ποινική δίωξη του». Η Εισαγγελία, όμως, επικαλέστηκε δικές της ερμηνείες της νομοθεσίας και αρνήθηκε να ανταποκριθεί.
Δεν κρίνω ποια Αρχή έχει δίκαιο, αλλά από τη στιγμή που η υπόθεση αφορά τον Βοηθό Γενικού Εισαγγελέα και δεδομένου ότι στην προηγούμενη υπόθεση Κατσουνωτού (αυτήν με την Άννα Αριστοτέλους) η Εισαγγελία επίσης απάλλαξε τον Κατσουνωτό, η «αίσθηση της κοινωνίας», παίρνει πιο μεγάλες διαστάσεις. Αν δεν ήθελε η ηγεσία της Εισαγγελίας να ενισχύει αυτή την αίσθηση, θα μπορούσε να ζητήσει γνωμάτευση από ανεξάρτητο ιδιώτη νομικό, για να μην ερμηνεύει η ίδια τη νομοθεσία και να πάρει απόφαση που αφορά υπόθεση σχετική με την ίδια. Όταν μάλιστα συγκρούεται με την ερμηνεία και την απόφαση της Αρχής Κατά της Διαφθοράς. Έτσι δίνεται η εντύπωση της διαπλοκής. Δεν φταίει κανένας άλλος εκτός από τους χειρισμούς τους για την «αίσθηση της κοινωνίας».
Αυτό «αγγίζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την ποιότητα του κράτους δικαίου στον τόπο μας», όπως έλεγε το ΑΚΕΛ και συμφωνούμε. Αγγίζει, όμως, και την ποιότητα της κοινωνίας μας και έχουν τεράστια ευθύνη αυτοί που βρίσκονται σε δημόσιες θέσεις κλειδιά και από τους οποίους περιμένουν οι πολίτες να είναι πρότυπα, άμεμπτοι, ακέραιοι.
Υ.Γ. Η Αρχή Κατά της Διαφθοράς δημιουργήθηκε με τυμπανοκρουσίες μετά τα απανωτά σκάνδαλα που συγκλόνισαν τον τόπο. Τελικά, μάλλον κάναμε ακόμα μια τρύπα στο νερό. Τώρα, μάλιστα, με την απόφαση της Εισαγγελίας και την προστασία του Κατσουνωτού, η Αρχή θα καλεί μάρτυρες στις έρευνές της και θα επικαλούνται όλοι το δικαίωμα της σιωπής. Κι άντε να βγάλουν αποτέλεσμα!
