Στις εκλογές της 5ης και 12ης Φεβρουαρίου ο Νίκος Χριστοδουλίδης κατάφερε, παράλληλα με τις προεδρικές εκλογές, να κερδίσει τα δύο μεγάλα κόμματα του τόπου. Ήταν η πρώτη φορά που ο ΔΗΣΥ έχανε εκλογές από τον πρώτο γύρο και είναι η πρώτη φορά που κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα του τόπου μένουν εκτός κυβέρνησης (είτε ως κυβερνώντες είτε ως συγκυβερνώντες). Και γι’ αυτό η επικράτηση του στις προεδρικές εκλογές του περασμένου Φεβράρη είχαν ιδιαίτερη σημασία.
Το εκλογικό σώμα την ώρα που έδινε την εντολή στον Νίκο Χριστοδουλίδη για να αναλάβει τα ινία της χώρας, τοποθετούσε και τα δύο κόμματα – ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ – στο χώρο της αντιπολίτευσης. Αν οι ψηφοφόροι ήθελαν να δουν ακόμα μια εναλλαγή εξουσίας ανάμεσα στα δύο κόμματα, τότε κάλλιστα θα επέλεγαν τον υποψήφιο της Αριστεράς. Όμως, αυτό που ήθελαν ήταν να στείλουν ένα πολύ συγκεκριμένο μήνυμα τόσο προς την Πινδάρου όσο και προς την Εζεκία Παπαϊωάννου.
Δεν θα πάμε όμως πίσω στην ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος, αλλά θα σταθούμε στην παρούσα, μετεκλογική κατάσταση, η οποία τυγχάνει πολλών και διαφορετικών ερμηνειών. Βασικό ερώτημα, προσφάτως, έχει να κάνει με την αντιπολίτευση και τη συμπεριφορά της έναντι της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη. Πιο συγκεκριμένα η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το ρόλο του ΔΗΣΥ και τη συμπεριφορά της Πινδάρου έναντι της κυβέρνησης. Κάποιος θα έλεγε ότι το συγκεκριμένο ερώτημα είχε απαντηθεί κατά το πρόσφατο συνέδριο και τη θέση που εξέφρασε η πρόεδρος του κόμματος. Ότι δηλαδή ο ΔΗΣΥ ανήκει στην αντιπολίτευση.
Είναι ωστόσο γνωστό ότι μια μεγάλη μερίδα Συναγερμικών στις τελευταίες προεδρικές εκλογές επέλεξε, συνειδητά να στηρίξει τον Νίκο Χριστοδουλίδη αντί τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Το υψηλό ποσοστό συναγερμικής ψήφου ήταν κυρίως «αντι-αβερωφική». Και γι’ αυτό είναι λάθος να θεωρείται ότι όσοι εκ του ΔΗΣΥ ψήφισαν Ν. Χριστοδουλίδη ήταν γιατί ήθελαν το κόμμα τους να είναι στην κυβέρνηση ή στην συγκυβέρνηση. Τα περί διατήρησης του ΔΗΣΥ στην εξουσία ήταν περισσότερο ευσεβοποθισμοί μιας μερίδας αυτών που υποστήριξαν προεκλογικά τον νυν ΠτΔ.
Σήμερα ο ΔΗΣΥ βρίσκεται στο στόχαστρο γιατί ασκεί κριτική ή αμφισβητεί κάποιες από τις κυβερνητικές αποφάσεις. Ξεχνώντας ποιο ήταν το μήνυμα που είχε στείλει το εκλογικό σώμα στις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Σήμερα επικρίνεται η συναγερμική ηγεσία γιατί επιλέγει να τοποθετήσει το κόμμα στην αντιπολίτευση. Πόσοι εξ αυτών που ασκούν σήμερα κριτική είχαν προεκλογικά υποδείξει στους Συναγερμικούς να ψηφίσουν Χριστοδουλίδη για να παραμείνει ο ΔΗΣΥ στην κυβέρνηση;
Σε μια χώρα, η αντιπολίτευση έχει και ρόλο και σημασία. Εξάλλου αποδεικνύεται και εδώ και αλλού πως όταν η αντιπολίτευση δεν ασκείται με γνώμονα το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον τότε ο κόσμος την τιμωρεί. Αντίθετα η κοινωνία επιβραβεύει ένα κόμμα το οποίο συμπεριφέρεται σωστά και με γνώμονα το ευρύτερο συμφέρον όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση.
Στο κυβερνητικό στρατόπεδο αναζητούν σήμερα να βρουν το πως και γιατί ο ΔΗΣΥ ασκεί κριτική σε μια σειρά προτάσεις που πάνε στη Βουλή. Κάποιοι βλέπουν ύποπτες κινήσεις στο παρασκήνιο και άλλοι εντοπίζουν αναβίωση ανίερων συμμαχιών. Τίποτε από τα δύο δεν συμβαίνει και οφείλουν να το αντιληφθούν.
Και είναι λάθος να επιμένουν από την κυβερνητική πλευρά να τους εξηγήσει η αντιπολίτευση είτε γιατί ασκεί κριτική είτε γιατί αμφισβητεί τα κυβερνητικά νομοσχέδια. Δεν είναι λογικό να ζητάς από την αντιπολίτευση να σου δώσει εξηγήσεις γιατί ασκεί αντιπολίτευση. Η αντιπολίτευση είναι υπόλογη έναντι του λαού και όχι έναντι της όποιας κυβέρνησης. Είναι η κυβέρνηση που θα πρέπει να πείσει τους όποιους διαφωνούντες ή αντιπολιτευόμενους για τις θέσεις και τις προθέσεις της και όχι το αντίθετο. Αυτό είναι ένας άγραφος νόμος της πολιτικής πρακτικής όχι μόνο εδώ στην Κύπρο αλλά και παντού.
