Κατ’ αρχάς: Ο τίτλος είναι «κλεμμένος», από ανάρτηση του Κωνσταντίνου Οδυσσέως στο Facebook, και αφορά τον τρόπο που μερικοί άνθρωποι στην Κύπρο – εύχομαι να μην είναι πολλοί – αντέδρασαν στην απώλεια με τόσο δραματικό και απάνθρωπο τρόπο, τόσων ανθρώπων στο φοβερό ναυάγιο στην Πύλο, που ως δημοσιογράφος στην Ελλάδα, έζησα και κάλυψα από την αρχή,
Εκτιμώ πολύ την δουλειά του. Συμβρεθήκαμε ένα φεγγάρι, μικρό ειν’ αλήθεια, στον Αντέννα Κύπρου. Και οι απόψεις του, κυρίως για αυτό που ονομάζω «κυπριακή νοοτροπία», με τα καλά και τα άσχημά της , είναι πάντα για μένα τροφή για σκέψη. Με την άδεια του ελπίζω, και πριν πω και εγώ τη γνώμη μου, παραθέτω το κείμενο:
«Σοκαρίστηκα διαβάζοντας σχόλια στο Facebook ότι περίπου καλά να πάθουν όσοι πνίγηκαν στο ναυάγιο κοντά στην Πύλο. Διότι ήταν λαθρομετανάστες και… “που τις βρήκαν τις 5 χιλιάδες ευρώ για να ανέβουν στο καράβι;” Δηλαδή έπρεπε να τους κάνουμε και πόθεν έσχες για να αποφασίσουμε αν θα λυπηθούμε ή όχι τα πλάσματα.
Οι 5 χιλιάδες ευρώ μπορεί να ήταν όλη τους η περιουσία, ρε μαλάκες, ό,τι είχαν και δεν είχαν και το έδωσαν με την ελπίδα να βρουν στον ήλιο μοίρα. Το να γράφετε τέτοιες εξωφρενικές κακίες για εξαθλιωμένους ανθρώπους και μωρά παιδιά που πνίγηκαν, φανερώνει ότι είσαστε το χειρότερο και πιο αδίστακτο είδος κανίβαλου που κυκλοφορεί στον πλανήτη.
Αν η κυπριακή κοινωνία κινδυνεύει περισσότερο από κάποιους αυτοί είναι οι κανίβαλοι που γράφουν σχόλια στο Facebook εναντίον εκείνων που πέθαναν. Δεν μπορώ να διανοηθώ πιο θανάσιμο κίνδυνο και ανησυχώ για το πόσα είναι γύρω μας αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα.»
Λοιπόν, Κωνσταντίνε μου. Προσυπογράφω το κείμενό σου, και το ενισχύω με μερικές πληροφορίες από επιτόπιο ρεπορτάζ, αλλά και με έγκυρες πηγές που απασχολούνται επί χρόνια με το μείζον μεταναστευτικό πρόβλημα.
Όσον αφορά το αγωνιώδες ερώτημα κάποιων συμπατριωτών εκεί, ο θυμωμένος εαυτός μου απαντά : Πρώτον, τι σας κόφτει; Δεύτερον, εσείς που βρήκατε τα δικά σας; Και τρίτον: Τα βρήκαν δουλεύοντας τόσο σκληρά και υπό τόσο απάνθρωπες συνθήκες, που εσείς δεν μπορείτε ποτέ να φανταστείτε».
Η πληροφόρησή μου, γιατί και εγώ παραξενεύτηκα πως βρέθηκαν επάνω στο σαπιοκάραβο που απέπλευσε από την Λιβύη, άνθρωποι από την Ασία, συγκεκριμένα το Πακιστάν και το Αφγανιστάν; Πολλοί από αυτούς λοιπόν, για να μαζέψουν τα λεφτά που ήξεραν ότι θα τους ζητήσουν οι εγκληματίες δουλέμποροι. Δούλεψαν περίπου δύο χρόνια στο Ιράν, κυρίως, και σε άλλες αραβικές χώρες.
Από αυτή τη δουλειά, υπό συνθήκες που δεν μπορεί να συλλάβει κάποιος εδώ, μάζεψαν το μικρό κομπόδεμά τους, το οποίο σχεδόν όλο το διέθεσαν για το ταξίδι προς μια καλύτερη ζωή. Καταλάβατε;
Με ιδρώτα μαζεύτηκαν αυτά τα περίπου $5000, ή και λίγο παραπάνω, για τα πρώτα τους έξοδα εκεί που θα έφταναν! Με αποκοπή 2 χρόνων από την ζωή τους. Ούτε τράπεζες έκλεψαν. Ούτε εισοδήματα άφησαν αδήλωτα. Ούτε μίζες πήραν απ’ οπουδήποτε. Κόφτε τη πλάκα, λοιπόν!
Αλλά, πέραν αυτού: Ναι. Το μεταναστευτικό είναι μέγα πρόβλημα, και δεν μπορούμε να το αναλύσουμε σε βάθος τώρα. Ξεκινάει από χώρες όπου ο πλούτος και η εξουσία είναι στα χέρια ολίγων. Η κατανομή της στους αδύναμους είναι πενιχρή. Ο θρησκευτικός φανατισμός, δημιουργεί άλλα βάρη δυστυχίας. Το βιοτικό επίπεδο είναι άθλιο.
Ο δυτικός κόσμος είναι ο παράδεισός τους. Δεν μπορεί να τους απορροφήσει όλους, είναι κατανοητό. Ούτε και να αλλάξει τα καθεστώτα. Προσπάθησε να το κάνει, αναγκαστικά πχ στο Αφγανιστάν μετά τα τρομοκρατικά κτυπήματα του 2001, αλλά μόλις αποσύρθηκαν οι Αμερικανοί, ξαναγύρισε ο τρόμος, με πρώτα θύματα τα κορίτσια, τις γυναίκες που άρχισαν να αναπνέουν μόρφωση και τους την έκοψαν.
Όλοι αυτοί οι άνδρες που ανέβηκαν στοπ σαπιοκάραβο, άφησαν πίσω τους γυναίκες και παιδιά, με την υπόσχεση «εκεί που θα πάω, θα σας φέρω».
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (που έχει μεγάλη ανάγκη από εργατικά και εκπαιδευμένα σε διάφορες τέχνες χέρια) είναι το όνειρό τους. Η Ελλάδα και η Ιταλία είναι οι μεγάλες πύλες εισόδου. Χρειάζεται έλεγχος. Και πολιτική συνολική που θα καθορίζει, όπου απαιτείται, το ποιοι και πώς θα διοχετευτούν πού.
Έχοντας ταυτόχρονα ενισχύσει με δυνάμεις της τους δρόμους της μετανάστευσης, ώστε να μην ξανασυμβούν τέτοιες τραγωδίες, και εάν συμβούν να επεμβαίνει αμέσως για να σώζει τους ανθρώπους. Όχι να πλέει ακυβέρνητο ένα πλοίο για τόσες ώρες με περίπου 500-770 ψυχές επάνω, και να μην μπορείς, λόγω του Νόμου της Θάλασσας, λέει, να επέμβεις!
