Επιχειρώντας να καταδείξουμε ότι η διαπλοκή και η σαθρότητα, επικρατεί στην Κύπρο περισσότερο του μισού αιώνα και ξεκινά από τα ψηλά δώματα της κοινωνίας, έχω καταλήξει, μελετώντας τον κατάλογο αγνοουμένων και πεσόντων της κυπριακή τραγωδία του 1974, ότι κανένα τέκνο επώνυμης οικογένειας δεν έχει χάσει τη ζωή του σε αυτή την τραγωδία. Γεγονός που συνιστά συγκλονιστική παραδοχή, ότι δηλαδή το καλοκαίρι του 1974 οι «επώνυμοι» του τόπου γνώριζαν τι επρόκειτο να συμβεί και φρόντισαν να προστατεύσουν τις οικογένειες τους από το πραξικόπημα και την εισβολή!
Τα όσα επακολούθησαν αντί να μας συνετίσουν, μας έφεραν στη σημερινή δεινή κατάσταση. Με τους 270 δημοσιογράφους της Διεθνούς Κοινοπραξίας Ερευνητών (ICIJ) να αποκαλύπτουν και διεθνώς, με τα έγγραφα «Cyprus Confidential», ότι η Κύπρος είναι νήσος των μαφιόζων λευκού κολάρου και οι κυπριακές επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών, βοήθησαν Ρώσους ολιγάρχες να αποφύγουν κυρώσεις της Ε.Ε. Και, επιπλέον, αποκαλύφθηκε πως οι μαύρες τρύπες εξακολουθούν και σήμερα «να λειτουργούν», με παραδοχές του υπουργείου Οικονομικών και της Κεντρικής Τράπεζας!
Συνεπώς, καταλήγει κανείς σε ένα άλλο πιο καταθλιπτικό συμπέρασμα, ότι δηλαδή η δικαιοσύνη στην Κύπρο λειτουργεί μόνο για τους πληβείους. Για τούτο και τα τρία κακά που έχουν επιβληθεί στον κόσμο της Κύπρου, εκείνο τον αγνό και φιλότιμο που απέδωσε ζωγραφικά ο Αδαμάντιος Διαμαντής, είναι -όπως χρόνια γράφω- η έλλειψη λογοδοσίας, η ατιμωρησία και η ασυδοσία, που το ένα είναι συνεπακόλουθο του άλλου κι όλα μαζί φέρνουν τραγωδία. Διότι τι άλλο από τραγωδία είναι όταν μια διεθνής κοινοπραξία δημοσιογράφων εγνωσμένου κύρους, με τις αποκαλύψεις της περί διαφθοράς και σαθρότητας μιας χώρας που κοκορεύεται επί πολλών ετών για την παροχή υπηρεσιών, αναγκάζει τον πρόεδρο της να διακηρύξει ότι, «Κανένας δεν είναι υπεράνω της φήμης και του ονόματος της Κύπρου», και να διαβεβαιώνει ότι όλες οι πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας «θα διερευνηθούν και μάλιστα με χρονικό ορόσημο». Ωστόσο η συσσωρευμένη μας πείρα μας από την εποχή του σκανδάλου Μιλόσεβιτς, όταν εδώ ξεπλύθηκαν τα χρήματα ενός άλλου λαού χωρίς να σπάει μύτη, μέχρι και τα «Cyprus Confidential», συνηγορεί στο ότι είναι πολλοί είναι υπεράνω της φήμης και του ονόματος της Κύπρου και πως σε μια χώρα που το κράτος της διαφθοράς είναι υπεράνω του κράτους του νόμου, ό,τι και να διακηρύξει ένας πρόεδρος, είναι κατά βάση κίβδηλο. Έτσι η εικόνα του κόσμου της Κύπρου είναι αυτή που συντίθεται στις στιγμές της παρούσας βαθιάς απελπισίας. Στιγμές που μοιάζει να μην υπάρχει διέξοδος, ούτε και ελπίδα για ένα παράθυρο έστω, να βλέπεις καθαρό ορίζοντα.
