70.000 δρομείς από 140 χώρες. Μια ιστορική, εξαιρετικά επίπονη διαδρομή. Ένας τερματισμός, που όποιος τον κατορθώσει, ισοδυναμεί με μικρό άθλο. Ένα μοναδικό στον κόσμο στάδιο. Μια χώρα περήφανη για την διοργάνωση αυτή. Μια Ιστορία, την οποία ο κάθε δρομέας ανιχνεύει σε κάθε βηματισμό του μέχρι το περίφημο Καλλιμάρμαρο. Αυτός είναι ο Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας. Στη φετινή εκδήλωση ξεχωρίζουν πολλά. Ο 88χρονος Πλούταρχος Πουρλιάκας, που τερμάτισε σε λιγότερο από 7 ώρες. Άνθρωποι που έτρεξαν με τη σημαία της Παλαιστίνης. Άνθρωποι με αμαξίδια, που το πρόσωπό τους ήταν φωτεινότατο. Τίποτα, όμως, δεν είναι πιο συγκλονιστικό από την ιστορία του φετινού πανελληνιονίκη του Μαραθωνίου. Του 35χρονου Παναγιώτη Καραΐσκου, ο οποίος νίκησε πρώτα τα ναρκωτικά στον μαραθώνιο της ζωής, πριν κερδίσει εκείνον της Αθήνας την περασμένη Κυριακή.
Οι λέξεις στη σημερινή στήλη σύρονται με μεγάλη δυσκολία. Τα δάκτυλα τρέμουν. Τα μάτια υγρά. Η καρδιά ριγεί. Η δύναμη της ψυχής αυτού του ανθρώπου και, παράλληλα, η τεράστια ζωογόνος προσφορά του αθλητισμού, ενώθηκαν για να μας προσφέρουν ένα σπουδαίο κατόρθωμα. Ένα κορυφαίο παράδειγμα προς μίμηση.
Το 2004, όταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονταν στην Αθήνα, ο Παναγιώτης σε ηλικία 16 ετών εγκατέλειπε ποδόσφαιρο και τζούντο και ξεκινούσε τα ναρκωτικά. «Ξεκίνησα με χασίς. Στην παρέα μου έκαναν χρήση ναρκωτικών. Σταδιακά ξεκίνησε η κατηφόρα», αφηγείται ο ίδιος στον Κώστα Ασημακόπουλο στο «Έθνος».
«Το επόμενο διάστημα ήταν εφιαλτικό. Το ένα λάθος έφερνε το άλλο. Το χασίς έφερε ecstacy και κοκαΐνη και από εκεί την ενδοφλέβια ηρωίνη. Η κατηφόρα δεν είχε τέλος» γράφει.
Και συνεχίζει: «Το 2006 ένα βράδυ μαζί με άλλους τρεις φίλους του, έπεσαν σε μπλόκο της αστυνομίας. Φοβήθηκαν. Έκαναν αναστροφή, κίνησαν υποψίες και τους σταμάτησε η αστυνομία. Όπως έχει παραδεχτεί ο ίδιος, είχαν μαζί τους μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών. Πέταξε το χασίς στο προαύλιο ενός σχολείου και άρχισε να τρέχει…».
Ο Παναγιώτης συνελήφθη αργότερα και ενόψει του δικαστηρίου συμφώνησε να ακούσει τον δικηγόρο και τους γονείς του για να πάει στρατό ώστε να δείξει έμπρακτα τη στροφή του και να ξεφύγει από την παρέα του. Όμως και η ζωή στον στρατό δεν ήταν ιδανική. Όντας ήδη εξαρτημένος «δικτυώθηκε» ενώ υπηρετούσε τη θητεία του στον Έβρο. Εκεί ξεκίνησε τη χρήση ηρωίνης».
