Ακόμα και ο πραγματιστής Γερμανός καγκελάριος, αφού διαμήνυσε ετοιμότητα να βοηθήσει,
έπιασε τον χαβά της διπλωματικής μεθοδολογίας, των γνωστών συστάσεων:
– Να επιδείξετε θάρρος και αποφασιστικότητα, για να υπάρξει ανάλογη κινητικότητα!
Περίεργη «συνταγή», κουραστικά επαναλαμβανόμενη, με ελάχιστες αποκλίσεις:
Όπως κυνικά για να μας προϊδεάσει, αναφερόταν ο λόρδος Χάνεϊ:
– Και χίλιες φορές να πείτε «Όχι», εμείς θα επιμένουμε ώσπου να πείτε «Ναι». Ταυτόχρονα, θα αλλάξουμε την ατζέντα με πιο αβανταδόρικα θέματα, με κενόδοξους δήθεν ερίζοντες για προσέλκυση των φώτων στο ματαιόδοξο σαρκίο τους.
Πασιφανής ο θρίαμβος του Ερντογάν στις Εκλογές, μουδιασμένοι, ωστόσο, οι Ερντογανιστές της Νήσου, καθώς δεν (παρα)κράτησαν κάποιον ύμνο τους για τα τωρινά, και απλώς επαναφέρουν τα παλιά που προκαλούν Αιάντειους γέλωτας!
Για να επιστρέψουμε στις … συστάσεις του Γερμανού καγκελάριου, δεν είναι μεμονωμένες αναφορές αλλά συνήθεις από επίσημους και ανεπίσημους που καλούνται να τοποθετηθούν στο Κυπριακό.
Αλλά:
Όταν εμείς δεν προτάσσουμε το πρόβλημά μας ως θέμα παράνομης τουρκικής εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής, τι να αναμένουμε από κάποιον αδιάφορο τρίτον;
Εδώ, τα δικά μας παιδιά, τρίτης γενιάς προσφύγων αγνοούν βασικά συστατικά του Προσφυγικού, και παραπλανούνται από επιτήδειους διαστροφείς, τι να περιμένουμε από επιδερμικούς παρεμβασίες;
Ιδού, λοιπόν, στην πεπατημένη και οι Γερμανοί:
Εσείς δείξετε πολιτικό θάρρος, κι εμείς θα … καλμάρουμε τους ταταρισμούς.
Πλην, θέλουν οι ερντογανιστές να κρατήσουν τα προσχήματα, αλλά η χαρά δεν τους αφήνει.
Υ.Γ. 1: Η ανυπομονησία του πατρός να δηλωθεί πως η Ελεγκτική θα έχει το πάνω χέρι, έκαψε το κρυφό χαρτί της δήθεν αμεροληψίας του Οδυσσέα.
Υ.Γ. 2: Από το ’πισώφυλλο Λόγια στα Παιδιά της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ:
Με τα πόδια στη γη και τα μάτια στον ουρανό να σχεδιάζεις το αύριο. Ο άνθρωπος είναι το μόνο όν που προσπαθεί να γίνει κάτι άλλο από αυτό που τον έκανε η φύση.
Γι’ αυτό έγινε δημιουργός…
Έτσι οι άνθρωποι έγιναν, άλλος καλλιτέχνης, άλλος επιστήμονας, άλλος εργάτης της πέτρας, του σιδήρου, του ξύλου, του αγρού.
Πέτυχε ο άνθρωπος αυτό που ονειρεύτηκε, γιατί δεν ήξερε ότι ήταν αδύνατον.
Όμως η ανθρωπιά δεν είναι μόνο θεϊκό δώρο. Είναι πάνω από όλα κατόρθωμα ανθρώπινο:
«Μουσικήν ποίει και εργάζου».
Αυτό ονειρεύτηκε ο Σωκράτης, πριν πιεί το κώνειο!
Ας μείνει αυτό δίδαγμα και αέναο μάθημα.
