Μπορεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης, με παρέμβασή του να βάλει τέλος στο μαρτύριο που βιώνει για 17 χρόνια η Ευδοκία Λοΐζου.
Αυτό προέκυψε, χθες, στη διάρκεια διάσκεψης Τύπου με αφορμή την έφεση που ανακοίνωσε ότι προτίθεται να καταθέσει το ΡΙΚ στην πρωτόδικη απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου, το οποίο επέβαλε σε βάρος του ιδρύματος αποζημιώσεις €925.000.
Συγκεκριμένα, ο δικηγόρος Μιχάλης Βορκάς, ο οποίος χειρίζεται την υπόθεση εκ μέρους της κ. Λοΐζου, εξέφρασε αυτή τη θέση, υπογραμμίζοντας ότι το διοικητικό συμβούλιο του ΡΙΚ διορίζεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. «Θεωρώ ότι έχει λόγο στο τι συμβαίνει σε όλους του δημόσιους οργανισμούς, οι οποίοι ανήκουν στο κράτος», είπε μεταξύ άλλων.
Ο κ. Βορκάς αναφέρθηκε στην επιπρόσθετη ταλαιπωρία που θα προκαλούσε στην κ. Λοΐζου η έφεση, υπενθυμίζοντας ότι είχε προηγηθεί και μια δικαστική διαμάχη 13 ετών. «Είμαι 60 ετών και αφυπηρετώ στα 65. Μετά από αυτό το διάστημα, θα βγει η απόφαση της έφεσης».
Σε αυτή τη μαραθώνια δίκη αναφέρθηκε και η κ. Λοΐζου, σημειώνοντας ότι «υπέφερα και από τις καθυστερήσεις των δικαστηρίων. Τόση ήταν η ταλαιπωρία μου που το 2017, ενώ άρχισε να εκδικάζεται η αγωγή μου και αφού με μεγάλη ταλαιπωρία μπόρεσα μετά από τόσα χρόνια να μαζέψω και να παρουσιάσω τις μαρτυρίες μου, λίγο πριν την ολοκλήρωση της δίκης αυτή σταμάτησε, γιατί ο δικαστής πήρε προαγωγή και τοποθετήθηκε σε ανώτερο δικαστήριο. Έτσι πάλι από την αρχή, περιμένοντας από χρόνο σε χρόνο και από μήνα σε μήνα με τα έξοδα να τρέχουν και την υγεία μου να παραμένει σε αβεβαιότητα μέχρι να δικαιωθώ και να μπορέσω να μεταβώ στο Λονδίνο για να συνεχίσω τις αναγκαίες θεραπείες μου στο εξειδικευμένο νοσοκομείο όπου εργάζεται ο καθηγητής Michael Hanna και η ομάδα του».
Η κ. Λοΐζου αναφέρθηκε και στην ανθρώπινη πλευρά του Γολγοθά της, όπως τον χαρακτηρίζει, ο οποίος ξεκίνησε αναπάντεχα το 2007. «Θα χρειαζόμουν ώρες για να παραθέσω την ταλαιπωρία που έχω υποστεί όλα αυτά τα χρόνια», ανέφερε για να προσθέσει ότι στις πιο δύσκολες στιγμές ο εργοδότης, το ΡΙΚ, όχι μόνο δεν ήταν εκεί, αλλά οργάνωνε και στημένα ιατροσυμβούλια, παρουσιάζοντας την ως σχιζοφρενή.
Οι γιατροί της κ. Λοΐζου από την Κύπρο, την Ελλάδα και την Αγγλία, όπου την παρέπεμψε το υπουργείο Υγείας, κατέληξαν πως ασθένησε από ιογενή εγκεφαλίτιδα. Το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας, κατέληξε από το 2012 πως η ασθένεια της, δηλαδή η ιογενής εγκεφαλίτιδα, προέκυψε από τις κακές συνθήκες εργασίας μου και την κατέταξε ως επαγγελματική. Το Επαρχιακό Δικαστήριο την δικαίωσε και καταδίκασε το ΡΙΚ.
Τι άλλο πρέπει να γίνει κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας; Γιατί πρέπει να παραταθεί το μαρτύριο της κ. Λοΐζου; Γιατί χρειάζεται η Δημοκρατία να χρεωθεί άλλη μια δικαστική διαμάχη;