Μετά από μια εφιαλτική πενταετία, μπήκε σε πρόγραμμα απεξάρτησης, βρήκε δουλειά και άρχισε ξανά το γυμναστήριο. Το 2012 βρέθηκε με την παρέα του στο Καλλιμάρμαρο ως θεατής και έβλεπε τους δρομείς που έκλαιγαν όταν τερμάτιζαν. «Σκέφτηκα τότε πως όλο αυτό που θα ζουν θα είναι πολύ δυνατό και πως θα ήταν ωραίο να το ζήσω και εγώ. Κάπως έτσι έκανα την πρώτη σκέψη να αγωνιστώ κάποτε σε μαραθώνιο αλλά χωρίς να έχω συγκεκριμένο πλάνο», εξομολογείται στο «Ε» ο Παναγιώτης Καραΐσκος.
Λίγους μήνες αργότερα ένας φίλος του είπε πως γράφτηκε στο Μαραθώνιο του 2013 και ζήτησε τα στοιχεία του να τον γράψει κι εκείνον. Και κάπως έτσι ανοίγει ο δρόμος της μεγάλης επιστροφής για τον Παναγιώτη…».
Η πρώτη του εμπειρία σε μαραθώνιο ήταν γεμάτη πόνο. «Πίστευα πως είναι πολύ εύκολο να καλύψεις 42 χιλιόμετρα, ίσως επειδή έκανα τις μετακινήσεις μου με το ποδήλατο. Στον πρώτο αγώνα πέρασα δύσκολα. Είχα κράμπες, πονούσα παντού αλλά πιέστηκα και έκανα χρόνο κάτω από 4 ώρες. Στον τερματισμό έκλαιγα σα μικρό παιδί. Εκεί συνειδητοποίησα πως μπορούσα να κάνω καλύτερα πράγματα και κυριολεκτικά απέκτησα στόχο ζωής», αφηγείται.
Τον Φεβρουάριο του 2014 πέρασε το κατώφλι του Πανελληνίου και σε ηλικία 26 ετών έβγαλε το πρώτο του αθλητικό δελτίο. Το Νοέμβριο του 2014 έτρεξε για δεύτερη φορά στο μαραθώνιο της Αθήνας και με χρόνο 2 ώρες και 47 λεπτά απέκτησε πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση.
Ο εφιάλτης, όμως, δεν είχε τελειώσει. Οι παλιές αμαρτίες τον κυνηγούσαν στα δικαστήρια. Η κατάληξη του ρεπορτάζ του «Έθνους» συγκλονίζει: «Αντιμετώπιζε ποινή πολυετούς φυλάκισης. Στην απολογία του ενώπιον των έμπειρων δικαστών μίλησε η ψυχή του. Ο Παναγιώτης δεν έκρυψε τίποτα. Δεν ήταν απλά μία απολογία. Ήταν μία εξομολόγηση ενός νέου ανθρώπου που έκανε λάθη και βρήκε και πάλι το δρόμο του. Μίλησε για όλα. Έκανε σκληρή αυτοκριτική. Αποκάλυψε τα πάντα με ειλικρίνεια χωρίς περιστροφές αλλά και με σεβασμό προς το δικαστήριο, τους γονείς του, όσους τον βοήθησαν, αλλά και για αυτούς που τον έμπλεξαν. Όταν τελείωσε την απολογία του οι δικαστές είχαν δακρύσει…
Μίλησε για τους τρεις μαραθωνίους, και ζήτησε μία ευκαιρία να συνεχίσει το δρόμο της μεγάλης επιστροφής. Έδωσε υπόσχεση ενώπιον θεού και δικαστών πως θα κάνει μόνο το καλό για τον εαυτό του και την κοινωνία. Και από τότε μέχρι σήμερα όχι μόνο κρατάει την υπόσχεση του αλλά συνεχίζει να εκπλήσσει ευχάριστα και να συγκινεί με το μεγαλείο ψυχής του αλλά και για τη δύναμη να επιστρέψει από την κόλαση στη ζωή».
Αυτός είναι ο νικητής του 40ου Μαραθωνίου της Αθήνας. Ένας ηρωικός πρωταθλητής της ζωής! Φωτεινός οδοδείκτης της πιο λαμπρής λεωφόρου, η οποία καλεί κάθε άνθρωπο να την ακολουθήσει!