Έτσι ένοιωθα μέχρι την περασμένη Τρίτη 12.12.2023, όταν βρέθηκα στο Προεδρικό Μέγαρο, όπου πραγματοποιήθηκε η Πανηγυρική Συνεδρίαση της Κυπριακής Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών. Στην εκδήλωση εκείνη βιώσαμε μαζί με την πολυαγαπημένη μας οικογένεια των Μενέλαου και Ροδούλας Αβραάμ την εξαιρετική τιμή και αναγνώριση της οποίας έτυχε η θυγατέρα τους Ιωάννα Αβραάμ στην οποία η Ακαδημία απένειμε το βραβείο Νέου Καλλιτέχνη, για την πολυετή διεθνή συμβολή της στον χορό και τη διάκρισή της στο ανώτατο επαγγελματικό επίπεδο ως κορυφαίας σολίστ στο Κρατικό Μπαλέτο της Βιέννης. Ακόμα Οίκοθεν Βραβεία απονεμήθηκαν στον Καθηγητή Χρήστο Χατζηχριστοδούλου και στον κεραμίστα Βαλεντίνο Χαραλάμπους. Το Αριστείο της Κυπριακής Δημοκρατίας απονεμήθηκε στον Καθηγητή Κυριάκο Αθανασίου, παγκοσμίου φήμης διαπρεπή επιστήμονα στον τομέα της Βιοϊατρικής Μηχανικής, με πολυάριθμα βραβεία και σημαντικές διακρίσεις για το πρωτοποριακό έργο του. Κυρίως διότι βοήθησε στη βελτίωση της παγκόσμιας υγείας σε τρία διαφορετικά πεδία επιστημών: στη Μηχανική των Ιστών, στα Βιοϋλικά και στην Αναγεννητική Ιατρική. Ο Καθηγητής Κυριάκος Αθανασίου, ο οποίος τυγχάνει συγχωριανός μου εκ πλευράς της μητέρας μου, παιδί ενός –όπως ο ίδιος είπε- πολύτεκνου τυφλού και αγράμματου (αλλά όχι αμόρφωτου) πογιατζή από την Ορόκλινη της Λάρνακας, κουβαλά στην πλάτη του σπουδαία έρευνά του αφορά σε διεπιστημονικά πεδία μεταξύ της μηχανικής, της ιατρικής, της χειρουργικής, της κτηνιατρικής χειρουργικής και των βιοιατρικών επιστημών. Ταυτόχρονα -και είναι συγκλονιστικό όταν το συνειδητοποιείς – κουβαλά στους ώμους του την αξιοπρέπεια των πληβείων του κόσμου της Κύπρου του Διαμαντή, καθώς σαν αδάμας την κοσμεί στο διεθνές στερέωμα αφού καταξιώθηκε να αναγνωρίζεται ως ένας από τους επιστήμονες που βοήθησε στη βελτίωση της παγκόσμιας υγείας! Αυτό το γεγονός δεν έγινε πρώτη είδηση στην Κύπρο, ούτε και ο ίδιος με την απίστευτη ιστορία του από τα χρόνια της ανέχειας στην Ορόκλινη, μέχρι αυτά στην κορυφή του πλανήτη, δεν είχε «την τιμή» να του κάμουν ένα «προφίλ» τα κυπριακά ΜΜΕ. Ο άνθρωπος αυτός με τα διακόσια επιστημονικά άρθρα, και με το μακροσκελέστατο βιογραφικό, όπως μάθαμε εκείνο το βράδυ, πριν πεντέξι χρόνια είχε ξαναπάει στο Προεδρικό Μέγαρο με πρόταση για τη δημιουργία εδώ στην Κύπρο ενός Επιστημονικού Ερευνητικού Κέντρου που θα καθιστούσε τη χώρα μας μεγάλο πόλο έλξης και θα την τοποθετούσε στον παγκόσμιο χάρτη της αριστείας. Ωστόσο η Λευκωσία που σε εκείνη τη συγκυρία είχε άλλες «αναπτυξιακές ασχολίες», τυπώνοντας προφανώς χρυσά διαβατήρια, έκρινε άνευ δεύτερης σκέψης ότι η δημιουργία ενός τέτοιου Ερευνητικού Κέντρου ήταν πολύ ακριβό χόμπι! Η σύμπραξη των 270 δημοσιογράφων εκτίμησε ότι ο λογαριασμός της «αναπτυξιακής εποχής», των Jho Low και των νονών τους ήταν περί τα 200 δισ. δολάρια.
Εκείνο το βράδυ, στο Προεδρικό, βλέποντας τα φωτεινά πρόσωπα των αρίστων της χώρας μου, θυμήθηκα ξανά τον Μίλαν Κούντερα: «Ο άνθρωπος, εν αγνοία του, συνθέτει τη ζωή του σύμφωνα με τους νόμους της ομορφιάς, ακόμα και τις στιγμές της πιο βαθιάς απελπισίας», κι ένοιωσα ότι το παράθυρο του καθαρού ορίζοντα δεν είναι πια τόσο μικρό!
