Ένας χρόνος συμπληρώνεται οσονούπω από την ανάληψη της προεδρίας από τον Νίκο Χριστοδουλίδη και αν έχει κάτι διαφανεί από τους πρώτους μήνες της θητείας του νυν Προέδρου και, μάλιστα, με τον πιο πασιφανή τρόπο, αυτό είναι η μεγάλη ευκολία με την οποία το μεγάλο πλεονέκτημά του μπορεί να καταστεί την ίδια ώρα και η αχίλλειος πτέρνα του.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης κατάφερε να εκλεγεί με όπλο του το μεγάλο επικοινωνιακό του χάρισμα, με το οποίο πέτυχε να γίνει συμπαθής από την αρχή της εμφάνισής του στο πολιτικό σκηνικό, κτίζοντας την εικόνα του μετριοπαθούς καλού παιδιού μιας μικρομεσαίας οικογένειας, που κατάφερε να γίνει ένας λαμπρός διπλωμάτης, σε μια περίοδο όπου ο κόσμος και δή τα μεσαία στρώματα είχαν «μπουχτίσει» από τις συναλλαγές του κομματικού συστήματος και αναζητούσαν προοπτική. Όντας, μάλιστα, Υπουργός Εξωτερικών, τα τελευταία χρόνια «έπαιζε» σε οικείο «γήπεδο», γεγονός που κατάφερε να ενισχύσει περισσότερο την εικόνα του, υπερκαλύπτοντας τις όποιες αστοχίες.
Με την ανάληψη, ωστόσο, του ανώτατου αξιώματος του κράτους, όχι μόνο δεν κατάφερε να χρησιμοποιήσει προς όφελος του τα επικοινωνιακά του προσόντα και δή προς ανάδειξη των έργων διακυβέρνησής του, αλλά απεναντίας, ουκ ολίγες φορές, η επικοινωνιακή διαχείριση ορισμένων –ακόμη και ήσσονων – ζητημάτων συνέβαλε στην αρνητική διόγκωσή τους στα μάτια του κόσμου, επηρεάζοντας αναπόφευκτα την εικόνα του.
Από τον τρόπο διαχείρισης του σκανδάλου με τους διορισμούς συμβούλων, τα επεισόδια στη Χλώρακα, μέχρι και τον πρόσφατο ανασχηματισμό, οι επικοινωνιακές γκάφες αναδεικνύονται ως το νούμερο ένα χαρακτηριστικό της μέχρι στιγμής διακυβέρνησής του.
Παράλληλα, η προσήλωσή του στην επικοινωνία και την εικόνα – από τον απολογισμό των 100 πρώτων ημερών μέχρι και το πρόσφατο State οf the Union – μοιάζει ως μια απεγνωσμένη προσπάθεια για να πείσει ότι έχει πλάνο διακυβέρνησης και το εκτελεί. Αντί, δηλαδή, να χρησιμοποιεί την επικοινωνία ως το μέσο ανάδειξης του έργου, που πραγματοποιείται σε διάφορους τομείς – γιατί ναι, σαφώς έχει συντελεστεί έργο – πολλές φορές μπαίνει το «άλογο μπροστά από την άμαξα». Ακόμη και οι υπουργοί, που επέλεξε να αντικαταστήσει ο νυν πρόεδρος, ήταν κυρίως αυτοί που έπληξαν την εικόνα του.
Βρισκόμαστε, όμως, σε μια φάση, όπου ο κόσμος δεν θέλει απλά να ακούσει εξαγγελίες, αλλά να βιώσει τα θετικά αποτελέσματα του έργου στην καθημερινότητά του. Μικρή σημασία έχουν αυτή τη στιγμή οι όποιες ανακοινώσεις και παρουσιάσεις. Άλλωστε, η προεκλογική περίοδος έχει τελειώσει….
Ένα χρόνο, λοιπόν, μετά την ανάληψη της προεδρίας, με εξαίρεση την “φλύαρη” επικοινωνιακή διαχείριση της «Αμάλθειας», θετική παρουσιάζεται σε γενικές γραμμές η εικόνα της εξωτερικής πολιτικής του κράτους, ενός τομέα στον οποίο πλεονεκτεί και θα μπορούσε να αναδείξει περαιτέρω ο Νίκος Χριστοδουλίδης. Όσον αφορά στα της εσωτερικής πολιτικής, στα θετικά που έχουν δρομολογηθεί ξεχωρίζουμε το κυβερνητικό σχέδιο «Φωτοβολταϊκά για όλους», τη δωρεάν υποχρεωτική φοίτηση στην προδημοτική από την ηλικία των 4 ετών, την υλοποίηση του σχεδίου «κτίζω» αλλά και την επίτευξη συμφωνίας για την ΑΤΑ.
Οι προκλήσεις, που καλείται να αντιμετωπίσει ο νυν Πρόεδρος στη συνέχεια, είναι πολύ μεγάλες. Πέραν από το Κυπριακό, που παραμένει το μείζον πρόβλημα, είναι αναγκαίο ο Νίκος Χριστοδουλίδης να διαχειριστεί αποτελεσματικά το στεγαστικό, το μεταναστευτικό και το ζήτημα της υπογεννητικότητας, μαζί με την υγεία και την παιδεία.
Είναι καιρός, λοιπόν, για περισσότερα έργα, για μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, για περισσότερο σεβασμό προς τους συνεργάτες του και προς τους λειτουργούς του Τύπου, για λιγότερα λόγια και επικοινωνιακά show… Η περίοδος χάριτος, αγαπητέ κ. Πρόεδρε, έχει τελειώσει προ πολλού.
