Αν είναι κάποιοι που δεν έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία για να ασκούν κριτική ειδικά για τους διορισμούς διοικητικών συμβουλίων των Ημικρατικών είναι τα κόμματα. Όλα. Διότι, επί δεκαετίες μοίραζαν τα οφίκια με κομματικές ταυτότητες. Μόνο με κομματικές ταυτότητες. Ούτε ικανότητες, ούτε σύγκρουση συμφέροντος, ούτε τίποτα. Ερχόταν η σειρά του κόμματος να αλώσει και άλωνε. Ήταν κάτι σαν έθιμο.
Σήμερα, έγινε μια προσπάθεια να αλλάξει κάτι με το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο. Σίγουρα το αποτέλεσμα θα έπρεπε να ήταν καλύτερο. Όμως, είναι η πρώτη φορά που όποιος πολίτης έκρινε ότι έχει τις ικανότητες να εργαστεί στο Δ.Σ. ενός Οργανισμού είχε τη δυνατότητα να προσεγγίσει τους διορισμούς χωρίς να περάσει από κόμμα. Το αποτέλεσμα θα κριθεί ασφαλώς, όπως κρίνεται και η ικανότητα του Προέδρου και των συνεργατών του να φέρουν την πραγματική αλλαγή σε αυτά τα ζητήματα και να μην μένουν μόνο στο πρώτο βήμα και στα παχιά λόγια. Μέχρι τώρα δεν τα καταφέρνουν και φαίνεται.
Αλλά οι αντιδράσεις των κομμάτων είναι αντιδράσεις κομματικού πατριωτισμού και όχι δημόσιου συμφέροντος. Κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια και όλοι θυμούνται τι γινόταν, δεν πέρασαν και αιώνες.
Όταν έκανε τους διορισμούς ο Πρόεδρος Χριστόφιας, το 2009, φώναζε ο Νίκος Αναστασιάδης (πρόεδρος ΔΗΣΥ, τότε) ότι «παντού ελέγχονται οι ημικρατικοί οργανισμοί πλειοψηφικά από στελέχη, που επέλεξε ο Πρόεδρος, που προέρχονται από το χώρο του κόμματος του». Αλλά και ο πρόεδρος της Βουλής και του ΔΗΚΟ, Μάριος Κάρογιαν: «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μοίρασε αξιώματα και θέσεις ανάλογα με τις φιλικές του δυνάμεις και πρόσωπα».
Δεν ήταν ψέματα, ήταν απλώς ίδια λογική με τη σημερινή. Κομματοκρατία κι άγιος ο θεός. Άλλωστε, πριν από αυτούς τους διορισμούς, που σχολίαζαν, είχαν διοριστεί άλλα έντεκα συμβούλια σε ημικρατικούς και άλλους οργανισμούς, και στους δέκα, από τους έντεκα, διορίστηκαν πρόεδροι από το ΑΚΕΛ. Κραυγαλέα κομματοκρατία. Το 2014 αντιστράφηκαν οι όροι. Τους διορισμούς τους έκανε ο Νίκος Αναστασιάδης και τις διαμαρτυρίες τις έκανε το ΑΚΕΛ. Μάλιστα, ο τότε Πρόεδρος Αναστασιάδης, δήλωνε ότι δεν θα δεχθεί λίστες από τα κόμματα που τον στήριζαν, αλλά στην πράξη, στο παρασκήνιο, έγινε ένα κομματικό δούναι και λαβείν.
Όλοι, όμως, υπερασπίζονταν τους διορισμούς τους, όπως κάνει και ο σημερινός Πρόεδρος, λες και απευθύνονται σε λαό λωτοφάγων (παλιό αυτό, αλλά μας πάει πολύ). Όλοι μιλούν για την αξιοκρατία, και την έγνοια τους για το καλό των Ημικρατικών Οργανισμών.
Τι κοροϊδία! Δεκαετίες ολόκληρες. Η κοινή γνώμη απροστάτευτη παρακολουθούσε την κομματοκρατία και τις διαπλοκές να διαιωνίζονται και κάθε φορά να αλλάζουν οι ρόλοι (κυβέρνησης και αντιπολίτευσης) όχι όμως η φιλοσοφία, ούτε καν οι ορολογίες. Τώρα, ανεξάρτητα αν η παρούσα κυβέρνηση, για ανεξήγητους ακόμα λόγους, κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο, είναι πολύ ενθαρρυντικό το βήμα που έγινε με το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο. Ειδικά, υπό έναν άνθρωπο εγνωσμένου κύρους και αμεροληψίας, τον Γιώργο Αρέστη. Είναι πιο σημαντικό το ότι δόθηκε ευκαιρία σε πολίτες να ενδιαφερθούν ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, παρά το ότι έχουν παράπονο τα κόμματα για τους «δικούς τους». Αν ο Νίκος Χριστοδουλίδης διόρισε «δικούς του» είναι ο ίδιος που θα ρεζιλευτεί όταν θα πιάσουν δουλειά. Αλλά, το ερώτημα αυτή τη στιγμή είναι αν θέλαμε ως κοινωνία και ως Πολιτεία, να αλλάξει η νοοτροπία των διορισμών ή να συνεχίσουν τα κόμματα να δίνουν λίστες στον εκάστοτε Πρόεδρο, όχι γιατί ενδιαφέρονται για την αξιοκρατία και τους Ημικρατικούς, αλλά γιατί οι Ημικρατικοί ήταν πάντα χώρος βολεμάτων και εξυπηρετήσεων σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης επέλεξε από μια λίστα που του έδωσε το Γνωμοδοτικό. Αν του την έδιναν τα κόμματα, θα ήταν πιο αξιοκρατική λίστα;
Υ.Γ. Ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, που βρίσκονται σε ανταγωνισμό για την καλύτερη θέση στην αντιπολίτευση, θέλουν να διοριστούν δικοί τους για να εφαρμόσουν την πολιτική του Χριστοδουλίδη;
Υ.Γ. Αυτός ο τύπος που διορίστηκε και ξεδιορίστηκε ως χουντικός είναι άλλη ιστορία. Άλλη βλακεία, μάλλον. Από αυτές που φαίνεται ότι αδυνατεί ο Πρόεδρος να τις σταματήσει. Κι όσο πάνε χειροτερεύουν.
