Ένας στους τέσσερις φοιτητές βιώνει συναισθηματική βία στη σχέση του, ενώ ο/η σύντροφός του τον κάνει να νιώθει ανασφάλεια. Ένας στους δέκα φοιτητές βιώνει σωματική βία. Ένας στους εννέα βιώνει σεξουαλική βία. Ένας στους πέντε βιώνει ζήλεια. Πέρα από το πλήθος των θυμάτων, ένας στους τέσσερις έχει ασκήσει συναισθηματική βία (gaslighting) και ένας στους οχτώ έχει εκδηλώσει ζήλεια στη σχέση του (stalking).
Πρόκειται για αποτελέσματα έρευνας του Πανεπιστημίου Frederick, η οποία πραγματοποιήθηκε ανάμεσα στους φοιτητές και τις φοιτήτριες του ιδρύματος στη διάρκεια του 2022, στο πλαίσιο της εκστρατείας: «Δείξε κόκκινη κάρτα, αναφορικά με την ύπαρξη βίας στις ρομαντικές σχέσεις των νέων».
Σκοπός του Πανεπιστήμιου Frederick είναι οι φοιτητές «να αντιληφθούν πως οι σημαίες (σ.σ. red flags) και τα σημάδια είναι εκεί, μαζί με το πρόβλημα της μη υγιούς σχέσης, ακόμη κι αν εμείς δεν το βλέπουμε ή/και επιλέγουμε να το αγνοήσουμε».
Η πρόεδρος του συμβουλίου του Πανεπιστημίου, Νατάσσα Φρειδερίκου σημειώσει ότι επιδιώκουν να βοηθήσουν τους φοιτητές και τις φοιτήτριές «να αναγνωρίζουν τη βία στις διάφορες μορφές της, είτε τη βιώνουν οι ίδιοι/ες είτε τη βιώνουν φίλοι τους και να μιλούν, να ζητούν βοήθεια».
Στα τρομακτικά αυτά δεδομένα για τα όσα συμβαίνουν πίσω από κλειστές πόρτες στις σχέσεις των συμπολιτών μας, έρχονται να προστεθούν και οι μεγάλοι αριθμοί εκκλήσεων βοήθειας. Σε μόλις 16 ημέρες έγιναν 486 κλήσεις για βία στην οικογένεια. Δηλαδή ένα τηλεφώνημα ανά 47 λεπτά.
Οι κλήσεις αυτές έγιναν στη γραμμή βοήθειας 1440 που λειτουργεί ο Σύνδεσμος για την Πρόληψη της Βίας στην Οικογένεια (ΣΠΑΒΟ), με το Πανεπιστήμιο Frederick να καταγράφει από τις 25 Νοεμβρίου μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου τον αριθμό των τηλεφωνημάτων.
«Όσο υπάρχει ανισότητα των φύλων, η βία κατά των γυναικών θα είναι η πραγματικότητά μας», επισημαίνει η κ. Φρειδερίκου, καλώντας την κοινωνία να προβληματιστεί και να αμφισβητήσει στερεότυπα που δημιουργούν θύτες και που κάνουν θύματα να σωπαίνουν.
Σίγουρα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση η εισήγηση της κ. Φρειδερίκου, αφού τα στερεότυπα και οι ανισότητες αποτελούν τη βάση του προβλήματος. Εκείνο το σημείο όπου ο άλλος θεωρεί τον σύντροφό του κτήμα του, που τον αντικειμενοποιεί και τελικά τον κακοποιεί.
Πριν λίγα χρόνια ο Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ εκτιμούσε ότι μία στις τρεις γυναίκες στην Κύπρο θα καταστεί κάποια στιγμή στη διάρκεια της ζωής της θύμα σωματικής, ψυχολογικής, σεξουαλικής ή άλλης μορφής βίας.
Δεν μπορεί, συνεπώς, αυτή η προσπάθεια της ενημέρωσης, της ευαισθητοποίησης και της ενδυνάμωσης να παραμείνει στην διακριτική ευχέρεια των πολιτών. Πρέπει να γίνει θεσμικά και να οργανωθεί. Να ενημερωθούν οι πολίτες για τα πρόσωπα της βίας, ώστε να είναι σε θέση να τα αναγνωρίσουν. Να μπορούν να τα αποφύγουν.
Πρέπει να γίνουν δράσεις άμεσα. Οι αριθμοί μιλούν: Είναι πάρα πολλά τα θύματα…
