Εδώ και πολλά χρόνια, όποτε ξεσπάσει εργατική αναταραχή σε υπηρεσίες κοινής ωφελείας, σε ημικρατικούς οργανισμούς, σε λιμάνια και σε αεροδρόμια, οι εργοδοτικές οργανώσεις θυμίζουν τη συμφωνία κυρίων του 2004.
Συμφωνία που προβλέπει τη διαδικασία επίλυσης διαφορών σε ουσιώδεις υπηρεσίες με τους εργοδότες και η οποία ουδέποτε σχεδόν ίσχυσε. Την ίδια συμφωνία υπενθύμισε η ΟΕΒ και στον υπουργό Εργασίας, καλώντας τον να παρέμβει στη διαφορά.
Η εργοδοτική πλευρά, μάλιστα, έχει και αίτημα η εν λόγω συμφωνία να καταστεί στην ουσία νόμος, εξέλιξη που δεν ευνοεί το συνδικαλιστικό κίνημα. Όπως δεν ευνοεί η εργοδοτική πλευρά να υπάρξει νομική υπόσταση των συλλογικών συμβάσεων, που αποτελεί αίτημα των συντεχνιών.
Τα δύο ζητήματα βρίσκονται εδώ και καιρό στο τραπέζι του κοινωνικού διαλόγου και συγκεκριμένα στο Εργατικό Συμβουλευτικό Σώμα, χωρίς όμως να υπάρξει ουσιαστική εξέλιξη. Στην ουσία αναδεικνύονται κατά καιρούς, όταν δηλαδή προκύπτει ανάγκη και όποτε βολεύει κάθε πλευρά.
Οπόταν, κανείς υπουργός έως τώρα δεν θέλησε να ασχοληθεί επισταμένα με αυτά. Αν και θα μπορούσαν να πάνε πακέτο και να παρουσιαστούν στις δύο πλευρές ως μια καλή συμφωνία που συμφέρει σε όλους. Με κινδύνους όμως. Με πρώτιστο τον κίνδυνο να υπάρξουν άλλες παρενέργειες στις εργασιακές σχέσεις αλλά και στον ρόλο των μερών. Κίνδυνος ακόμα και για την ευελιξία που προσφέρουν σήμερα οι απευθείας ελεύθερες διαπραγματεύσεις και το σύστημα εργασιακών σχέσεων τόσο για συμφωνίες όσο και για συμβάσεις εργασίας.
Εάν τα πάντα ρυθμίζονται μέσω νομοθεσιών, ποιος θα ήταν ο ρόλος ύπαρξης του συνδικαλιστικού κινήματος; Ποιος των εργοδοτικών οργανώσεων; Το θέμα, μάλλον, που πρέπει να διευκρινιστεί και να κατοχυρωθεί κάπως είναι πώς εφαρμόζονται τα όσα συμφωνούνται. Στο πλαίσιο αυτό, ο ρόλος του Υπουργείου Εργασίας, ως θεματοφύλακα των εργασιακών σχέσεων αλλά και της εργατικής ειρήνης, είναι καθοριστικός.
Είναι γι’ αυτό που μια κάποια έκπληξη προκάλεσε η μη εμπλοκή ακόμα του Υπουργείου Εργασίας στην πρόσφατη απεργία στα νοσοκομεία, όπου αφέθηκε ο πυροσβεστικός ρόλος στο Υπουργείο Υγείας. Ιδιαίτερα εάν σκεφτεί κανείς πως ο νυν υπουργός, με το που ανέλαβε καθήκοντα και προκειμένου να αποφευχθεί νέα εργατική ειρήνη για την ΑΤΑ έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα μια νέα συμφωνία για το θέμα και το κατάφερε. Επίσης, είναι ο ίδιος υπουργός που ενήργησε για αποφυγή κι άλλων μικρότερων εντάσεων, ακόμα και για αποφυγή εκδηλώσεων διαμαρτυρίας και όχι μάλιστα σε ουσιώδεις υπηρεσίες.
Το σίγουρο, πάντως, είναι πως μόνο μέσα από τον διάλογο θα μπορέσει και αυτή η αναταραχή να ξεπεραστεί, όπως συμβαίνει με κάθε διαφορά. Υπό αυτό το πρίσμα, μια νέα νομοθεσία είτε για ρύθμιση των απεργιών στις ουσιώδεις υπηρεσίες, είτε και για νομική κάλυψη των συμβάσεων δεν νομίζω να προσφέρει κάτι.
Εκτός και αν έχουμε αποφασίσει να βάζουμε πρόστιμα ή φυλάκιση σε απεργούς ή σε κακούς εργοδότες. Εξάλλου υπάρχουν ήδη αρκετές εργατικές νομοθεσίες, κυρίως προς όφελος των εργαζομένων και των μισθωτών και όλοι ξέρουν πόσο αυτές εφαρμόζονται…
