Όταν πριν μια περίπου δεκαετία εμφανίστηκε στην Αθήνα μία κίνηση που πρόσφερε φαγητό σε άστεγους και όσους είχαν ανάγκη, αγκαλιάστηκε από τον κόσμο με πολλή αγάπη. Εθελοντές εργάζονταν για την ετοιμασία και διανομή των φαγητών, χορηγοί έδιναν απλόχερα χρήματα και υλικά. Κι υπήρχαν πειστήρια της δράσης της Κοινωνικής Κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος», όπως ονομάστηκε. Εκατοντάδες άνθρωποι εξασφάλιζαν καθημερινά το φαγητό τους χάρη στην πρωτοβουλία αυτή. Είχε λεχθεί πως μοίραζε τρεις χιλιάδες μερίδες φαγητό την ημέρα σε μια πόλη όπου η ανθρώπινη δυστυχία είναι εμφανής στους δρόμους. Για την δράση αυτή, ο εμπνευστής της πρωτοβουλίας, Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος, είχε βραβευτεί από την πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενώ πιο πριν είχε προταθεί για το βραβείο “Ευρωπαίος Πολίτης ” του Ευρωπαϊκό Κοινοβουλίου, το οποίο όμως αρνήθηκε να παραλάβει δηλώνοντας ότι «θα δεχόταν βραβείο από την Ευρώπη της αλληλεγγύης και του πολιτισμού, αλλά όχι από την Ευρώπη του κανιβαλισμού».

Πριν λίγες μέρες όμως διατάχθηκε έρευνα εναντίον του Πολυχρονόπουλου για ξέπλυμα χρήματος που απέσπασε από προσφορές αλληλέγγυων. Η κατηγορία αφορά το ποσό των 600,000 ευρώ, ποσό που προοριζόταν για την Κοινωνική Κουζίνα.

Πριν την υπόθεση αυτή ήταν οι κατηγορίες κατά του πατήρ Αντώνιου, ο οποίος επίσης αντιμετωπιζόταν ως προστάτης των παιδιών κι ένας σωστός ιερωμένος που έκανε αυτό που έπρεπε να κάνουν όλοι. Ξεκινώντας από μια φτωχή γειτονιά της Αθήνας, με παιδιά εγκαταλειμμένα, μπλεγμένα στα ναρκωτικά και την εξαθλίωση, δημιούργησε τη δομή «Η Κιβωτός του Κόσμου» όπου φιλοξενούνταν παιδιά που δεν είχαν οικογένεια ή προέρχονταν από προβληματικές οικογένειες. Για δύο δεκαετίες ο πατήρ Αντώνιος φορούσε φωτοστέφανο και οι χορηγίες προς την «Κιβωτό» έρεαν, ενώ ο ίδιος απολάμβανε αναγνώριση και βραβεύσεις. Μέχρι που βρέθηκε στο σκαμνί του κατηγορούμενου για ασέλγεια κατά ανηλίκων και οικονομικές καταχρήσεις.

Και οι δυο, Αντώνιος και Πολυχρονόπουλος, μιλούν για σκευωρία. Όποια κι αν είναι η έκβαση των δύο υποθέσεων το σίγουρο είναι πως η φιλανθρωπία και η όποια κίνηση αλληλεγγύης τίθεται υπό αμφισβήτηση. «Ωστόσο, ακόμα κι αν καταδικαστούν, δεν υπάρχουν δικαιολογίες για να σταματήσουμε να στηρίζουμε τους πιο αδύναμους και τους ανθρώπους που βρίσκονται στο πλευρό τους», γραφεί η Λουίζα Σολομών Πάντα στην Popaganda. «Γιατί όσοι κι αν προδώσουν την πίστη μας στην αλληλεγγύη, θα υπάρχουν τόσοι -κι άλλοι τόσοι- που θα μας κάνουν να την εμπιστευτούμε ξανά. Γιατί χωρίς την αλληλεγγύη, δεν υπάρχουμε».

Υ.Γ: Κι αν αποδειχτεί πως οι κατηγορίες είναι αλήθεια, μένει η απορία: Πότε η ευγενής πρωτοβουλία μετατράπηκε σε εγκληματική πράξη; Ήταν αγαθές οι προθέσεις, αλλά στην πορεία, με το πολύ χρήμα να ρέει, με σχετική ευκολία, γεννήθηκε ο πειρασμός;