ΑΥΞΗΜΕΝΑ περιστατικά παιδικής παραβατικότητας εκδηλώνονται την τελευταία περίοδο. Ειδικά στην περίοδο πριν και μετά τη γιορτή του Πάσχα. Επιθέσεις με κροτίδες, πετροπόλεμος και καταστροφή αυτοκινήτων, όπως και βανδαλισμοί σχολείων, που είναι πιο μόνιμο φαινόμενο. Δεν ίδιον της περιόδου των γιορτών. Υπήρξε και επίθεση κατά Αστυνομικών. Μια επίθεση- ενέδρα, όπως έχει χαρακτηρισθεί από την ίδια την Αστυνομία, που έγινε ανήμερα της Ανάστασης.
ΜΕ βάση τα όσα παρακολουθούμε αλλά και εκείνα, που αναφέρονται σε έρευνες, ένα ποσοστό, όχι μεγάλο προς το παρόν, μαθητών παρουσιάζουν ακραία μορφή παραβατικότητας, εναντιωματικότητας, εκφοβισμού και επιθετικότητα προς συμμαθητές/ εκπαιδευτικούς. Η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται και εκτός του σχολικού πλαισίου. Όπως, δηλαδή, παρακολουθήσαμε με τις επιθέσεις τις τελευταίες ημέρες αλλά και τους βανδαλισμούς.
ΕΙΝΑΙ ένα ζήτημα, το οποίο χρειάζεται προσοχή από πολλούς. Όλοι οι εμπλεκόμενοι έχουν ευθύνη και άπαντες οφείλουν να ενεργοποιηθούν. Πώς και γιατί ένα δεκάχρονο παιδί, ένας έφηβος, μεταβαίνει βράδυ σε σχολική μονάδα και καταστρέφει αίθουσες διδασκαλίας; Τι είναι αυτό που τους ωθεί; Και τι τους ωθεί να ρίξουν σε αυτοκίνητο κροτίδα θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπους και καταστρέφοντας το όχημα;
ΠΟΙΟΙ ευθύνονται αλλά και ποιοι μπορούν να βοηθήσουν; Το σχολείο. Δηλαδή, το υπουργείο, οι διευθύνσεις των σχολείων, οι εκπαιδευτικοί αλλά και οι Σύνδεσμοι Γονέων. Προφανώς και στην εξίσωση μπαίνουν και οι μαθητές, τόσο οι οργανωμένοι όσο και οι υπόλοιποι.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ και πρέπει υπάρξει και αντιμετώπιση του φαινομένου και από το σπίτι. Θα λέγαμε πως την κύρια ευθύνη την έχει η οικογένεια. Στο σπίτι τα παιδιά θα πρέπει να διαμορφώνονται με τρόπο, που να μην εκδηλώνουν ακραίες, παραβατικές συμπεριφορές. Την ίδια ώρα, θα σημειώναμε πως η οικογένεια έχει μεν καθοριστικό ρόλο αλλά δεν μπορεί από λμόνη της να αναλάβει αυτό το βάρος καθώς στη διαμόρφωση ενός παιδιού συμβάλουν κι άλλοι παράγοντες.
ΣΥΝΕΠΩΣ, όπως έχουμε και πολλές φορές αναφέρει στο παρελθόν, χρειάζεται μια συλλογική προσπάθεια. Είναι προφανές πως χωρίς αυτό να γίνει συλλογικά, η όποια πρωτοβουλία θα αποτύχει. Γιατί αυτό έγινε και στο παρελθόν. Η επιστημονική παρέμβαση είναι σημαντική. Τα αποτελέσματα ερευνών αποτελούν εργαλεία προς αξιοποίηση.
ΘΕΛΕΙ, λοιπόν, προσοχή και μεθοδικότητα. Οι γονείς, το σχολείο πρέπει να δώσουν βάρος και αξιοποιώντας όλα τα μέσα που υπάρχουν να λειτουργήσουν αποτρεπτικά. Προστατεύοντας τα παιδιά. Αυτός είναι ο σκοπός.
